Lapplands linbana

Hieronder een stukje over Lapplands linbana. Misschien denken jullie al wel aan een vakantie in Zweden, in Lapland misschien. Wel dan kan dit een heel leuk uitstapje zijn. Ik heb hem al eens eerder besproken, maar dat is alweer jaren geleden. 

De loppis is ook weer aangevuld. Ik heb alle artikelen die besteld én betaald zijn verwijderd, dat maakt het weer overzichtelijk. Drie artikelen die gereserveerd waren kwamen gisteren door omstandigheden weer te koop, maar twee daarvan waren vanmorgen alweer verkocht. Daarvan bleef alleen nr. 108 nog over.  

Klik maar HIER dan kom je er vanzelf.

En dan de kabelbaan...

Toen wij eind augustus 2011 naar Arvidsjaur en Piteå gingen, zagen we onderweg heel vreemde, tja wat zijn het, een soort pilaren. We vroegen ons af waar die nu toch voor zouden dienen. Op een gegeven moment werd het duidelijk, er hingen vroeger kabels aan. Kabels voor een kabelbaan. In Lapland vinden we n.l. een van 's werelds langste kabelbanen, hij is 96 km lang. De kabelbaan heeft zijn oorsprong in Zweden. Al in 1873 vroeg F. Westerlund octrooi aan en al snel werd het een wereldklasse product. Na de aanleg van de 96 km lange kabelbaan, was er wereldwijd dan ook zeer veel belangstelling.

Klik op de afbeelding voor een duidelijke vergroting

Tijdens een tochtje met deze lange kabelbaan kan men genieten van de natuur! De meer dan 13 km lange tocht tussen Örträsk en Mensträsk in de gemeente Norsjö voert over bossen, moerassen, meren en de wereld van de dieren, Västerbotten in miniatuur. Men kan dus een kijkje nemen boven Zuid Lapland. Elke cabine kan vier personen vervoeren en met een snelheid van een kleine 10 km per uur duurt het 1,5 uur om de 13,6 km af te leggen, waarvan zo’n 3 km boven meren en rivieren. Je kunt zelfs eten aan boord. Een tochtje moet geboekt worden en zijn er van 17/6 t/m 15/8. Deze data zijn voor 2015 en staan op DEZE SITE (klik).

Dit zijn wij niet hoor! :-)
In een cabine kunnen 4 personen

De kabelbaan (sectie 4, er waren n.l. 8 secties) is een onderdeel van de 96 km lange kabelbaan tussen Kristineberg en Boliden. Sectie vier is dus het enige deel  dat nu nog gebruikt wordt, de rest is van de kabels ontdaan. Tussen 1943 en 1987, dus bijna 45 jaar lang, vervoerde deze kabelbaan 12 miljoen ton erts concentraten. Dat zijn omgerekend 400.000 vrachtwagens met een laadvermogen van 30 ton. Destijds werd er voor gekozen een kabelbaan aan te leggen, omdat het de helft goedkoper was (en nog steeds is) dan het aanleggen van een spoorlijn. Ook toen was men al slecht in het ramen van kosten, want het viel bijna dubbel zo duur uit. Na 45 jaar werd overgegaan op het vervoer per vrachtwagen, omdat het op dat moment goedkoper bleek. Mede omdat aan de kabelbaan het nodige onderhoud gepleegd zou moeten worden. Destijds in 1987, zou het een besparing opleveren van 1,2 miljoen kronen per jaar, dat zou nu omgerekend een kleine 140.000 euro zijn. 

Naast al het koper, lood, zink, zwavel en zilver, heeft de kabelbaan door de jaren heen ook tonnen goud vervoerd. De kabelbaan is in figuurlijke zin een goudklompje op mijnbouwgebied, een toeristische attractie en ook een deel van de industriële geschiedenis. Winning van het goud van Europa in de letterlijke zin gebeurt nog steeds in dit gebied door Boliden Mineral AB. Het kabelbaan museum, Café Skrädhuset, de kleine spoorlijn voor kinderen en het goud wassen zijn andere activiteiten en dingen die de moeite waard zijn.

