Driefasennet

Na een drukke tijd in Nederland, waarin we nogal in beslag genomen werden door veel zakelijk en ambtelijk gedoe, nu weer heerlijk hier. Onze prikkelbaarheid, die we in Nederland opgebouwd hadden, verdwijnt hier nu als sneeuw voor de zon. En zonnig is het! Heerlijk weer, temperaturen overdag rond of net boven nul en in de nacht lichte vorst. De eerste dag was 's morgens alles wit van de rijp, maar dat was 's middags allemaal weer weg.

 

Als we teruggaan naar Zweden vraag ik me onderweg meestal af of alles goed zal zijn hier. Het is in het verleden immers gebleken dat dat niet altijd zo is. Neem bijvoorbeeld dit verhaal, dat ik in het voorjaar van 2011 schreef na aankomst uit Nederland.

We kwamen hier deze keer later aan dan gepland en Annelies en Pim waren al twee weken eerder vertrokken, zij hadden weer verplichtingen in NL. Ze weten wel hoe ze de verwarming moeten instellen, maar ik had toch Lars-Gunnar (loodgieter die alles hier ooit heeft aangelegd, die heel aardig is en altijd even checkt) even gemaild of hij wilde checken als het kouder zou worden. Toen we hier aankwamen zag ik direct dat de stekker van de circulatiepomp niet in zijn vertrouwde stopcontact zat, maar in een verlengsnoer naar een heel ander stopcontact. Eenmaal boven (ketel staat beneden, huis is geheel onderkelderd) zag ik dat hij alle radiatoren voluit had gezet. Natuurlijk een eerste actie van Lars-Gunnar, na in een huis te zijn gekomen dat veel te koud was. Mijn conclusie was dat de circulatiepomp dus niet gewerkt had op zijn stopcontact.
Toen ik met een spanningsmeter naar de meterkast liep en die meter bij de drie dikke vette stoppen van de drie fasen (naast de hoofdschakelaar) hield, merkte ik dat één van de drie fasen geen spanning had. Op die fase zitten bijvoorbeeld ook de koelkast en het fornuis. Koken konden we dus ook niet.
Elektricien besteld. Zou de volgende dag komen, dus weer buiten de deur eten. Dat hadden we eigenlijk wel gehad na een paar dagen reizen. De elektricien vond uit dat het niet aan onze kant zat, maar in het transformatorhuisje achter in de tuin. Dat is dan een zaak voor E-ON.

E-ON gebeld. Was er twee uur later. Na ongeveer een kwartier kwam de vriendelijke jongeman me vragen of alles wat het niet deed weer werkte.
Ja hoor, alles deed het weer!

Wie verwacht er nu dat het een woelrat heerlijk leek om aan een kabel in een transformatorhuisje te gaan knagen, om vervolgens geëlektrocuteerd te worden. Dit maakte dat de connectie niet meer in orde was.