Pompoenen

Het is weer zo ver. Pompoenen, ze zijn er weer volop. Heerlijk. Je kunt er veel mee doen, maar vandaag ben ik maar eens begonnen er een heel lekkere soep van te maken. Het is een Antilliaans recept. Eerst vroeg ik me af of dat hier wel kan. Nou ja, waarom niet eigenlijk? Mijn "receptenblog" (hier rechts, klik klik) heet “Gon kokkerelt in Zweden” en niet “Gon kokkerelt Zweeds (eten)”, dus het moet kunnen, ha, ha. Ik ben nu ook even niet in Zweden, tja, dat weet iemand die dit recept leest en niet op mijn “gewone” Zweden-blog komt ook niet, zeker niet over een poosje, dus…........het moet nog steeds kunnen. En als je dan na het koken en een boswandeling nog tijd over hebt op je vrije zondag, kun je altijd nog een pompoen gaan uithollen en een "gezicht" geven om ’s avonds gezellig te branden met een waxinelichtje erin. Je kunt er natuurlijk ook een uithollen om je soep in te serveren. Veel kook- en “crea”plezier!

Computer

Even (bijna) computerloos ivm problemen. Nieuwe harde schijf heeft niet geholpen. Gaat nu naar fabrikant. WAARDELOOS! Wel garantie. Nu op oude laptop. Hiermee kan ik me netaan redden omdat de dongel in XP erg traag is, veel trager dan in de nieuwe kapotte laptop met Windows 7. Ik word er niet goed van zal ik maar zeggen en waag me zeker niet aan het uploaden van foto's. Ik ben trouwens alle foto's van juli/aug./september kwijt. Al die mooie foto's uit Zweden. Ben blij dat er nog op deze blog staan, heb ik in ieder geval nog iets daarvan. Ik was juist bezig ze op een externe schijf te zetten toen het mis ging.
Met mijn moeder gaat het wonder boven wonder goed. Veel betere berichten nu. Ik ben erg blij, want dat is veel belangrijker dan die hele laptop!
Tot gauw

Mam

ER VIELEN LUIKJES BIJ HAAR DICHT
EN DIE GAAN NOOIT MEER OPEN
DAAROM ZIE IK HAAR ZO VAAK VERLOREN LOPEN
DE GANGEN DOOR VAN HET VERPLEEGTEHUIS
ZE WOONT DAAR NU ....... MAAR ELKE DAG
IS ZIJ OP ZOEK NAAR "THUIS"
NAAR HUIS, NAAR HUIS

Irissen, mijn moeders lievelingsbloemen

De meesten weten van mijn moeder en dat ze Alzheimer heeft, al een hele tijd. Ontzettend zeer deed het haar verdriet te zien toen ze alles kwijtraakte. Vele malen neem je al een soort afscheid van je moeder. Eigenlijk neem je twee keer afscheid, tijdens de ziekte en als ze komt te overlijden. Nu heeft ze altijd die onrust, altijd dat lopen en afgelopen maandag is ze gevallen. Woensdag hebben ze haar toch maar naar het Spaarne ziekenhuis gebracht voor een foto. Heup gebroken. Overweging van de doktoren of ze haar zouden opereren. Ja, toch maar wel, anders wordt haar wereldje nog kleiner. Bang was ik, voor de narcose en haar hart, maar ze werd weer wakker. Ik stond naast haar bed toen ze na de operatie haar ogen weer open deed nadat ik een poosje haar haar en haar wangen gestreeld had. Ze lachte breed en zei: "Hé lieve schat, wat leuk dat je er bent. Gaan we nu gezellig naar huis, naar huis, naar huis, gezellig." en ik wist dat er in haar hoofd niets veranderd was. Ze sliep daarna gelijk weer. Maar ze had me zelfs herkend, "Gonnetje, vrouwtje." zei ze later ook nog. Je weet het, je moeder is ernstig ziek, maar ik HOUD ZO ZIELSVEEL VAN HAAR!!! Vandaag gingen we er weer heen. Het is een lange rit van twee uur, maar we hebben de tijd en die afstand kan me niets schelen. In het ziekenhuis aangekomen werd ik halt gehouden door twee verpleegsters. Het gaat helemaal niet zo goed met uw moeder. Wel met haar heup/been, ze heeft er zelfs al op gestaan en een paar stappen gedaan. Maar er is iets aan de hand in haar buik en ze weten nog niet wat. Ik werd ernstig toegesproken. Ik moest er rekening mee houden dat het een vrouw van de dag is. JA, dat begrijp ik, dat weet ik!!! Mijn moeder zei later ook tegen me dat ze zo moe is. Dat zei ze vorige week ook al toen ze zich in het tehuis "De Gloxinia" op de bank liet ploffen. Ze heeft ook 2x heel erg overgegeven vandaag. "Het is net of de boel stilstaat." Hiermee bedoelden ze haar maag en haar darmen. Wie weet wat er al een tijd sluimert. Ja, ik weet het, heb het diverse malen eerder gezien in het tehuis. Het gaat zijn gangetje met de Alzheimer, tot ze iets krijgen. Ik heb nu heel veel verdriet, ik ben stapel op mijn moeder. Ik weet wel dat de doktoren vinden dat je er niet te veel meer aan moet "sleutelen", want wat is de waarde van het leven nog voor mijn moeder. Dit is erg moeilijk. Ik wil maar zeggen, jullie zien wel wanneer ik zin heb om op deze blog te schrijven.........

p.s. op 17 oktober.........het gaat weer beter met mijn moeder wat haar buik en misselijkheid betreft. Ze gaan morgen bespreken waar ze gaat revalideren. We wachten maar af hoe het gaat lopen......

