Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zondag 7 december 2008

Rushy



En dan hebben we Rushy alweer 3 maanden en wel op Sinterklaas zijn verjaardag! We hebben haar 5 september uit het asiel gehaald ....... dus! Het is een enorm lieve, nogal onzekere hond. Ze was eerst alleen op mij, maar gelukkig is ze in de loop van een maand of twee ook gek op Peter geworden! Dat kun je hierboven ook wel zien. Ze is meer op vrouwen dan op mannen, dat zeiden ze al in het asiel. Als we met z'n 3-en zijn is het een perfecte lieve gemakkelijke hond. Daarbuiten heeft ze wel wat lastige trekjes.
Bang van grote honden. Ze was ook bang van landbouwwerktuigen. Wat dat betreft viel ze natuurlijk met haar neus in de boter, in het najaar, de oogsttijd. Dan rijden die voertuigen af en aan. Ze kromp dan helemaal in elkaar als er zo'n ding voorbij reed als ik haar uitliet. Ik heb constant net gedaan of ik gek was, dus niet troosten, maar gewoon doorlopen. Laten zien dat ik er niet bang voor ben. En warempel, dat heeft goed geholpen. Het doet haar nu niet veel meer.
Dan had (heeft) ze nog het schoenen- en broekspijpen bijten. Dat doet ze niet naar ons, maar naar iedereen die hier nog niet meer dan een keer of drie is geweest. Heel vervelend. Een beetje angstbijten, niet vals. Een halsband gekocht met een kokertje eraan die pufjes geeft als je op een knopje op de afstandsbediening drukt. Nog te volgen? Dus als we weten dat er iemand komt, dan ruim van te voren de halsband om en afstandsbediening in je broekzak. Zodra ze wil gaan bijten op het knopje drukken. Ze krijgt een pufje in haar gezicht. Daar schrikt ze een beetje van en is dus afgeleid van hetgeen ze van plan was te gaan doen. Dit helpt zo goed dat het nu vaak al voldoende is als ze desbetreffende halsband met kokertje om heeft. Dan gaat ze afwachtend naast me staan als er iemand binnenkomt. Soms moet ik nog ingrijpen. Ik hoop dat het op de lange duur niet meer nodig zal zijn. Maar ondanks dit zijn we stapel op haar en deze dame gaat dus noooooooiiiiiiiiiiiiiiit meer terug naar het asiel. Toen we haar pas hadden zijn we gelijk naar de dierenarts gegaan voor een rabiës-inenting. Ze moet antistoffen opbouwen, anders mag ze niet mee naar Zweden. Als het goed is heeft ze genoeg antistoffen opgebouwd in februari. Dan moeten we terugkomen en dan neemt de dierenarts bloed af voor de bloedtest. Deze wordt in België gedaan. Hopelijk gaat het vlot, want waarschijnlijk gaan we al ergens in de 2e helft van april. Zal wel weer even wennen zijn voor tante Rushy. Ik heb trouwens nog nooit zo'n gemakkelijke hond meegemaakt bij de dierenarts. Het doet haar totaal niks. Dat is hartstikke fijn! Had vroeger Spetter, die moest je van te voren een pilletje geven, die was precies tegenovergesteld bij een bezoek aan de dierenarts, maar ook zo lief, was stapel op hem!