Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





dinsdag 8 oktober 2013

Rushy onder zeil en de naam van de bloem


Nog eventjes lekker wat slapen

Vandaag moest Rushy naar de dierenarts. Ik houd haar gebit altijd in de gaten en nu leek het me tijd om er naar te laten kijken. Er was ontstoken tandvlees bij een kies in het bovengebit en de kies leek ook niet best. Gevraagd of ze een milde narcose kon krijgen, ze is al veertien jaar en de reguliere narcose die met een injectie in een spier wordt gegeven is nogal belastend voor het hart bij een oude(re) hond. Ik mocht er bij blijven tot de narcose werken zou, ze kreeg eerst een infuus in haar voorpoot. Het scheren van haar voorpoot vond ze niet zo leuk, maar ze bleef braaf. Toen het infuusje zat en de vloeistof erin gespoten werd was ze gelijk vertrokken. Ik ben weggegaan en ruim een uur later belden ze dat Rushy weer opgehaald kon worden. Twee kiezen zijn er getrokken en haar gebit is schoongemaakt en gepolijst. Ze lijkt wel weer een jonge meid als ze haar tanden laat zien :-) 
Aan Rushy merk je niet of ze last heeft van haar gebit, je moet echt op je eigen ogen af gaan. Drie jaar geleden werden er ook twee kiezen getrokken en de dierenarts zei toen dat terriërs echte diehards zijn en een heel hoge pijngrens hebben. 
We haalden haar uit het asiel toen ze negen was, Rushy was een moeilijk te plaatsen hond vanwege problemen na mishandeling. Bij een gezin met kinderen kon ze zeker niet. Wij vonden het leuk om haar nog een mooie oude dag te geven en dat heeft ze zeker, daar hoort ook een pijnloos gebit bij! 
Eigenlijk zou ik haar gebit moeten poetsen en ik denk er over om het eens te proberen. Per slot van rekening mag ik altijd probleemloos haar nagels knippen. 's Winters, als ze maanden over / door de sneeuw loopt, slijten haar nagels niet zoals bijv. op de verharde straat en groeien door. 
Lieve Rushy, ik hoop dat we nog een paar jaar plezier van je mogen hebben! Onze vorige hond werd achttien jaar, dus wie weet...


Dan wil ik nog even terugkomen op mijn vraag betreffende de bloem in het vorige berichtje. Ik heb diverse oplossingen gekregen betreffende de naam. Toen ik vanmorgen de oplossing van Jannie kreeg per e-mail en daarna op Google afbeeldingen keek wist ik het zeker, de oplossing van Jannie is beslist de juiste. 
De bloem heet Venidium of Afrikaanse goudsbloem (de witte variant uiteraard).
Bedankt Jannie!