Naar Nederland

Vandaag moest Peter zijn auto even naar de garage van Lennart in Flyn. Er moet een nieuwe dynamo in. Mijn auto is in september in de garage naast de gäststuga gezet. Daar stond hij nog mooi zomers schoon te zijn. Wel accu paar keer opgeladen, omdat een lege accu veel eerder bevriest. Nu vriest het in die garage nauwelijks. Zelfs bij -30 is het rond of net onder nul. Zonder verwarming. Dat gebouw wat je hierboven dus ziet (foto genomen vanaf de altan die aan onze slaapkamer grenst) is enorm goed geïsoleerd. Het is net als dit huis, het is zo aangenaam met een beetje warmte. Nu de temperaturen hier rond nul schommelen hoef ik de houtketel hier in huis maar 1x per dag een uurtje te branden, dan is het 24 uur 21 graden in huis. Dat doe ik dan 's avonds laat. Maar goed, ik moest dus mijn C3 uit de garage halen om Peter mee terug te kunnen nemen als we zijn auto weggebracht zouden hebben en ik was benieuwd of hij in 1x zou starten. En ja hoor, zonder problemen. Ik ben even naar het dorp gereden om hem een beetje aan te voelen. Er zitten Zweedse splinternieuwe winterbanden onder. De aller- allerbeste winterbanden die er te koop zijn hier zonder spijkers. Nou ja spijkers, meer metalen knobbeltjes zijn het. Dan hoeven we onderweg nergens banden te verwisselen (in Duitsland en Nederland mag je niet met spijkerbanden rijden). De E45 hier is helemaal schoon maar de weg naar Flyn was erg vervelend rijden. Schone delen, ijsdelen, smeltende delen. Heel vervelend. We gaan met mijn auto naar Nederland, dat was de bedoeling al. Maar vanmorgen kon ik nog niet weten dat hij die garage niet meer in hoeft, maar dat die van Peter er al in kan als hij gemaakt is. Ik heb n.l. weer naar het verpleeghuis gebeld. Wilde nu toch die uitslag wel graag eens weten. De verplegende vrouw (een lieverd) wist het niet, maar de arts was toevallig beneden en ze zou het vragen. Ik zou het nog horen. Na de arts later gesproken te hebben, besloten we dat we komend weekend al naar Nederland rijden en niet over drie weken. Het gaat helemaal niet goed met mijn moeder. Dus hier nog e.e.a. regelen en doen en dan uiterlijk zaterdagochtend rijden. Daarom lieve mensen; ik weet echt niet wanneer en hoe vaak ik op deze blog zal schrijven de komende tijd. Ik hoop hierdoor niet al mijn trouwe lezers kwijt te raken, want ik kom ECHT terug, en ben ook niet helemaal weg hoor! En wat is een blog zonder lezers? Juist de wetenschap dat je blog gelezen wordt stimuleert je om te schrijven.

Maar nu trakteer ik jullie dan nog op de wandeling die ik gisterenmiddag met de hond deed. 's Morgens was het enorm zonnig, maar vaak betrekt het dan in de loop van de middag, zo ook gisteren. De foto is richting Hoting genomen, maar door de bomen zie je Hoting niet en zie je ons huis niet.

We waren het bos achter ons huis weer ingegaan, want dan kan je n.l. ook de berg helemaal op. Ik wilde graag eens rondkijken, want eenmaal boven kan je helemaal rondkijken. Het scooterpad liep heerlijk, in tegenstelling tot vorig jaar, toen zakte ik veel te ver weg.

Deze berg is van zijn bomen ontdaan, ik schat een jaar of tien geleden.

Hier komen we uit ons bos en Rush heeft even lopen snuffelen. Als ze dan ziet dat ik al verder gelopen ben komt ze aangestormd.


De enorme afdrukken van een eland.

Zo ziet het er nu uit, nadat het bos is herplant. Zoals Christien laatst ook al schreef, duurt het generaties lang eer het weer een volwassen bos is.

Ergens anders de berg afgekomen en nu weer bijna thuis via de weg die van Flyn komt. Dit is de schuur van Åke en Wiveka. Ik vind hem karakteristiek. Åke komt donderdag koffie drinken, hij is afgelopen weekend aangekomen en blijft tot de 23e. Wiveka is in Åkersberga gebleven en werkt gewoon.
Nou dit was het even. Het wordt een nare tijd vrees ik en ik zou zeggen ik hoop tot gauw. Ik vind het ook leuk van jullie te horen. Lieve groeten van mij