Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zaterdag 23 november 2013

Je hebt bos en je hebt bos...


Hier zullen we weer een poos lekker warmte van hebben!

Wanneer je nog nooit in een bos in Zweden hebt gelopen, in een bos zonder paden, in een bos in onze omgeving, heb je er misschien geen idee van dat er heel moeilijk te lopen valt. Onze hond vindt het niet leuk in zo'n bos, alleen op verharde paden. 
Een bos hier is niet te vergelijken met een bos in Nederland. Ik weet niet echt hoe het in het zuiden van Zweden is, waarschijnlijk niet veel anders dan hier, maar hier is Zweden een grote berg zwerfkeien en anders niet. Grote keien, enorm grote keien, maar ook kleintjes. Op deze zwerfkeien ligt slechts een vrij dunne laag humus. Hierop groeien behalve de bomen voornamelijk mos, bosbessen (blåbär) en vossenbessen (lingon). 
De bessenstruikjes zijn vrij hoog. De ondergrond is erg ongelijk, dat kun je je wel voorstellen. Dit weet onze buurman Clas en ook heeft hij zo'n goed voorstellings- vermogen dat hij weet dat Peter daar met zijn beenprothese niet kan lopen. Dat heeft hij goed gezien, het is echt niet mogelijk voor Peter om door zo'n bos te lopen en dus kan hij ook niet de bomen die tijdens de storm zijn geveld uit het bos halen. 
Deze ondergrond in de bossen is ook een reden dat bomen gemakkelijker omvallen tijdens een storm, ze hebben minder houvast. Zo komt het ook dat er ook gewoon grote gezonde bomen omgaan.

Zelf hadden we zoiets van Oké, jammer dan, we zien het wel in het voorjaar. Komt tijd, komt raad.

Clas had zelf ook omgevallen bomen op zijn erf en in zijn deel van het bos. Een van de vrienden van Clas, Anders heet hij, kwam Clas helpen. Anders helpt Clas heel vaak. 
Ze hebben vroeger ook samen gewerkt. Anders woont meer in het dorp, toevallig naast Margit, van de pepparkakor weet je wel.

En wat schetste onze verbazing... Clas en Anders waren op een gegeven moment in ons bos bezig de bomen eruit te halen! Takken eraf, boom in drieën of vieren, al naar gelang de lengte, en met de tractor het bos uit en netjes op een stapel aan de rand van erf en bos. Zelfs de takken hebben ze afgevoerd. Dat zijn nu echt momenten waar ik dan echt enigszins van kan volschieten. Dit is niet de eerste keer dat Clas zoiets doet. Als we hem dan bedanken en verwennen met iets lekkers (wat we ook doen als Clas niet iets speciaals voor ons gedaan heeft), is het antwoord dat het toch echt niets voorstelt, dat het geen moeite was. Geen moeite? Nou, het is pittig zwaar werk! Als je Clas dan zou zien, zijn voorkomen, zijn uitstraling, zijn gelaatsuitdrukking, zou je gelijk helemaal weg zijn van onze 74-jarige buurman! 
Wat hebben wij het getroffen om naast deze bijzondere man te wonen!

Nog een paar bomen zullen er bij komen, ze zijn nog niet helemaal klaar.