Het museum

Ga je verder surfen op het net naar vervoer per kabelbaan, kom je al snel tot de conclusie dat de kabelbaan toch niet perse een Zweedse uitvinding is. Nederland claimt ook de eerste te zijn geweest. Ik ga er hier niet verder op in, maar de kabelbaan is zeker wel een zeer interessant gegeven. De kabelbaan is n.l. de meest milieuvriendelijke manier van goederenvervoer. Er gaan zelfs stemmen op om ze weer meer te gaan gebruiken om meer vrachtwagens van de weg te krijgen. Een heel leuke pagina om naar toe te gaan is deze met veel interessante info en afbeeldingen!

Gon

De spark, de sneeuwstep!

Zomaar mensen met een spark.

Ik schrijf alweer bijna zeven jaar op deze blog en lang niet iedereen leest hier al zo lang. Ooit schreef ik al eens over de spark, maar zoveel nieuwe lezers hebben dit helemaal nog niet gelezen en velen kennen de spark niet. 

Omdat ik hem 's winters nogal eens gebruik en ik zag dat steppen momenteel aardig populair aan het worden in in Nederland, dacht ik de spark nog maar eens een keer voor te stellen aan degenen die hem niet kennen. De Zweedse (of Scandinavische) step voor in de sneeuw.

Voorbeeld van een aankondiging voor een wedstrijd.

Een spark lijkt wel een beetje op een slee en ook op een rollator zonder wielen maar met glijders voor de sneeuw. Is een rollator voor bejaarden of mensen die slecht ter been zijn of onzeker, de spark is daar ook geschikt voor, maar de spark is vooral ook voor iedereen van jong tot oud. Ze zijn er zelfs voor kinderen. Veel kinderen gaan er ook mee naar school.
Er zijn ook wedstrijden in het sparken, alhoewel dit geen bestaand Nederlands werkwoord is :-) De spark die wij vijf jaar geleden gekocht hebben is in hoogte verstelbaar en dat is erg handig omdat wij vrij lang zijn. Je kunt heerlijk tussen de glijders lopen en voor je kun je van alles meenemen, van personen tot boodschappen of bedenk het maar. Dus als ik voor een paar boodschappen lopend naar het dorp wil, gewoon omdat dat me lekker lijkt, loop ik terug niet met armen die bij thuiskomst bijna uit de kom hangen. Nee, die boodschappen gaan in een kratje voorop de spark.

En dan de heenweg. Die gaat fantastisch. Het dorp ligt n.l. enigszins bergafwaarts.
In dat geval ga je met beide voeten (ieder) op een glijder staan. Je hebt dan eigenlijk mini ski's. Het dorp is een half uur lopen, met de spark ben ik er binnen 10 minuten. Dat moet ik op de terugweg natuurlijk wel bezuren. Maar soms glijdt het zo enorm goed, dat je zelfs heuvelopwaarts nog wel stukken kunt steppen. Sneeuw glijdt beter bij temperaturen net onder nul, dan bij bijv. -10 of -20 graden. Maar ook bij veel lagere temperaturen roetsjt het heerlijk de heuvel af. Remmen doe je door de ijzers waar je op staat naar buiten te duwen. Toen ik het nog een beetje moest leren vijf jaar geleden, ben ik een keer zo hard gegaan, dat ik niet op tijd zou kunnen stoppen voor een kruisende weg. Toen ben ik bewust de sneeuwkant maar in gedoken. Snel weer opgestaan en gekeken of niemand het zag, ha, ha. Dat gebeurt je geen tweede keer!

