Paddenstoelentijd doet me denken aan ..................

Hij zag er ongeveer zo uit, maar dan rond en geen steel.

Peter en ik zijn lekker bezig met van alles en daarom maar eens een nog niet verteld verhaaltje uit het verleden. Het speelde twee jaar geleden om precies te zijn, de periode dat we dit huis gekocht hadden en het huis in Gafsele verkocht hadden aan Tineke. In Gafsele hadden we voor internet een breedband verbinding en dat abonnement liep bij de Gemeente (vreemd, maar waar). Omdat het in Hoting niet zo is geregeld en je gewoon een abonnement bij Telia moet nemen, was de enige mogelijkheid een dongel omdat we geen persoonsnummer hadden. Veckosurf heet dat, een soort prepaid internet, steeds voor een week. Je waardeert hem op, net als een mobieltje en kunt voor een week onbe- perkt internetten voor omgerekend ca. 10 euro. De dichtstbijzijnde Telia butik is in Östersund, 150 km. naar het zuiden. Eenmaal in Gafsele met de dongel, hem uitgeprobeerd, maar hij deed het niet. Ik kwam er niet uit. We wisten nog dat er een "computerman" woont, ca. 30 km. ten oosten van Åsele, dat is 50 km. van Gafsele en 110 km. van Hoting. Ik heb hem gebeld en we spraken af in de konditorie in Åsele. Hij kreeg het ook niet voor elkaar en zei dat Telia waardeloos was en dat we (ik meen) Ice net of zoiets moesten nemen. Maar daar had ik geen zin in, had net die dongel. Terug ermee naar Östersund. Daar zijn we in totaal 3x geweest en toen ik de laatste keer voet bij stuk hield en zei dat ik niet wegging voor ik op mijn laptop had gezien dat ik verbinding had, bleek dat de dongel niet deugde en kreeg ik een nieuwe. Geen excuses natuurlijk. Maar goed, de computerman, zijn naam is Tomas, nam na die eerste afspraak de dongel mee naar huis. Later belde hij dat hij hem ook daar niet aan de praat kreeg, we moesten hem maar komen halen en dan komen lunchen. Toen wij eenmaal in Hoting waren, kwam hij een keer warm eten. Hij had hele plannen, wilde ons zelfs van Nederland naar hier verhuizen. Zou alles regelen, vrachtwagen en zo. Hij zou onze auto's van motorverwarming en schijnwerpers voorzien. Hij prees mijn (gewoon eenvoudige) eten de hemel in en bleef heel lang. We werden weer bij hem uitgenodigd. Peter zei tegen mij dat Tomas een oogje op mij had. Ik ontkende, merkte er niets van, ik ben ook erg onnozel wat dat betreft, ha, ha. Toen we weer bij hem waren, mochten we aalbessen plukken in zijn tuin. Het regende een beetje en hij stond toe te kijken onder een paraplu, terwijl wij plukten. Op de grond stond daar in ene die witte paddenstoel die op een champignon leek. Hij had alleen geen steeltje en was helemaal rond, zoiets als een tafeltennisballetje. Zat maar met een dun draadje/steeltje aan de grond vast. "Die kun je wel eten!" zei Tomas in het Engels tegen Peter. "Ja, ja," zei Peter met een gekke bek, "zeker giftig, en jij er met Gonny vandoor!" Tomas reageerde niet, Peter at de paddenstoel en ik schaamde me. We hebben even later afscheid genomen en hebben Tomas nooit meer gezien of gehoord. Gisteren zag ik precies zo'n zelfde paddenstoel staan hier op het erf. Bijna twee jaar later moest ik weer even aan het voorval denken..........