Natuurlijke mest

Vanmorgen vroeg.
Een paar uur later was de sneeuw weer uit de bomen door de zon.

Tja, we waren al wel erg verwend met heel veel zon, dus die sneeuw die verwacht werd voor afgelopen vrijdag en in één dag al een laag van zo'n 25 cm bracht, daar zaten we niet meer op te wachten eigenlijk. In gedachten waren we al verder in het seizoen. Maar je verandert er niets aan, dus... 

Omdat het ging sneeuwen toen het vroor kwam die enorme laag te liggen op de spiegelgladde ijsbaan. Omdat het niet hard vroor was het helaas plaksneeuw die gelijk enorme kluiten onder je schoeisel veroorzaakte, maar jammer genoeg dus niet aan het ijs plakte. Kun je het je voorstellen, spekglad en lopen met kluiten onder je schoenen omdat je toch op een of andere manier sneeuw moet ruimen. Honden uitlaten met een sneeuwschuiver voor me uit, zodat ik niet op sneeuwkluiten zou lopen. 

Maar het onvermijdelijke gebeurde gisteren dan toch. Mijn bijgeloof in het voorlaatste bericht bleek niet eens onterecht. Ik viel op mijn rechterkant en dat op zich is niet zo erg, alles deed het naderhand nog. Maar dat ik zo ontzettend hard met mijn hoofd op het ijs ben gevallen, ja daar ben ik erg van geschrokken en daar was ik van streek van. Heeft me ook aan het denken gezet, want wat ben ik er goed vanaf gekomen. 

Zelf denk ik aan het gaan dragen van bijvoorbeeld een (fiets-)helm als ik naar buiten moet bij extreme gladheid. Als er iemand een serieus beter idee heeft hoor ik het graag!

Ik hoorde Geert ook over CRAMPONS (klik), tja, ziet er wel beter uit dan 'broddar'.
Gelukkig viel er vandaag weer goed te lopen overal.

Donderdag gingen we nog even weg en hier reden we zo'n beetje 100 km
van huis in zuid-oostelijke richting. Het is in de provincie Västernorrland.
Hier was de sneeuw al bijna weg, het is dan ook een mildere zone.
Wat opvalt is dat de grens altijd wel bij Ramsele lijkt te liggen...
Eén ding is zeker, ook hier zal weer veel sneeuw liggen nu.

Gelukkig is het niet altijd glad en loop ik vaak naar en dan door het bos hierachter. Ga er vaak met de honden heen, vooral met Sim. 

Rushy wil niet meer zo heel ver, ze loopt altijd los dus mag het met haar 15+ (1 juni wordt ze 16 jaar) zelf aangeven. Vaak nog even in voor een sprintje, maar ze wil geen lange wandelingen meer over en door berg en dal. Dan zou ik haar aan moeten lijnen, maar als ze er geen plezier meer in heeft ga ik het haar zeker niet opdringen. Dus wel de nodige beweging, maar geen lange wandelingen meer. Een ommetje door het bos, daar is ze altijd voor in. Je moet wel over geduld beschikken want alles wordt nog steeds uitvoerig besnuffeld, ook de keutels van de rendieren. 

Met Sim ga ik veel verder, inmiddels ook los (komende zomer niet wanneer de hoge voor haar belemmerende sneeuwlaag weg is) en dan over harde scooterpaden, een laag harde sneeuw van minimaal een halve meter. Er gaat natuurlijk ook een mooie stok mee en als die zoek is, dan vinden we wel weer een nieuwe. 

Laatst liet ik deze foto zien van een deel van de kudde rendieren die zich hier een paar weken ophield. Iets van rond de dertig rendieren.

Foto uit het keukenraam. Ook op het erf kon je zien dat ze regelmatig aanwezig waren...

Toen ik vorige week weer als elke dag in het bos kwam wist ik niet wat ik zag. Daar moest de kudde zich wel een aardig poosje hebben opgehouden. Tja, onder de bomen ligt altijd minder sneeuw en is het ook veel eerder weg. Verspreid lag er nog wel sneeuw, maar de bosbessenstruiken waren er al op veel plaatsen weer bovenuit en ook waren er veel plekken met mos alweer helemaal sneeuwvrij. Ze hebben daar wel een poosje lekker lopen eten. En geen stank voor dank want ons bos is geheel natuurlijk bemest :-). Ongelooflijk, zo mooi regelmatig verdeeld, echt overal. Kringloop ook. Zouden de bosbessen, dennen en sparren er iets aan hebben? Omdat ik het van de positieve kant wil zien denk ik zeker van wel...

Wat denken jullie?

Hebben jullie wel eens keutels van rendieren gezien? Nee? Dan kun je altijd nog naar het winkelcentrum gaan en kijken of ze deze hebben...

Gon

Deze schattige afdrukken zien we elke dag op het erf.

Ze zijn van de eekhoorntjes.

Als de sneeuwlaag dunner is, zie je zelfs de nageltjes :-)