Rushy, onze hond van 15 jaar, vindt het enorm leuk om mee te hollen of te lopen naast de spark en luistert erg goed naar mijn commando's. Ze mag natuurlijk niet in ene links of rechtsaf willen slaan of stoppen om te snuffelen. Als ik dat aan zie komen (dus wel goed opletten) dan zeg ik "doorgaan, doorgaan!" en dat doet ze dan heel braaf.
Helaas kan ik niet meer zo erg ver met haar i.v.m. de gewrichten van haar voorpoten, daar heeft ze pijnstillers voor. Maar hollen dat ze nog doet als ze los loopt, dus eventjes sparken moet ook nog kunnen, vindt ze zo leuk! Met Sim zou ik het eigenlijk ook moeten proberen, maar ik heb er een hard hoofd in of dat gaat lukken.
Toch ga ik het komende week eens proberen, gewoon eens proberen hier op het erf. Maar ik ben bang dat ze veel harder kan en wil dan ik kan steppen of glijden en het mag niet gevaarlijk zijn, voor ons beiden niet!

Gon

Soms glijdt het niet lekker, zoals op deze foto, als ze grus hebben gestrooid.
Gelukkig is dat nu nog niet gebeurd.

Gun & Gon hebben wel dezelfde naam!

Na het schrijven van het vorige bericht liet het me toch niet los. Gun en Gon. 

Voor jullie niet zo interessant natuurlijk, maar ik ben toch nog eens even gaan surfen op het net.

Zo vond ik HIER (klik) de betekenis van de Zweedse naam Gun. Het valt op dat het in Zweden in dezelfde periode populair was om je pasgeboren dochter deze naam te geven als in NL. Waarbij het dus ook begrijpelijk is dat Gun en ik even oud zijn.

De betekenis van de Zweedse naam Gun = "strid" oftewel strijd.

En dan Gon. Mijn naam is eigenlijk Hillegonda. Catharina Hillegonda. Op het geboorte- kaartje stond daaronder "We noemen haar Gonny". 

Ik vond de betekenis van Hillegonda HIER (klik). Betekenis is dus ook strijd!

Zo zie je maar dat namen dus toch nauw verwant kunnen zijn in verschillende landen.

Als ik dat eerder geweten en dus onderzocht had, zou ik mij hier vijf jaar geleden voorgesteld hebben als Gun. 

Gon kennen ze natuurlijk niet en het verkleinwoord Gonny al helemaal niet. De uitspraak is op z'n Zweeds dan ook ronduit belachelijk. De G wordt uitgesproken als een harde g, zoals in het Engelse good of het Duitse gut. Oké, dat gaat nog. Maar dan de y. Die wordt hier niet uitgesproken als een y (ie) maar neigt meer naar de u. Tja, daar word je niet vrolijk van als je Gonny heet.

Ik had al heel snel door dat ik dat niet leuk vond en dus ben ik me overal gaan voorstellen met mijn eerste naam en heet voor de meeste mensen hier dus Catharina, een veelvoorkomende naam in Zweden. Dat wordt hier op verschillende manieren geschreven en ik zie het ook wel op deze manier. Maar goed het gaat er niet eens om hoe je het schrijft, want als je jezelf voorstelt ziet diegene dat immers toch niet.
Mocht je ooit naar Zweden willen emigreren, is het misschien handig je even te verdiepen in de uitspraak van je naam op z'n Zweeds of om te kijken of je naam hier voorkomt of een gelijkende naam. Een gewaarschuwd mens...

Overigens heb ik ook nog gedacht me voor te stellen als Conny. Toch internationaal bekend zou je denken. Zelfs zangeressen en filmsterren droegen die naam. Je denkt daarbij toch aan een vrouw nietwaar? Maar nee, in Zweden is het een jongensnaam!
Ik kwam erachter door de prachtige Zweedse film "As it is in heaven" waarin een van de acteurs (Per Morberg) Conny heet. Hij mishandelde in de film zijn vrouw. Ik vroeg het hier aan mensen en ja, het is een jongensnaam. 

Er komt trouwens een vervolg op deze film, hij komt in september uit. 

De film "As it is in heaven" heet oorspronkelijk "Så som i himmelen".
Het vervolg heet "Så ock på jorden". Ik kijk erg uit naar het vervolg! 

