Bezoek, tunnbröd en auktion

Prachtige ijsbloemetjes (e.a.) bij het kerkje in Dorotea

Afgelopen woensdag kwamen Irma en Ron en ze zouden blijven slapen in de stuga. We keken er alle vier naar uit. Ze kwamen rond koffietijd. Omdat Peter en ik besloten hadden dat er nu eens lekker niemand hoefde te koken, zijn we om een uur of half twee naar het hotel in het dorp gegaan voor de warme lunch. Het is een uitgebreid buffet. Dit seizoen zit er ook een nieuwe eigenaar in en nu is het nog beter dan het voorheen al was. Irma en Ron waren er ook erg enthousiast over. Na het toetje hebben we geen koffie meer genomen, want dat wilden we op Tåsjöberget doen, dan konden Ron en Irma ook het prachtige uitzicht zien.

Tåsjöberget (op een andere, minder heldere dag)

Eenmaal daar hadden we helemaal geen zin meer in koffie, maar in iets fris. Het was dan ook erg warm en het zat heerlijk daar buiten op 634 meter hoogte. Hiervandaan kan je in de verte de Noorse bergen zien (west) en ook ver naar het zuiden kijken. We hadden ’s avonds eigenlijk geen van allen echt honger na de warme lunch en hebben alleen maar crackers gegeten. Heerlijk buiten zijn tot het bedtijd was. Het ongedierte is begin juli gelukkig gereduceerd tot NP (Nederlands Peil). De overlast is dus in juni en begin juli. De vogels en hun jongen eten zich hier dan helemaal rond aan de muggen, knott, enz. De volgende ochtend weer heerlijk buiten ontbeten, wat een verwennerij toch. Daarna zijn we naar Doro Camp gegaan in Dorotea. Dat is een mooie camping die gerund wordt door een jong Nederlands paar. Even een praatje gemaakt en koffie gedronken. Toen wilden we Ron en Irma "Het laatste avondmaal" laten zien. Dit is een beeldengroep in een kapelletje op de begraafplaats bij de kerk in Dorotea.

De beeldengroep is gemaakt van gips door de kunstenaar  Björn Martinius, geboren in Oslo in 1908. In 1942 vroeg hij politiek asiel aan in Zweden, waar hij leefde tot zijn dood in 1968. Tegenover de kerk met begraafplaats vinden we “Risbäck hembygdsområdet” . Ook daar wilden we graag even heen, ook al wist ik wel dat het dicht zou zijn. Het zomerseizoen is wat zulke dingen betreft hier al afgesloten en je kunt het bezichtigen op afspraak. We hadden geen afspraak, maar hebben alles wel kunnen bekijken. Alleen konden we natuurlijk niet overal in. Bagarstugan was open en twee dames waren tunnbröd aan het bakken.

Irma en ik hoopten dat we binnen mochten komen en Peter hoopte dat we dan tunnbröd konden kopen. Het lukte allebei bij deze twee aardige vrouwen. Ja, zo lusten we tunnbröd (dun brood) wel! Niet die van de fabriek, die weken goed liggen te zijn in de winkel door conserveringsmiddel en nergens naar smaken. Op het terrein waren ook allerlei andere oude gebouwen, ook van de Sami. Wellicht maak ik nog eens een tel. afspraak om alles van binnen te kunnen zien. Nu moeten we het doen met een paar foto’s van een timmerhus (balkenhuis) uit achtienhonderdzoveel dat in de jaren tachtig vanuit een plaats in de buurt hierheen is getransporteerd.

Echt zo mooi, helemaal mijn smaak dat blauw. Altijd al mijn
lievelingskleur geweest. Zal nooit veranderen!

De foto’s zijn allemaal door de ramen genomen en het valt me nog mee hoe ze zijn geworden. Ik ben trouwens helemaal verliefd op het blauwe hobbelpaard. Ten eerste ben ik gek op (oude) hobbelpaarden en als hij dan ook nog in mijn lievelingskleur is! Ik zou heel wat over hebben voor zo’n paard. Hierna zijn we snel naar ons huis gegaan om Rushy uit te laten en wat tunnbröd met Philadelphia en jam te eten, want we wilden nog verderop. Er was n.l. een veiling “auktion” bij Kerstin in de tuin. Ze had me daar van de week al over gemaild. Ze wilde alle gereedschappen van haar acht jaar geleden overleden man verkopen. Plus nog heel veel andere spullen. Irma en Ronald wilden ook graag mee. We wilden wel eens zien hoe het er dan aan toe gaat. We hadden nooit, maar dan ook nooit verwacht dat er zoveel mensen zouden zijn. Allemaal hun eigen tuinstoeltje meegenomen. Wij dus niet, weten wij veel, ha, ha. Er stond zelfs een kraampje in de tuin waar je hotdogs, wafels en frisdranken kon kopen. Tot vier uur kon men alles bezichtigen. Daarna begon het spektakel. De veilingmeester maakte af en toe ook nog een grap, vertelde een mop zodat alles bij elkaar haast wel cabaret leek. Peter kon geen uren staan natuurlijk en ook mijn rug begon te protesteren van het lange stilstaan. Niets gekocht, afscheid genomen van Irma en Ron. Het waren twee enorm gezellige dagen Irma en Ron! Leuk dat jullie er waren.

Helaas geen foto van de "auktion". Wel nog onderstaande foto van een wel heel bijzondere steen. Hij stond ook  bij de oude gebouwen in Dorotea. In het midden zit iets mysterieus, wellicht een fossiel. Het ronde in het midden was een opstaande rand (ook steen) van ongeveer een centimeter hoog.

In het midden lijkt dus wel een fossiel of afdruk
van een vogeltje (ik zie het nu ook Geert!)