Wolven

Vrijdagavond, 23:44 u, -6°C, weinig wind, sneeuw (hele dag al).

Het wordt hier wel de laatste wildenis van Europa genoemd. Er leven hier dan ook veel (wilde) dieren, waar onder bijvoorbeeld wolven, bevers, elanden, beren, dassen, vossen, reeën, lynxen, veelvraten, hagedissen, slangen, raven, uilen, steenarenden, kraanvogels om er maar eens wat te noemen. De wolven zijn de laatste tijd heel vaak in het nieuws. De laatste weken is het zeker één keer per week op de tv. Er zijn er zeker 23 afgeschoten en daar is enorm veel commotie door ontstaan. Voor- en tegenstanders. Ikzelf vind het walgelijk. Een wolven roedel is net een familie, schiet je er een dood dan treurt de hele familie. Eerst gaan we zorgen dat er meer wolven komen en als het dan een beetje uit de hand loopt gaan we ze maar weer afschieten. Waarom willen we toch altijd de natuur regelen?! Wij maken er een zooitje van, niet die wolf, die doodt alleen maar om te overleven.

Voor wie het interesseert: Na wetenschappelijk onderzoek was door de Zweedse regering een doelstelling vastgesteld voor het verkrijgen van een populatie van 200 wolven in het land, waarna evaluatie zou plaatsvinden. In principe is heel Zweden aangewezen als wolven hervestigingsgebied met uitzondering van de delen in het noorden waar rendierhouderij plaatsvindt. Belangrijk is de doelstelling van de Zweedse regering: De wolf zal de mogelijkheid gegeven worden om onder natuurlijke omstandigheden in een levensvatbare populatie te leven. In april/mei worden de pups geboren in een groot deel van de roedels. Het aantal neemt tegen en tijdens de winter weer af, aangezien 50% in het eerste levensjaar sterft. Helaas zijn alle wolven familie van elkaar, wat de kwetsbaarheid van de populatie aangeeft. Op dit moment worden wolvenroedels aangetroffen van Lappland in het noorden tot de lijn Gothenburg-Stockholm in het zuiden. De snelle ontwikkeling heeft tot conflicten geleid. De aantallen door wolven gedood vee zijn verdriedubbeld. Slachtoffers zijn vooral schapen, in sommige gevallen worden ook paarden en runderen aangevallen. Het is duidelijk dat dit gegeven een enorme invloed heeft op de publieke opinie en niet in het minst onder boeren en bewoners van plattelandsgebieden. Het helpt ook niet dat 's winters, wanneer de sporen duidelijker zijn, het er naar uit ziet dat wolven in de buurt van huizen en zelfs dwars door dorpen zwerven, op zoek naar voedsel. De Zweden staan bekend om hun buitensportleven zoals skiën, schaatsen, bergbeklimmen, hondesleerijden, bessen en paddestoelen plukken en wandelen. Velen voelen zich meer en meer onveilig. Een andere groep die überhaupt tegen het bestaan van een enkele wolf in het land is, is "Svenske Jägarforbundet". Deze veronderstelt dat wolven een bedreiging vormen voor de elanden- en hertenpopulatie, ofschoon jagers een 100-voud van het door wolven gedode deel jaarlijks voor hun rekening nemen, namelijk zo'n honderdduizend op een bestand van 500.000 elanden. Ook claimen ze het verlies van 6 jachthonden jaarlijks veroorzaakt door wolven. Jagers zijn een niet te onderschatten groep, want het is een populair tijdverdrijf en het vlees van de jachtbuit is welkom. Het Samivolk met hun rendierhouderij is ook een geduchte roofdiertegenstander. In Zweden wordt een wolf pas gedood door de autoriteiten als bewezen is dat hij voor de tweede keer vee aanvalt. Ook alleen bij de tweede aanval mag de eventueel aanwezige boer zijn vee beschermen door te schieten. Een regel die wat vaag is en op veel weerstand stuit. Doordat enkele schapenboeren er voor gekozen hebben om een wolf dood te schieten die slechts in de buurt van schapen kwam, in plaats van bijvoorbeeld roofdierveilige omheiningen te bouwen, en hiervoor veroordeeld werden, werd de zaak op de spits gedreven. De schutters worden in bepaalde kringen als helden vereerd en de landelijke roofdierpolitiek wordt verguisd. In juni 2009 is door Andreas Carlgren, de Zweedse milieuminister in een centrum/rechtse regering, een voorstel ingediend dat, voor het eerst sinds de bescherming van de wolf in 1966, de licentiejacht op wolven weer mogelijk moet gaan maken met ingang van deze winter. De reden hiervoor is niet de enorme toename van de wolvenpopulatie. Integendeel, van een moeizaam begin, eind jaren zeventig van de vorige eeuw, is nu het bestand opgelopen tot zo’n 220 dieren. (Vergelijk dit aantal met bijvoorbeeld Spanje, 2000 stuks, Italië en Polen, elk 600 stuks, Roemenië, 3000 stuks.) Groot probleem voor de Zweedse populatie is de geïsoleerde ligging van het Scandinavisch schiereiland. Mede hierdoor en door de aanwezigheid van rendierteelt in het noorden van het land (wolven worden hier niet getolereerd) is een genetische uitwisseling met de Fins-Russische populatie vrijwel onmogelijk. Het gevolg is een wolvenbestand dat lijdt aan inteeltproblemen, zoals verminderde vruchtbaarheid en misvormingen. Een jachtvrije zone vanaf de Finse grens tot aan de populaties in midden Zweden, zou aan dit probleem een eind kunnen maken. Het grootste gevaar echter komt uit een andere hoek. Machtige jager- en landbouwlobbys, die wolven elk op hun eigen manier als gevaar zien, vinden gehoor bij deze regering. Ondanks dat er goede compensatieregelingen zijn , zoals 100 % vergoeding voor verloren gegaan vee, 100% vergoeding voor het bouwen van goed functionerende roofdierwerende hekken, gratis opbouw van deze hekken door vrijwilligers en speciale vesten voor jachthonden, zijn deze niet verplicht en worden in de praktijk door een klein deel van de betrokkenen benut. In plaats van bijvoorbeeld het verplichtstellen van bovenbeschreven conflictvermijdende middelen en enige terughoudendheid te betrachten bij de elandjacht, met loslopende jachthonden in wolventerritoria in de paartijd, is besloten om de wolvenpopulatie te bevriezen op hedendaags niveau, dat wil zeggen dat de jaarlijkse aanwas van zo’n 10% elk winterseizoen zal worden afgeschoten. Dit geheel zonder overleg met de wetenschappelijke instituten en de Scandinavische roofdierprojecten. Grote verschillen in opvatting over het onderwerp zijn aangetoond tussen de verschillende provincies. Deze maatregelen gaan volgens een aantal natuur- en milieuorganisaties direct in tegen verschillende Europese natuurbeschermingsverdragen waaronder het Habitatdirectiv en vormen nauwelijks een bijdrage aan de biodiversiteit. In oktober 2009 zijn de voorstellen aangenomen en Naturvårdsverket heeft de onderzoekers en biologen van Grimsö gevraagd om uit te zoeken hoe en op welke wolven het beste kan worden gejaagd.

Jacht dus vanaf 01-01-2010.

Wel dit schud ik natuurlijk ook niet zo maar uit mijn mouw, maar heb e.e.a. verzameld, zodat het een beetje een leesbaar begrijpelijk verhaal is.

Update 2011!!! Dit jaar mag Zweden geen wolven afschieten. De Europesche commissie heeft er een stokje voor gestoken.