Je kunt het Zweedstalige artikel HIER (klik) lezen.
Houd je erg van Zweden, droom je ervan ooit in Zweden te wonen? Heb je de film nog niet gezien? Dan is het een MUST om deze film, die in Norrbotten (iets ten noordwesten van Luleå) is opgenomen te gaan zien! Inmiddels kost hij nog maar zo'n kleine acht euro bij Bol.com. Als je HIER klikt kun je hem bestellen. Nederlands ondertiteld, maar wil je je Zweeds testen of trainen, dan kun je hem ook zonder ondertiteling bekijken :-).

Gon

Nog heel even wachten op de zon

Inderdaad, het was erg koud toen ik deze foto nam. De ijskristallen zitten zelfs op de buitenmuur van het gastenhuisje. Maar de zon is al over de berg, nog niet heel erg lang, maar hij is er weer en uit ervaring van de vijf winters hier, weet ik ook dat hij vanaf 25 januari weer in de keuken schijnt. Ja, dat is altijd een bijzonder moment, mits het niet bewolkt is natuurlijk, maar tot nu toe... Nog heel even geduld dus. De berg ligt (of staat een berg?) tussen ons en Hotingssjön, tussen ons en het dorp.

Als de zon er weer is, gaat het heel snel en ook de duur verlengt heel snel zodat we hier op korte termijn al lekker op het bankje koffie kunnen drinken, lekkere trui aan en zitten! Weer een feestje.

Rushy wil dan altijd op m'n schoot omdat ze anders koude billen krijgt :-), maar ja, het past amper. Maar ik doe m'n best haar dan vast te houden. Nu is Sim er ook, we zullen zien hoe het gaat.

Als we dan lekker in de zon zitten en dus ook zijn kant opkijken, zien we dit, dus ook de berg. De onderste twee foto's zijn van vorig jaar, nu kan het immers nog (net) niet. Nu ligt er ook nog veel meer sneeuw op de bomen. Rechts staat ons huis, maar dat staat dus niet op deze foto.

Alweer bijna weekend en dan dus ook weer tijd voor de loppis. 

Ik weet nog goed dat, toen we hier onze loppis hadden (wat ontzettend leuk was), we een trouwe klant hadden. Zelfs Rushy blafte niet meer als ze weer kwam. Het was handig dat Rushy blafte als er mensen op het erf kwamen voor de loppis, een betere "bel" kun je niet hebben. 

Het was Gun. Ze woont in Sund, hier vlakbij. Ze heeft een permanente loppis in het dorp. "Gea's prylbod" heet de loppis officieel. Ik weet niet waarom ze een andere voornaam gebruikt voor haar loppis. Nou ja, ik heb ook twee voornamen :-). 

Gun en Gon. We vinden het altijd leuk als we elkaar even zien. Voelen ons een heel klein beetje, tja...

We vinden dat we dezelfde voornaam hebben. Onzin natuurlijk. We zijn ook van hetzelfde bouwjaar. Gedurende die zomer kwam Gun een paar keer per week en kocht telkens redelijk wat spullen die ze vervolgens in haar eigen loppis te koop aanbood, vaak wel voor het dubbele. Ze vond me te goedkoop. Ik vond van niet, maar als ik bij haar ben vind ik haar inderdaad niet goedkoop en dat hoor ik veel mensen zeggen. 

Ze moet het ook wel van de zomer hebben, van de toeristen. 

Toch liep en loop ik met regelmaat bij haar en haar man Håkan naar binnen, gewoon even gezellig. Soms koop ik wat en soms krijg ik wel eens wat. Zomaar.

Ze heeft al in drie verschillende panden gezeten, eerst groter, nu weer kleiner.

Vandaag kom ik weer met een stuk of wat spulletjes. In de namiddag of in de loop van de avond. Het ligt eraan hoe de dag loopt. 

Peter heeft het laatste deel van 'Navigatie' op zijn blog geplaatst, je komt er door HIER te klikken.

Bij de loppis kom je door HIER te klikken.

