Altan en superoude huizen

Is hij niet schitterend, deze monnikskap die zomaar als
verrassing opkwam in onze tuin?!! Hij heeft ook nog
een pluisje (zaadje) van een wilgenroosje op zijn kap.

Woensdagmiddag kwam Tineke (met Milly) hier aan op de fiets na een rit over gruswegen van ca. 70 km. Wat zag ze er heerlijk verhit uit. Ze had allemaal lekkere dingen bij Christien vandaan meegenomen (onze voorwaarde dat ze hier mocht slapen :-))) !) en we konden lekker buiten koffie drinken met dat erbij. Het was een gezellige avond en we gingen rond middernacht pas opbreken. Ik heb Tineke 's avonds nog even wat rondgereden om wat meer van de omgeving te laten zien. De volgende dag is ze rond de middag weer vertrokken voor de volgende fietstocht van zo'n 50 à 60 km. Ze is nog steeds onderweg en wil morgenavond, zondagavond dus, thuiskomen. Ik heb vandaag nog contact met haar gehad en alles gaat prima. Ze slaapt onderweg in vishutten of in een tentje dat ze bij zich heeft.  Ik heb wel foto's gemaakt van Tineke en Milly op de fiets (mountainbike), maar met het toestel van Tineke. Ik zal haar ernaar vragen als ze weer thuis is.

Nadat Tineke was vertrokken, ben ik donderdagmiddag eindelijk aan het plafond in de altan begonnen. Vrijdag ben ik er ook nog een middag mee bezig geweest en vanmorgen het laatste stukje. Ben dus lekker aan het zagen en timmeren geweest. Het is enorm opgeknapt. Het heeft ook vele voordelen en dat zijn in volgorde van belangrijkheid: geen vogels meer in de altan die zich bijna te pletter vliegen tegen het glas, geen tocht meer als je er zit, geen rotzooi meer naar binnen na harde wind, gezelliger en lichter. Nu wil ik de houten vloer nog verven en gordijntjes maken. Peter gaat twee houten stoelen die er staan blauw verven (waarschijnlijk komende winter pas). Als de altan klaar is zal ik het laten zien, op de blauwe stoelen wachten we dan maar niet. Dus dat houden jullie tegoed.

klikklik en schrik :-)

Gisterenavond hebben we nog een autorit gemaakt. Over gruswegen hier achter/bovenlangs. Onze buren,  Åke en Wiveka, hebben hier her en der nog grond liggen, geërfd van Wiveka's ouders. Laatst hebben ze van zo'n stuk grond de bomen verkocht aan SCA. Het stuk land ligt 10 km. van de openbare weg, de bushbush in. Ze hadden ons verteld dat er nog twee erg oude huizen op staan die niet meer voor bewoning geschikt zijn. De opa en oma van Wiveka hebben daar vroeger gewoond. Peter en ik wilden er al heel lang eens gaan kijken en besloten dat gisteren dan eindelijk eens te doen. We konden er een rondje van maken, dat werd dan zo'n 30 km. bijelkaar. We hadden een zeer gedetailleerde kaart (dankzij Tineke, die had hem bij zich voor het fietsen, en ik heb omgeving Hoting even gekopieerd) en konden het gemakkelijk vinden. We hadden ons wel een voorstelling gemaakt van twee huizen die niet meer voor bewoning geschikt zijn, maar zo erg hadden we het niet verwacht. Het zou levensgevaarlijk zijn erin te gaan. Het ene huis schoof bijna van de fundering af en in het andere huis was de vloer helemaal weg, verrot, het aanrecht en de kachel waren er gewoon voorover in gevallen. Dat hier mensen hebben gewoond, vroeger, toen de auto's nog lang niet zo comfortabel waren (denk aan de strenge winters). Twintig à dertig km. van de dichtstbijzijnde winkel en school. Een erg slechte weg. Er is daar geen water en geen stroom. Er was alleen een waterput, zo een met een emmertje. Ongelooflijk! De huizen staan er nog steeds, ternauwernood. Misschien omdat er nog een woonvergunning op blijft zo, geen idee.

Fijn weekend verder...........