Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





donderdag 21 augustus 2014

Het schiet alweer op...

naar september. Wat is de zomer omgevlogen. Wat een zomer!
Die begon niet zowat in mei, toen was het nog veel te koud voor de tijd van het jaar. Nee, begin juli begon de zomer pas echt. Zes weken hitte, echt niet normaal. Zes weken tussen de zeg maar 23 en 30 graden. Alle (wilde) bloemen waren veel te snel uitgebloeid. Het gras moest 3x gemaaid worden in twee weken tijd. En wij, wij wenden langzaam aan de hitte. 

Oost Indische Kers in het avondzonnetje

Nu bloeit de Oost Indische Kers die ik in mei zaaide nog wel uitbundig. Wat heb ik ze veel water moeten geven, evenals de andere bloembakken en -potten. 


De lijsterbessen hebben we nog niet eerder zo vol en zwaar gezien. De takken hangen helemaal door onder de vracht bessen. 
Nu is het een beetje kil en hebben we een natte moesson lijkt het wel. Toch heb ik de aardappels al voor een groot deel uit de grond, morgen het laatste deel. 
Het is een mooie opbrengst.

En waarom was ik hier zo'n tijd niet? Hoe ging en gaat het met ons?
Wel het ging niet zo lekker. Begin juli kreeg Peter door de hitte een blaar. Een wond dus waardoor hij zijn beenprothese niet kon dragen. Acht weken heeft het geduurd voor de wond dan dicht was. Acht weken heeft hij met één been en krukken gelopen en in de rolstoel gezeten. Deze week heeft hij heel voorzichtig geprobeerd de prothese te dragen, wel met krukken erbij om niet volledig te belasten. Hierdoor kon hij niets doen, alleen wat klusjes die je zittend kunt doen. Wat hij nog wel had kunnen doen zou grasmaaien zijn geweest met de zitmaaier, maar er brak een snaar. Snaar besteld. 
Het duurde weken, drie of vier weken eer de snaar er was. Steeds wanneer ik belde kreeg ik te horen dat het vakantietijd was en het toch moest begrijpen. Ja, maar het is ook maaitijd! Helaas, alles moest met de kleine maaier, zo een waar je achter moet lopen. Helemaal niet zo erg, maar wel bij dertig graden. Toen de snaar er eenmaal was heeft Peter vijf minuten gemaaid en toen was de zitmaaier weer kapot. Toen hebben we hem weggebracht en gisteren was hij dan klaar, tijdens de moesson.

Ach dit zijn wat irritante zaken maar onze stemming was beneden peil door het probleem met het lopen van Peter. Zorgen voor de toekomst. Hij loopt al zo lang met een prothese, de huid is eigenlijk op. Daarom zijn er ook zo snel blaren en helen ze zo moeilijk. Wat gaat er gebeuren? Een operatie wellicht, waarbij ze er nog een stuk afhalen. Wat zijn de mogelijkheden, kunnen we wel in dit huis blijven wonen, kan het aangepast worden als het lopen niet meer zal kunnen? Allemaal vragen waar we nog geen antwoord op hebben. Dit was mede een reden dat ik ook niet veel zin had om op mijn blog te schrijven, mijn pet stond er niet naar. Maar er komen wel vragen en daarom wil ik het hier even uitleggen. 

Half september kan Peter dan terecht bij de revalidatiearts in het ziekenhuis. Ook rond die tijd naar orthopedie. Erg spannend wat daar uit zal komen. 

Mijn blog blijft bestaan, mijn blog(s) is/zijn een grote hobby van mij. Ik zal hier ook zeker wel weer vaker gaan schrijven, maar pas dan wanneer ik het weer met enthousiasme kan doen. Schrijven omdat het moet is niet de bedoeling. 

Met de honden gaat het prima. Ze leven nog steeds ieder aan een kant van het hekje. Ooit zal er wel een moment komen dat we het hekje eens open zullen laten, kijken wat er dan gebeurt. Rushy gaat gewoon door als altijd. Ze is wel kortademig en met haar gaan we eerdaags weer naar de dierenarts voor een check. Elk half jaar doen we dat. Haar hobby is kuieren over het terrein, uren kan ze dat op haar dooie akkertje, neus over de grond. Ze loopt nooit weg.
Sim is helemaal thuis. Ze is vrolijk, aanhankelijk, beetje lomp :-), grappig, snel, speels, nieuwsgierig en als ze de kans krijgt steelt ze :-). Daar moet ik wel aan wennen omdat Rushy dat niet doet. Ik kan gerust gehaktballen draaien en ze op het aanrecht laten staan, maar bij Sim zou dat niet kunnen.
We zijn stapel op Rushy en Sim!

Gon