Op de nummers van 101 t/m 118 die nog niet gereserveerd of verkocht zijn, mag je per e-mail een bod doen.

Misschien "zie" ik je in de loppis dan J.

In elk geval een fijn weekend!

Gon

't Stalletje

Nee, het gaat niet weer over het mooie kerststalletje van m'n vader. Het gaat over een stalletje hier op het erf. Een varkensstalletje. 

Hogerop op ons erf is onze bosrand. De rand van ons stuk bos dus. Ik loop daar vaak met de honden en daarom herkennen jullie het misschien wel op de foto hier boven. 

Die stond al wel eens vaker op m'n blog met een van de honden. Het pad liep eigenlijk tot het stalletje, maar we hebben de weg door laten trekken, zodat we door het bos weer naar beneden kunnen, ook met de auto en dus altijd rond kunnen rijden en niet altijd bovenaan hoeven te keren, wat natuurlijk wel makkelijk kan. 

Het stalletje werd vroeger gebruikt om elk jaar twee varkens vet te mesten om ze daarna vóór Kerst te slachten en in te vriezen. Ook de kinderen kregen, toen ze eenmaal de deur uit waren, een deel. Van een van deze kinderen kochten wij dit huis, hij woonde er na het overlijden van de ouders. Er hebben dus al heel lang geen varkens meer in dit stalletje geleefd (gelukkig).

Ik zie hier al een leuke landelijke tuinset voor staan.

Zo lang we hier wonen lijkt het me al zoooooo leuk iets met het stalletje te doen. 

De buitenkant is nog klokgaaf, geen rot, dus een kwast zwarte beits en de raampjes opknappen en klaar. Van binnen is het helemaal wit, een soort kalk. Deden mijn ouders vroeger in het kippennachthok tegen luis, dus misschien had het wit hier ook een soortgelijke achterliggende gedachte / bedoeling. 

Het is al dubbelwandig, maar aan de binnenkant staat nog een staande rachel. Dus... met wat dwarsbalkjes daar tussen kun je het zo bekleden met nieuw hout. Ik had er mijn loppis kunnen houden die ik destijds in een van de garages hield, ook niet verkeerd hoor. Maar hier zie ik nu twee eenpersoonsbedden in staan, ieder aan een kant (hoofdeinden aan de kant waar de pijp uit het dak komt). Nachtkastje ertussen. 

In het midden van het stalletje een tafeltje met twee stoelen en rechts een afgesloten ruimte met een porta potti. Douchen kan elders. Een eenvoudige boshut voor mensen die daar van houden, een soort luxe tent dus eigenlijk.

In het bos ligt de sneeuw altijd minder hoog, dus ik kon netaan in het stalletje komen zonder mijn laarzen vol te scheppen tijdens het lopen. 

Dus... 's morgen wakker worden, deur open en dan de boslucht opsnuiven. Met een zomerlandschap dan hé!

Maar ja, ik loop maar weer door met mijn gedroom. Peter vindt het een onnozel idee, we hebben immers een gerieflijke gäststuga?! Tja, dat is zo natuurlijk, maar het lijkt me zo leuk om te doen gewoon. Ik vind werken met hout leuk al heb ik er 's zomers eigenlijk niet zoveel tijd voor.

Om over Peter te spreken, voor de geïnteresseerden... hij heeft deel 2 geplaatst. Het staat onder deel 1 en je komt er door HIER te klikken.

Morgenavond plaats ik weer nieuwe spulletjes op mijn andere blog. Je komt er door HIER te klikken. Vrijdagavond dus, lekker voor het weekend.

Alvast een mooi weekend dan!

Gon

Ga je mee naar de vlooienmarkt in Zweden?

Dat kan!

Hoe zit dat dan?

Ik zal het uitleggen...

We hebben hier veel ruimte. Als je veel ruimte hebt bewaar je (te) veel. We hebben een paar jaar geleden het huis van mijn ouders leeg moeten halen na hun overlijden. Daar stonden heel veel spullen. Veel ervan is destijds naar een bazaar gegaan in Nederland. Voor onszelf hebben we veel goede en leuke spullen meegenomen naar Zweden. 

