Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





woensdag 25 mei 2011

Rushy "Part" zoveel...........




Ik heb al vaker over haar geschreven, altijd niets dan goeds :-). Maar deze lieve dame heeft ook een gebruiksaanwijzing en is zeker geen allemansvriend, integendeel, eigenlijk heeft ze er maar één en dat ben ik. Sommigen van jullie weten wel dat we haar in september 2008 uit het asiel hebben gehaald en dat ze toen al 9 jaar was. Ze zat al ruim een jaar in het asiel, eerst in België en daarna in Amstelveen. Ze wisselen wel honden uit. Ik ging helemaal niet naar Amstelveen voor Rushy. Omdat we onze hond Cayan (18 jaar!) hadden moeten laten inslapen en we erg een hond misten, had ik op internet zitten snuffelen en zag een leuke hond in Amstelveen. Het leek een soort bastaard bouvier met een heel leuke toet! Ik mocht met de hond uit wandelen, maar er was wederzijds geen klik. Ik zou weer weggaan en de verzorgster zei tegen mij: “En Rushy dan? Ik gun het Rushy zo.” Ik zei: “Wie is Rushy dan, is hij/zij niet te klein, want mijn man is erg groot en dat staat dan zo lullig.” Nee, Rushy was niet klein vertelde ze, kniehoogte. Nou ze had haar gehaald en ik vond haar erg klein, vooral omdat Cayan een Drentse Patrijs was, dus toch wel groter. Volgens mij komen misschien de puntjes van haar oren tot de knie, maar dat is het dan wel. Ik ging met haar wandelen en ze negeerde me totaal. Toch vond ik haar wel leuk en zielig omdat ze al ruim een jaar geen baasje had. “Komt u volgende keer maar met uw man, kijken of dat goed gaat, ze is niet zo op mannen n.l.” zei de verzorgster. Zo gezegd, zo gedaan, ze deed niet lelijk tegen Peter. Rushy meegenomen. Maar het bleek toch wel een moeilijke hond. Niet voor mij, ik ben een soort afgod voor haar. Peter heeft ze geaccepteerd, meer niet. Waar ik ben is zij en ik breek af en toe bijna mijn nek over haar. Als ik niet thuis ben heeft ze het ook niet zo naar haar zin. Als ik thuis kom is ze helemaal gek, heeft zichzelf niet meer onder controle, zo blij. In het begin (bijna 3 jaar geleden dus) hing ze bij iedereen in de broekspijpen. Echt absoluut niet leuk. Volgens de verzorgster was ze mishandeld / geschopt door een man. Inmiddels zijn we bijna 3 jaar verder en het in de broekspijpen hangen is wel nagenoeg over, maar je moet altijd op je hoede zijn als er mensen komen. Als we met z’n 3-en zijn (Peter, Rushy, ik) is het een voorbeeldige, lieve, aanhankelijke, schat van een hond. Haar karakter is prima, maar zoals altijd…....ze worden niet met een tik geboren, maar door mensen zo gemaakt / verknald. Ze is ook niet sociaal met andere honden. Knap vervelend ook. Maar desondanks ben ik stapelgek op haar. In Zweden heeft ze het altijd erg naar haar zin, loopt heerlijk op het erf te snuffelen en loopt niet weg. Alle ruimte, er komen nagenoeg geen mensen. Ze is, vreemd genoeg, gek op Åke. Vanaf het begin. Ik schrok toen hij de eerste keer kwam aanlopen, maar ze ging zo naast hem zitten, heel braaf. Vreemde dingen zijn dat dan toch. Maar toen vorig jaar in het voorjaar, rond deze tijd zeg maar….. We hadden plantjes voor buiten gekocht, waaronder een mooie donkerblauwe hangpetunia. Ik moest nog iets aan de muur nabij de voordeur bevestigen om hem op te kunnen hangen. Ik stond dus op een trapje en toen zag ik die oude dame voorbijgaan. Ik zag Rushy en ik was te laat. In de ogen van Rushy was die oude dame een indringster, in haar ogen was ze op ons erf. Er loopt daar eigenlijk nooit iemand. Ik stormde er naar toe, al schreeuwend, maar het hielp niet, ze had die mevrouw in haar enkel gebeten! De vrouw liep door en ik stond te trillen op mijn benen en heb eerst de hond naar binnen gedaan. Toen achter die vrouw aan (die geen Engels sprak). Ik vroeg of ik haar been mocht zien en schrok erg. Ze moest zeker een Tetanus injectie gaan halen. Rush is wel voor alles ingeënt, maar toch, het moet! De vrouw wimpelde alles weg en ging naar huis. Het zat me allemaal helemaal niet lekker. Ik wilde naar die vrouw, maar wist niet waar ze woonde. Wel dat ze iedere dag langs de Tornvägen bij de watertoren en zo wandelt. Ik heb de auto gepakt en heb bij een huis nabij het dorp aangebeld waar die vrouw dan altijd langs zou lopen. Nee, die meneer wist niet wie ik bedoelde. Volgende huis, schuin aan de overkant. Ja, zei wist wie ik bedoelde. Ze stapte in haar auto en reed voor me uit. Ze was tevens mijn tolk, want ze sprak goed Engels. Zij kon namens mij zeggen dat de vrouw een tetanusprik moest halen en dat ik die zou betalen. Ook zei ik dat de hond overal voor was ingeënt en ook dat het niet meer zou gebeuren, dat Rushy niet meer los mocht lopen op het erf. De oude vrouw omhelsde me helemaal en die andere mevrouw ook. Heel bijzonder was dat. Vooral omdat Zweden dat niet zo snel doen. Ze kijken altijd eerst de kat uit de boom. Toen ben ik naar de bloemenwinkel gegaan en heb een mooie orchidee in mooie pot gekocht voor die mevrouw. Dat had natuurlijk niet gehoeven zei ze, maar het is wel leuk! De volgende dag ging ik bij haar langs en vroeg of ze de injectie al had, nee ze moest vanmiddag. Weer later kwam ik haar tegen toen ze weer wandelde en ik vroeg naar de kosten (had mijn Zweeds al voorbereid voor het geval ik haar zou tegenkomen). Ze zei dat het helemaal niets kostte, het werd vergoed. Ik kom haar nog vaak tegen (als ik Rushy uitlaat) en ze is altijd erg vriendelijk. Je had het ook anders kunnen treffen, voor hetzelfde geld kan je je hond laten inslapen. Vanaf die tijd moet Rushy in het hondenhok dat achter op het erf staat. Stond er nog van de vorige bewoners. Mooi groot hok met veel schaduw en geïsoleerde nachthokken. Maar die heeft ze natuurlijk niet nodig. Als wij dus met mooi weer buiten bezig zijn en haar niet constant in de gaten kunnen houden zit ze dus in het hok (verder is ze normaal in huis natuurlijk). Ik moest er erg aan wennen, vond het zielig, maar het kan niet anders. Ze heeft zich er in de loop van een paar dagen bij neergelegd en weet nu niet beter. Ook als de loppis open was, was het voor ons prettig dat we niet constant op haar moeten letten. Bovendien heeft ze vanuit het hok uitzicht over het terrein en de oprit. Ze vertelt ons dus altijd wanneer er iemand aan komt, heel handig als je de loppis open hebt.
Trouwens de mooie foto in het logje hieronder ook al gezien?