Rushy ging gisterenmiddag achter een kat aan hier, we zaten in de tuin aan de thee. Ze ging zover weg dat ik haar niet meer kon zien, het bos in dus, en ik aardig in paniek was. Ik wist ook niet direct dat het om een kat ging, het kon ook een hert zijn of een grote vogel, ik zag in een flits alleen maar iets donkers. Ze luisterde natuurlijk niet meer. Ik zoeken, stond ze te kwispelen onder een berkenboom en toen zag ik er een grote zwarte opgeblazen kat in zitten op ca. 5 meter hoogte denk ik. De kat schrok weer van mij en sprong uit de boom. Rush wilde er weer achteraan, maar de kat sprong gelukkig over een greppel die vol staat met smeltwater. Gelukkig heeft Rush daar een hekel aan en ging sputterend met me mee naar huis. Ik zag mijn geest al dwalen en vroeg me af wat een chip in een hond dan voor nut heeft op korte termijn als je zo ver van huis bent.'s Avonds ging ik haar uitlaten op het bospad/bosweg. Normaal laat ik haar daar los lopen omdat er ongeveer 1 auto per dag langskomt, als het er al 1 is. Nu was het al schemerig en besloot haar toch maar aan de lijn te laten (die tot vijf meter uit kan rollen), vooral ook door haar jacht op de kat die middag. Wel we waren al een aardig eind op het pad toen ze weer wat hoorde en zag. De lijn stond gelijk zo strak dat ze me een stukje naar voren trok. Wat was ik blij dat ik haar aan de lijn had, want een paar meter voor ons stak een hert in paniek over door de aanloop en het gegrom van Rush.
Gisteren reden we naar Åsele en toen moesten we onderweg stoppen voor een kudde rendieren die overstak. Wel een paar minuten staan kijken dus eigenlijk. Pracht gezicht.
Achter in de tuin hier ligt op een plek in de schaduw nog een heel klein beetje sneeuw. Ook daarin zag ik sporen van hoefjes van herten of rendieren.
