Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





maandag 19 juni 2017

Stuiven en reuze bedankt!

 
 
Stuivende dennen
 
Het is een geweldige tijd hier in Jämtland. Het verbaast ons altijd hoe het hier in vier tot zes weken van (laatste) sneeuw en ijs, zo groen en bloeiend kan zijn. Echt onvoorstelbaar gewoon deze explosie. Het is mede door het lange licht dat het zo snel gaat. De bomen zijn nu uitgebloeid, maar de dennen bloeien nog volop. Alles is buiten bedekt met een geel laagje. Vandaag waaide het nogal en zag je hele wolken uit de dennen komen.
Tja, we wonen nu eenmaal in een gebied met dennen en sparren. Ook PINUS (klik) doet weer vrolijk mee. Toen we vroeger altijd naar Zuid-Frankrijk gingen zaten we in juni (lekker vroeg, nog niet zo heet) bij het huis ook altijd met het stuifmeel van de dennen. Echt alles was bedekt met een laagje geel stof. De daken zijn geel, de tuinmeubelen zijn geel en zelfs de strandjes aan de meren hier zijn geel, alles geel. Af en toe maar even met de stoffer aan de gang, in elk geval beslist voor je op een tuinstoel gaat zitten.
 
 
 
 
De sparren hebben ook hun nieuwe uitlopers alweer. Wat je daarvan kunt maken schreef ik een paar jaar geleden. Als je het leuk vindt kun je dat HIER (klik) nog nalezen.
 
 
 
 
Het bos is nog steeds bezaaid met deze prachtige bloemetjes, de zevenster.
 
 
"Dit mag toch wel, of niet?"
In een vakantiehuisje op Ameland. 
 
 
En dan wil ik er nog een keer op terugkomen, op Rushy. Vandaag 19 juni is het alweer een maand geleden dat ze overleden is. Onvoorstelbaar, want het lijkt maar een week, dit omdat het nog steeds zo vers voelt.
Afgelopen dinsdag kreeg ik een telefoontje van de dierenarts in Solberg-Hammerdal dat ik de urn van/met Rushy op kon halen. Daar was ik blij om, vond het zo lang duren.
Het was geen makkelijke rit, maar nu staat de urn hier met een foto erbij. Het geeft me wat rust.
 
Maar vooral ook wil ik iedereen bedanken voor de lieve reacties.
Ik schreef op 1 juni in het vorige bericht: "Waar een kleine hond groots kan zijn, gewoon door er te zijn!" 
Het is gebleken dat ze vele harten had gestolen door mijn blog of door haar te kennen.
Ik had niet kunnen vermoeden dat er zoveel reacties zouden komen op het overlijden van Rush. Via de blog, Facebook, Messenger, maar vooral ook via e-mail, telefoon en kaarten. Ongelooflijk.
Wil jullie allemaal zo ontzettend bedanken!
 
En nu op naar midzomer. Het is bijna zo ver. Komend weekend zijn hier de festiviteiten. Hopelijk goed weer. Vooralsnog wacht ons, in tegenstelling tot o.a. Nederland, een kille week.
 
Gon