In een vorige zomer hebben we een loppis gehouden. Nog bleven er spullen over, maar te weinig om een garage te vullen om het aantrekkelijk te maken voor nog een seizoen. Er zijn in de loop van een jaar of zes à zeven ook Zweedse spullen bij gekomen. En we hadden zelf ook spullen.

Met in het achterhoofd helaas toch nog steeds de gedachte dat we op langere termijn anders en kleiner moeten gaan wonen, dacht ik om eens wat spullen te verkopen. Bovendien geeft het wat rust. En in ene kwam ik op het idee om het jullie aan te bieden. 

Hoe ga ik dat doen?

De komende tijd bied ik spulletjes aan op een andere nieuwe blog. Wekelijks plaats ik weer nieuwe spullen. 

Alle spullen die verkocht worden gaan in september allemaal tegelijk naar Nederland. 

Ik vermeld altijd een vraagprijs. De eerste die komt heeft het, geen opbieden. Alle prijzen zijn excl. eventuele verzendkosten. 

Wanneer iemand mij laat weten iets te willen kopen tegen de afgesproken prijs, reserveer ik het onmiddellijk. Na reservering verwacht ik de betaling binnen 10 dagen. Wanneer de betaling dan niet binnen is, komt het artikel weer te koop. Ik wil nl. geen spullen naar Nederland vervoeren om er daar achter te komen dat men zich heeft bedacht. 

In de maand september zullen alle bestelde artikelen zorgvuldig verpakt in Nederland per post worden verzonden. Wanneer je meerdere spullen koopt kan dat in september natuurlijk in één pakket worden verzonden, dat scheelt veel portokosten. Afhalen in Oosterwolde (Fr.) (2 maal) en Aalsmeer (1 maal) mag ook. Ik zal daar t.z.t. op tijd de data voor aangeven. 

Verzenden vanuit Zweden kan ook, maar is enorm duur.

Er is onder jullie ook nogal een aantal die richting Jämtland komen deze zomer. Dan kun je gezellig op de koffie komen en je spullen meenemen.

Kortom, mogelijkheden genoeg.

Wanneer je iets wilt kopen kun je me mailen. Vermeld dan het nummer dat bij het artikel hoort. Ook bij vragen het nummer vermelden. Het e-mailadres staat in de rechterkolom.

De allereerste spulletjes staan op de nieuwe blog. 

Maar er komt de komende tijd dus nog veel meer. Glas, porselein, hout, email, huishoud, van alles. Word volger op de nieuwe blog, dan mis je het nooit, of volg bijv. per e-mail. Als je de nieuwe blog met een link op jouw blog wilt vermelden, vind ik dat natuurlijk heel erg leuk!

Je komt er door op deze link te klikken: Välkommen till Gonnys lilla loppis!

Gon

Lieve schatten...

Het duurde even. Voel altijd zo'n leegte na de jaarwisseling. De feestdagen en daarna...

Gewoon even niets. 

We maakten na de jaarwisseling nog een mooie trip en de volgende dag was ik ziek, een soort van...

Ik heb twee dagen veel op bed gelegen. De eerste dag was het me nog teveel dat ik een kopje thee optilde, laat staan dat ik mijn ene voet voor de andere kreeg. 

Warm, enigszins koortsig, lichte keelpijn en vooral hoofdpijn. Algehele malaise. Van de eerste 24 uur heb ik er zeker 18 geslapen. Slapen, slapen, slapen. Weinig eten en veel thee en sap. De tweede dag nog heel veel geslapen en toen knapte ik op en vandaag gaat het weer beter. Zo vreemd, wat dat nu was.

Lieve Rushy, ruim 15 jaar is ze al en nog steeds zó enthousiast!

De dagen gaan alweer een beetje lengen. Dat gaat altijd zo snel na de zonnewende op midwinterdag.

