Laat ik beginnen met het leuke nieuws. Zij die hier al langer lezen herinneren zich misschien dat Peter hier een enkele keer ook een bericht heeft geschreven. Vier keer om precies te zijn.
In 2008 Sölvesborg en Kalmar - Zweden, in 2012 De Ruunder toren.
In 2014 Manneke, Flip, Björn, Bartje... en ook nog De telegraaf op stop.
In het laatste bericht beloofde hij in de herfst terug te komen met een bericht.
Het leek een leuk idee een blog voor Peter zelf te maken. Hij heeft nog zoveel stof om te vertellen en als hij eens op zijn praatstoel zit als er bezoek is merkt men vaak op dat hij het eens op zou moeten schrijven. Hij wimpelde het eigenlijk altijd weg, maar ook op zijn berichten op mijn blog kwam wel eens zo'n reactie. Nu de lange winter voor de deur staat heeft hij besloten toch maar eens wat te gaan schrijven. Dit zal doorgaans gaan over zijn tijd op zee.
De berichten die hij op mijn blog geschreven heeft zijn gekopieerd naar zijn eigen blog, helaas komen de reacties dan niet mee. De blog heet Captain F.L.Woodleg en in het eerste nieuwe bericht schrijft hij hoe deze naam in de wereld kwam. Het volgende bericht zal, zoals hij afgelopen voorjaar beloofde, gaan over de Adriana die Ruinen in Drenthe als thuishaven had. Daarna komt hij met een kerstverhaal in twee delen. Ik kan alvast zeggen dat het leuke verhalen zijn. Misschien heb je wel helemaal niets met verhalen van een oud zeeman, je leest hier waarschijnlijk omdat je óf me kent, óf Zweden-/Scandinavië liefhebber bent.
Maar misschien is het toch wel leuker dan je dacht of ken je iemand waarvan je denkt dat het aan zal spreken. Natuurlijk leuk voor Peter als er veel gelezen wordt!
Dit is de link naar de blog Captain F.L.Woodleg (klik).
Er staat ook een link (knop) hier bovenin de balk.
Er staat ook een link (knop) hier bovenin de balk.
En dan nu het mooie, geweldige nieuws. Pinus Sr. blijft overeind!!!
Het is altijd moeilijk voor mij om kort van stof te zijn, dus hier komt mijn verhaal...
Afgelopen vrijdag zou Rolf komen (of zaterdag) om Pinus te vellen. Hij kwam niet, maar daar kijken wij niet raar van op, dat gebeurt hier met regelmaat. Vóór vrijdag waren wij erg "bezig" met de boom. Zelfs ("nuchtere" "stoere") Peter liep elke dag nog even naar de boom en kletste wat. Ik was erg down om de boom en heb hem een keer omarmd. Helemaal omarmen ging helemaal niet, ik kwam maar tot het omarmen van de helft van de boom, hij is dikker dan hij op de foto lijkt.
Het wachten was dus op Rolf. Vanmiddag stond hij dan in ene voor ons neus en ging nog even kijken wat hij morgen allemaal mee moest nemen, hij was toch in de buurt. Behalve Pinus, zou hij nog een boom vellen, ook zo'n grote, ook jammer, maar ik ben daar niet verdrietig om. Gek eigenlijk.
Afgelopen week zat ik ook nog te snuffelen in oude foto's. Er was een map uit 2010 met foto's die nog gered waren van onze vorige gecrashte computer. Ik bekijk ze bijna nooit omdat ze zo apart zitten ergens :-). Het zijn foto's van de zomer van 2010 hier. Toen zag ik een foto van Pinus die uit zo'n hoek genomen was dat ik kon zien dat hij toen ook al uit het lood stond. Dat is ons helemaal nooit opgevallen en daarom dachten we dat het door die twee stormen kwam! Oh, wat baalde ik en nu zou Rolf komen...
 |
| Pinus in de zomer van 2010 |
Goed, vandaag was Rolf er dus en tja, wat moesten we nu zeggen? Je kunt hem nu toch haast niet zeggen dat Pinus niet om hoeft dachten we. Maar toen we naar hem toe liepen dacht ik onderwijl: "We laten Pinus toch zeker niet vellen omdat we het sneu voor die man vinden?!!!"
Ik begon maar een beetje voorzichtig en zei dat ik het nog steeds erg moeilijk vond omdat het zo'n mooie oude boom is. Rolf was het er helemaal mee eens, hij begreep het ook. Zo'n mooie oude grove den zie je niet vaak zei hij. Ik vroeg of hij dacht dat het risico groot zou zijn dat hij om zou kunnen gaan bij een zware storm. Hij dacht het niet, hij heeft die twee zeer zware stormen van vorig jaar overleefd! Weet wel dat Rolf zijn hele leven met bomen heeft gewerkt, het is een oude rot in het vak die onderhand wel tegen zijn pensionering aan zal zitten. Hij heeft dus veel ervaring.
Op mijn vraag hoe oud hij Pinus ongeveer schat zei hij dat hij denkt dat hij wel 150 jaar is. 150 jaar! Hij vroeg of we Pinus dan toch wilden sparen en ik zei van ja, maar dat ik het wel rot vond tegenover hem. "Det spelar ingen roll!" zei hij, oftewel dat het helemaal niet geeft. Pffffffff, wat een last viel er van me af en ik merkte wel dat Peter ook erg blij was.
Morgenochtend komt hij de andere grove den vellen, ook niet leuk, maar kan niet anders.
Ik wil jullie allemaal hartelijk bedanken voor de lieve, meelevende, begrijpende en aardige reacties en mailtjes. Degenen die hetzelfde een keer hebben meegemaakt bedankt voor hun verhaal.
En nu zoals Eva zei: HOERA VOOR PINUS!
Gon
