Houten poot, ook wel genaamd Woodleg

Peter zijn prothese is klaar. Zijn oude is ook helemaal weer in orde om als reserve te dienen. Afgelopen voorjaar vertrokken we ook naar Zweden, toen had Peter ook een prothese aan en ook een reserve mee. Zoals velen hier afgelopen zomer al wel gelezen hebben, had hij enorm veel pech en zijn ze in de loop van de zomer allebei onder hem gebroken. Er hadden wel ernstige dingen kunnen gebeuren. Je zal bijvoorbeeld bovenaan een trap staan als hij onder je breekt. Of je steekt een drukke straat over. Nu bleef het bij een kapotte broek en blauwe plekken, en dan de schrik natuurlijk! Peter heeft besloten om voor de zekerheid nu toch ook zijn houten poot mee te nemen. Mocht hij dan ooit weer zoveel pech hebben, kan hij in ieder geval lopen en hoeft geen weken verplicht te zitten. Houten poot, grapje zeker? Nee, geen grapje. Om het te laten zien zal ik wat meer over Peter vertellen voor hen die hem niet kennen. Peter heeft altijd als kapitein de wereldzeeën bevaren. Toen hij 21 jaar was, was hij nog stuurman en verloor toen zijn onderbeen (door de knie) door een ongeval op zee. Een splinternieuwe kabel die knapte. Van de scheepvaartinspectie mocht hij niet meer varen, dat kon toch immers niet met anderhalf been en een prothese. Maar Peter wilde WEL varen, ook zijn studie zou anders voor niets zijn geweest. Gelukkig had hij een revalidatiearts die heel erg zijn best voor hem heeft gedaan en hem heeft geholpen in de strijd om weer te mogen varen. Op een gegeven moment mocht hij uitvaren en er gingen twee mannen van de scheepvaartinspectie mee. Het werd erg slecht weer, de twee mannen van de scheepvaartinspectie lagen zeeziek in hun kooi en wilden zo snel als het kon weer van boord. Ze waren wel overtuigd, Peter mocht varen. Hij heeft nog heel lang gevaren, maar op een gegeven moment werd het toch wel zwaar en is hij aan de wal gegaan. Hij ging lesgeven aan de hogere zeevaartschool in Amsterdam. Dat was nagenoeg tegenover het scheepvaartmuseum. Daar ging hij tussen de middag met collega’s wel eens wat eten in het restaurant, dat kon toen nog zonder problemen. Bij het scheepvaartmuseum lag ook de replica van het V.O.C. schip Amsterdam. Velen zullen het schip kennen van een rondvaart door Amsterdam, waarbij vaak achter/onder de spiegel van de Amsterdam gevaren wordt. Van het een kwam het ander en men vroeg aan Peter of hij (als vrijwilliger) op de Amsterdam wilde figureren (ook in een rollenspel) als schipper in dienst van de V.O.C. In V.O.C.-uitdossing uiteraard. Dat is hij in zijn vrije tijd gaan doen. Foto's van hem zullen in menig fotoalbum zitten, want wat werden er vaak foto’s gemaakt door toeristen. Zelf ben ik ook wel eens in V.O.C. uitdossing op de Amsterdam geweest tijdens een museumnacht. De prothesemaker die Peter destijds had, vond het enorm leuk om voor hem een houten poot te maken. Hieronder een foto van Peter op een steiger van het scheepvaartmuseum. De foto is al wel een jaar of 8 oud en gescand van een gewone foto. De kwaliteit is daarom niet je van het. Inmiddels is Peter wel wat grijzer geworden, ha, ha. Oftewel hartstikke grijs. Het scheepvaartmuseum is nu al een paar jaar dicht, omdat er zo nodig een peperdure verbouwing plaats moest vinden. De Amsterdam werd op een andere, nabijgelegen plaats gelegd. Ik heb een paar weken geleden gehoord dat het museum nu bijna klaar is. Alles zal anders zijn.

Peter is trouwens ook vaak ’s winters in de Oostzee en de Botnische Golf geweest. Tot bovenin. Barre omstandigheden waaraan hij toch leuke herinneringen heeft!