Twee gezichten, je zult versteld staan!

Al lang geleden las ik er eens over, je hebt twee gezichten! Behoorlijk verschillende kunnen het zelfs zijn. Het heeft me altijd heel leuk geleken mijn twee gezichten te zien. Destijds kon je zoiets niet zelf doen. De computer bestond misschien al wel, maar niet voor iedereen en ook niet zo geavanceerd. Het kwam er dus niet van het te laten doen. De laatste tijd dacht ik vaak dat ik het nu zelf wel eens kon proberen, maar altijd als ik niet achter de computer zat. Een maandje geleden heb ik het dan eindelijk eens gedaan in Zweden, omdat ik er eens aan dacht toen ik achter de computer zat. Toen ik klaar was wist ik niet wat ik zag. De ene IK had een enorm lief en vriendelijk gezicht, dat nog het meeste leek op mijn tante Stien. De andere IK vond ik vreselijk. Een enorm onvriendelijk pinnig en ook ouder gezicht. Kortom ik ben eigenlijk erg blij met mijn gezicht zoals het in werkelijkheid is. Ik heb het later ook voor Peter gedaan, omdat hij ook erg nieuwsgierig was geworden naar zijn twee gezichten. Bij hem was het verschil iets minder extreem, maar ook zeer duidelijk!
Er zullen verschillende manieren zijn om het te doen en er zullen prachtige programma’s voor zijn. Ik vertel ik even op welke simpele manier ik het deed. Laat een foto van je gezicht nemen of maak een selfie recht van voren. Dus zoals het tegenwoordig op je paspoort moet. In dit geval wel lachen hoor! Als je de foto leuk vindt om te bewaren kopieer je hem 2x. Dus kopie 1 en kopie 2. Kopie één ga je bijsnijden precies tot de helft van je gezicht, dus verticaal door je mond en neus en tussen je ogen door. Bijvoorbeeld zo dat je de linkerkant nog ziet. Dit sla je op als kopie 1 links. Dan neem je kopie 1 links en die kopieer je weer en spiegelt hem dan. Deze twee linkerhelften (de tweede is dan zgn. de rechterhelft) kun je in een fotobewerkingsprogramma plakken. Hier is dan je 1e gezicht. Met kopie 2 doe je hetzelfde met de rechterkant van je gezicht. En zie hier een totaal andere JIJ dan je eerste JIJ. Succes!

Gon

p.s. hieronder een voorbeeld. Links de man zoals hij normaal is. De twee andere zijn zijn twee gezichten.
Dit is wel een heel duidelijk voorbeeld. Je ziet het eigenlijk al aan foto 1.

Ja, hier is "later meer............"

In een beukenbos vandaag op Landgoed Boschoord.

"Later meer” schreef ik en dat is alweer even geleden. Ik had geen tijd vond ik. Als iemand me vertelt dat hij/zij geen tijd had, denk ik altijd “Ik had geen tijd” is gelijk aan “Ik vond andere dingen belangrijker.” In dit geval waren er inderdaad eerst wat belangrijke dingen te regelen en te doen.
Het vervolg van de reis verliep ook voorspoedig. Zoals altijd was het weer leuk bij Pia en Steffen in Denemarken. We wisten van niets, maar Pia had weer op ons gerekend met het avondeten. Ja, ja, en dat gratis en voor niets, zo aardig! Alleen de kamer betalen zoals anders, de rest niet. Goulash had ze gemaakt. De volgende dag gelijk door naar Nederland. Op een gegeven moment wil je dan gewoon daar zijn en niet nog een nacht elders slapen. Het was na 4½ maand Zweden wel even wennen. Vanaf Helsingborg in zuid Zweden wordt het al drukker op de weg. En in Duitsland wordt dat nog een graadje erger. Maar je bent er zo weer aan gewend, omdat je nooit beter wist. Ook weer wennen bij de supermarkt dat een vrije parkeerplaats niet meer vanzelfsprekend is. Kwam er nog bij dat mijn favoriete supermarkt hier, n.l. Super de Boer, niet meer bestaat en overgenomen wordt door Poiesz, die hebben veel zaken in deze omgeving. Bij Super de Boer liep ik naar binnen toen we hier afgelopen voorjaar kwamen wonen en ik was er gelijk thuis. Net zoals ik dat in Anna Paulowna bij de Vomar had. Zo’n supermarkt waar je je rondje loopt en bijna nooit iets vergeet. Dat heb ik bij Poiesz niet. Morgen C1000 ook maar eens uitproberen hier. De hond moet wel wennen op de flat en snapt niet dat ze niet zo even de tuin in kan om even te snuffelen (heeft altijd een vast eigen rondje) of voor een kleine plas tussendoor. Inmiddels zijn we al twee keer naar mijn moeder in Aalsmeer geweest. Dat was erg leuk. Ze herkende me direct de eerste keer, dat was boven mijn verwachting.

Vandaag zijn we er lekker opuit gegaan hier in de omgeving, het was nog erg mooi weer! Peter had zich heerlijk geïnstalleerd op een bankje bij het bos waar ik met de hond een lange wandeling wilde gaan maken. Het werd 7 km. en in die tijd had Peter al aardig wat tijdschriften die hij bij zich had doorgekeken.
De komende weken zal ik ook af en toe wel wat op mijn blog schrijven ook al zijn we in Nederland. In december denken we weer noordwaarts te rijden, dus dan zal ik wel vaker schrijven.

Oosterwolde

We zijn gisteren (avond) aangekomen in Oosterwolde.
Later meer...............