Rond 25 januari is het hier 's middags al wel zo'n twee uur langer licht dan met Kerstmis. Heerlijk!!! 

Clas heeft alweer paden gemaakt met zijn sneeuwscooter. Hij heeft er dan een ding achter hangen zodat de paden vrij breed worden. Hij maakt ze voornamelijk voor zichzelf en vrienden waarmee hij gaat langlaufen. Ja hoor, daar gaan de oude mannen, maar wat zijn ze nog jong met hun 75, 76 jaar! Op de lange latten en 's zomers op de mountainbike.

Maar goed, het zijn redelijk wat lange routes die ik gebruik om met de honden te wandelen. Geweldig, zo kom ik op plekken waar ik anders nooit zou kunnen komen. 

Ja, met sneeuwschoenen misschien, maar ik denk dat ik dan niet zo ver zou kunnen lopen en al zeker niet met honden. Die kunnen niet over meer dan een halve meter sneeuw lopen.

Dus, als deze dame op korte termijn weer helemaal fit is en de dagen lengen alsmaar, gaan Rushy, Sim en ik er lekker op uit! Ik heb in het verleden met Rushy al vaak van zulke wandelingen gedaan.

Hoeveel kilometers ik hier al wel niet met Rushy gelopen heb in de sneeuw!
En 's zomers ook natuurlijk.

Deze twee foto's (dus ook hieronder) zijn tijdens eenzelfde wandeling vorige winter.

Ik heb zoveel foto's gemaakt tijdens deze wandelingen, zou er wel veel 

meer willen laten zien. 

Klik maar op een willekeurige foto, dan kun je ze allemaal groot zien.

En dit gaat onze Sim na een klein half jaartje hier nu ook meemaken. Wat zal ze ervan genieten. Echter... ik durf Sim dan niet los te laten, tenzij de sneeuw ernaast heel hoog is. Rushy ging nooit van de paden. Je zou het niet zeggen, maar ze hebben nagenoeg hetzelfde gewicht, maar een totaal andere bouw. Sim is veel hoger op de poten, een langer lijf en veel grovere poten. Zij loopt veel gemakkelijker door een halve meter sneeuw en ze vindt dat ook zo leuk!

Hier op het erf mag ze wel los en ze blijft ook netjes.

"Poseren vind ik maar niks! 't Is niet om die jas hoor, die was wel lekker warm bij
die -25 graden toen...

...maar ik wil lekker hollen en ook rollebollen door de sneeuw!"

Nou, wij hebben er zin in. Het zal niet lang meer duren...

Gon

p.s. Voor de liefhebbers van Peter zijn blog a.s. vrijdag het eerste deel over de geschiedenis van de navigatie! Van de Phoeniciërs tot heden in drie delen. In zeer beknopte vorm.

Je komt er door HIER te klikken en dan in de balk op NAVIGATIE. Je kunt trouwens ook via de balk hier bovenin altijd op zijn blog komen: F.L.Woodleg.

Uitslag en einde verhaal

Even nog geen berichtje van mijzelf. 

Nu nog even aandacht voor de blog van Peter met de uitslag van zijn prijsvraag. De prijs, een etentje voor twee gaat naar... 

Tevens het laatste deel van zijn kerst- en nieuwjaarsverhaal. Dit laatste deel plus een epiloog staan gewoon onder de eerste twee delen. 

Wanneer je naar zijn blog gaat langs DEZE (klik) weg, kom je eerst bij het bericht met de uitslag. Daarna kun je in de balk kiezen voor het kerstverhaal en dat verder lezen. 

Veel plezier!

Gon

Gelukkig nieuwjaar! Gott nytt år!

Ik wens iedereen een heel mooi en voorspoedig 2015!

Laatst liet ik wat antieke wenskaarten zien en beloofde dat bij gelegenheden weer eens te doen. Er kwamen enthousiaste reacties op, dus hierbij gelijk maar eentje. Het is een Amerikaanse nieuwjaarskaart uit het jaar 1906.

Gon