Weemoed

Een doos met oude kerstspulletjes, ze worden inmiddels zelfs antiek genoemd. Mijn moeder was er verzot op en verzamelde ze zelfs toen het nog niet aan het licht was gekomen dat ze Alzheimer had. Ze gaf er ook wel aan mij. Omdat mijn vader vorig jaar overleed en mijn moeder al in het tehuis zat, moesten we het huis leegmaken. Daardoor kan ik inmiddels wel drie grote kerstbomen versieren met "antieke" kerstballen, -vogeltjes en wat er zoal meer is aan kerstversieringen voor in de boom. Ook antieke slingers (ook van glas). Ik ben ook helemaal verknocht eraan. Zie me in gedachten veel van deze versieringen samen met mijn ouders en broertje in de boom hangen toen ik klein was. De ballen zijn ongeveer vanaf 1955. Misschien heeft ze later nog wel oudere gekocht. Er zijn er nog met kaarsvet erop. Ik kom uit een zeer warm nest. Mijn ouders hadden een kwekerij (snijbloemen en perkplanten). Van de grond af opgebouwd en altijd samen hard gewerkt. Ondanks dat ze het druk had, zat mijn moeder altijd op me te wachten als ik uit school kwam en we praatten en dronken samen wat, thee en limonade. Ze was er altijd. Mijn vader was er ook altijd! Een ontzettend lieve en zorgzame moeder, een ontzettend lieve vader die er voor je was als het nodig was. Mijn moeder legde 's winters zelfs de mandarijntjes eerst op de schoorsteen - van de kachel waar antraciet in moest - omdat ze anders te koud waren voor ons om op te eten. De mandarijntjes zaten toen nog allemaal in van die mooie vloeipapiertjes die je mooi gladstreek. Mijn vader stond bij slecht weer te wachten bij school. En nog zoveeeeeeeeel meer. Dat zijn dingen die je nooit vergeet.

Toen ik een jaar of drie à vier was kocht mijn vader een bandrecorder. Exact dezelfde zoals hieronder afgebeeld. Vorig jaar heb ik nog een band afgeluisterd en hoorde dat hij het op een verjaardag heeft over de bandrecorder en wat de bandrecorder allemaal kon. Hij kletste er ook met mij op, zong een liedje met me en het is zo leuk jezelf dan als klein kind te horen praten en zingen. Na snuffelen op het net begrijp ik dat deze recorder rond 1957/58 op de markt kwam, dus dat klopt precies. Later zijn er banden apart gelegd, mijn moeder kon ze niet meer horen. Mijn broertje stond erop (babygeluidjes) en die is overleden toen hij 10 maanden was. Voor mijn moeder heeft het leven vanaf die tijd veel glans verloren. Mijn vader leed er natuurlijk ook onder, maar kon het beter verwerken. Daarna kwam er nog een zoon, mijn broer Wim. Wat waren ze blij! Het is nu kerst en misschien is het mede daardoor dat ik even weemoedig was gisteren. De boom staat hier met de versieringen uit mijn prille jeugd. Er stond een cd op van mijn vader, een cd van Jim Reeves. Muziek die ik ook herkende van toen, omdat mijn vader ze toen op de bandrecorder had staan. Even brandt het tegen mijn "strot", een klein traantje wordt weggepinkt. Het is kerst, het feest van de geboorte van Jezus. Ook dat kregen we mee van thuis. Mijn vader zong dan altijd in het kerkkoor met kerst, en bij andere hoogtepunten in het kerkelijk jaar. Kerst, een beetje weemoed. Morgen is het kerst. Mooi eigenlijk dat er zulke herinneringen boven komen, dankbaar ben ik daarvoor.

Dan nog even iets heel anders:

Na even zoeken op het net heb ik ontdekt dat de "sneeuw" die ik steeds beschreef als leken het glasschilfers, poolsneeuw wordt genoemd. Dus niet zoals de foto's die je onlangs maakte Janneke, al waren die geweldig mooi! Dit is wat ik o.a. op het net vond en precies omschrijft wat ik bedoel, het zijn dan in dit geval de "plaatjes":

Bij rustig weer en zeer lage temperaturen van meer dan 8 graden onder nul kan er zelfs bij een wolkenloze of vrijwel onbewolkte hemel sneeuw vallen, poolsneeuw genaamd. De ijsnaaldjes of ijsplaatjes schitteren zilverkleurig in het zonlicht en kunnen bijzondere haloverschijnselen vertonen. Deze vorm van neerslag komt in de poolstreken veelvuldig voor, in ons land zelden en alleen bij extreme kou. Vermoedelijk ontstaat poolsneeuw als waterdamp uit hogere warme lagen door luchtstromingen dichter bij het aardoppervlak komt, waar zich een koude, winterse inversie heeft gevormd. De kristalletjes zijn naaldjes of plaatjes en nooit sterretjes, meestal slechts enkele tienden van een millimeter groot, zuiver symetrisch en sierlijk opgebouwd.

Kerst, ieder zijn of haar ding, weinig mensen in bloggenland. Ik zal er ook waarschijnlijk niet zijn morgen, overmorgen...........Kerst...........Maar daarna ben ik er zeker weer. Denken jullie nog aan de foto door het keukenraam? Een heel mooie warme kerst en.........