Inmiddels is het hier wel weer een poosje donker 's nachts (zo'n 2 uurtjes denk ik). Eer we klaar waren met eten en aan kant, was het al behoorlijk schemerig en ik moest Rush nog uitlaten. Het was droog inmiddels, maar het brede pad, met aan weerskanten hoge bomen en uitgestrekt bos was erg nat. De grond was nog warm door het mooie weer. Daardoor hing er boven het pad ongeveer 1 meter hoge nevel. Ook door het vocht barstte het van de padden! Grote vette Bessie Turf padden. Ik moest goed uitkijken waar ik liep. Iedere donkere plek kon een steen zijn, een dennenappel of een pad. Om mijn hoofd dwarrelden allemaal witte nachtvlinders. Ik weet dat ze spierwit zijn, omdat het een tijd niet donker was 's nachts en de vlinders er toen ook waren. Nog iets hoger vlogen veel vleermuizen. Het was echt bijzonder, mysterieus. Bij het riviertje aangekomen wilde ik er wel langs, net als 's morgens. Het kon nog net qua zicht. Toch was ik niet zo op mijn gemak. Vooral niet toen Rush aarzelde verder te lopen. Dan wordt je onzeker, zo van waarom wil ze niet verder. Op zo'n moment bedenk je je dat je pas nog gelezen hebt dat Strömsunds Kommun (waar Hoting ook onder valt, al is Strömsund 50 km verder, Strömsund is qua oppervlakte een enorm grote gemeente) de grootste berenpopulatie van Zweden heeft. Ze zullen niet zo gauw dicht bij de bebouwing komen, maar toch, ik loop in een bos. En dan hebben we Vittra nog, de spokende tranparante dame met de eveneens transparante koeien. Die woont ook in de bossen hier, ha, ha. Zelf gezien bij o.a. "Vitterhuset" nabij Gafsele. Zie dit blogbericht uit 2008: Vitterhuset.
"Vittror (meervoud van vittra). 'Officieel' een mytisch volkje binnen de noord-Zweedse plattelandscultuur, voor velen echter een bestaand feit. Vittror leven grotendeels zoals mensen, maar dan op 'andere plaatsen' en 'andere tijden'. Ze hebben hun eigen koeien (vitterkoeien). Meest gezien rond boerderijen of op moerasgebied waar de koeien grazen."
Deze pad zat vlak bij huis. Die zie ik wel eens vaker, gaat achter de vuilnisbak als hij me ziet.
Vanmorgen werden we wakker, maar hadden geen idee hoe laat het was. De stroom was weer uitgevallen, want het hoosde weer met...onweer. Het bleek 6 uur te zijn. Ik ben na een poosje weer in slaap gevallen en toen ik weer wakker werd knipperde de wekkerradio, dus we hadden weer stroom.
Verder bedankt mensen voor jullie leuke reacties op de website voor de gäststuga. Ik verwacht nog wel meer reacties. Gezien de vakantietijd en het mooie weer duurt het soms iets langer.
Vandaag naar Östersund geweest. Het weer was er lekker voor. 20 graden, soms zon, veel bewolking.
Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...
Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!
vrijdag 30 juli 2010
Mysterieus.....
Deze foto heb ik niet zelf gemaakt, maar gisteren hadden we een verschrikkelijk onweer hier met wel drie kwartier lang rondom van deze bliksemschichten, horizontaal dus. En regenen!!! Loodrecht naar beneden. De bui bleef duidelijk hangen, misschien kon hij niet over een van de meren komen of over een berg. Ik vond het zeer onprettig. Vooral omdat een paar weken geleden de computer van de buren kapot was door de bliksem en dat Wiveka zei dat het onweer hier erg gevaarlijk is. Peter zat prinsheerlijk in de "serre" met aan drie kanten glas. Ik vond het maar niks, maar hij bleef lekker zitten en naar buiten kijken. Ik was nog even in de keuken, alles stond klaar om te gaan koken. Het was zo enorm donker dat ik de tl-buisjes die onder de aanrechtkastjes hangen aan had gedaan. De stroom is in die drie kwartier zeker wel zo'n 30 keer uitgevallen zodat ik op een gegeven moment niet meer wist welke flits van buiten kwam en welke van de tl-buisjes die steeds aan en uit gingen. Ik heb ze op een gegeven moment maar uitgezet. Het was het einde van een mooie warme dag. Ik kon niet koken, we koken hier immers op elektra, gas is hier niet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
He Gon, nou ik vind onweer al nooit prettig, laat staan zo erg! Ik wil jullie een paar mooie dagen wensen met die wildernisweg. Ik hoop dat ik nog op tijd ben. We horen wel weer (graag) hoe het was! Ik ga een dezer dagen ook een mail aan je schrijven, dan heb je die als je weer terug bent. Groetjes Annelies.
Een reactie posten