Huilen om een boom

Kunnen jullie me begrijpen wanneer ik zeg dat ik van binnen een beetje huil om een boom?

Vorig jaar hadden we hier twee zeer zware stormen, hun namen waren Hilde en Ivar. 

Er kwam nog een zware storm, maar of die een naam had weet ik niet meer. Wat ik nog wel weet is dat ik ontzettend bang was en dat er in Noorwegen en Zweden enorm, echt enorm veel schade was en dat we lang zonder stroom hebben gezeten. Dit weer omdat er duizenden bomen over de stroomkabels waren gevallen. 

HIER (klik) schreef ik over Hilde en HIER (klik) over Ivar.

Hier om ons heen waren bomen waar we bang voor waren. Ze zwaaiden zo enorm heen en weer en zagen er echt dreigend uit. Na de stormen leken ze ook wel enigszins uit het lood te staan. Bomen van de buren en bomen van onszelf.

"Pinus"

Ook een van mijn lievelingsbomen. De grote hoge, minstens honderd jaar oude grove den (Pinus Sylvestris) die achter het gastenhuisje staat. 

Peter vond daarna dat hij om moest en eigenlijk wist ik dat hij gelijk had. Niet alleen het gastenhuisje liep gevaar, maar aan het gastenhuisje zit ook een garage waar ook nog eens mijn auto in staat.
Buiten alle ellende en schade die je dan hebt... wat doet de verzekering?

Telkens wanneer Peter over "Pinus" begon ging ik er niet serieus op in, probeerde het onderwerp te ontwijken of zei dat ik het erg moeilijk vond en of er geen andere oplossing was, bijvoorbeeld opkappen. Geen idee of dit een bestaand woord is, maar met opkappen bedoel ik een deel van de onderste takken wegnemen, zodat de kruin minder zwaar wordt en de last beter verdeeld is, hij heeft aan één kant namelijk meer en langere takken, zeg maar gerust armen.

Wat is Pinus hoog!

Inmiddels een jaar verder en nog steeds staat Pinus daar mooi te zijn.  

Weer begon Peter over de boom toen het onlangs weer eens flink waaide. Ik werd er nerveus van dat hij er weer over begon. Toen ik dat zei, stelde hij voor dan aan Runo te vragen hoe hoog zijn "skylift" komt en wat het kost om hem te huren. 

Runo gebeld, hij zou komen kijken en hij kwam.

Somber weer, past bij mijn stemming om de boom.

Het afgelopen jaar was Peter tegen wel meer Zweden over de boom begonnen en had gevraagd of ze iemand wisten die de boom kon opkappen. Maar de Zweden lijken dan wel nooit iets te weten. "Nee hoor ik weet niemand, en vanwaar die moeite, zo'n boom kap je toch gewoon!"

Een boom heeft hier niet de waarde in die zin die ik voel. Het is hier een bosbouwgebied. Bomen zijn er om te kappen en geschikt voor a. hout om te timmeren of, wanneer de boom van mindere kwaliteit is voor b. cellulose oftewel de papierindustrie. Bossen worden hier na zo'n tachtig tot honderd jaar gekapt om daarna binnen vijf jaar weer herbeplant te worden. Na zo'n honderd jaar gaan de bomen achteruit, vandaar de kap voor die tijd. 

Ze kijken hier dus heel anders tegen een boom aan.
Ik moet zeggen dat toen er na de eerste storm "Hilde" zo'n tien tot twaalf bomen in ons eigen bos om lagen, ik daar ook niet echt zo mee zat. Er staat een massa, er staan er nog zat en ik had niet specifiek iets met bepaalde bomen daar. Dus ik begrijp de Zweden wel wat dat betreft. Het is niet te beschrijven hoeveel dennen, sparren en berken hier in Zweden staan. Buiten de stedelijke gebieden en enkele landbouwgebieden in het zuiden, is eigenlijk heel Zweden wel een bosbouwgebied.

Runo dacht dat zijn skylift wel redelijk op die hoogte zou kunnen komen, maar we merkten wel dat hij zich afvroeg wat ons bezielde. Na het afzagen van de takken zou Pinus wel gaan rotten. Waarom niet gewoon kappen?! Ik kon hem wel... je weet wel. Mijn laatste hoop in de grond geboord.

Toen spraken we buurman Åke. Hij zei dat we hem dan moesten laten omhalen door iemand die "gecertificeerd" is. Mocht het namelijk misgaan, je krijgt bijvoorbeeld schade aan het een of ander en hij is geveld door iemand die niet is gecertificeerd, krijg je niets vergoed door de verzekering.

Hij stelde voor ons in contact te brengen met Rolf en Rolf kwam, stond binnen een kwartier zelfs al op de stoep. Deze week komt hij. Moordenaar. Misdadig.

Pinus tijdens mooi weer in de zomer achter (het dak van) het gastenhuisje.

Ik zit er nu dus erg mee. 

Ik denk er over om Pinus nog even te omarmen, even tegen/met hem te "praten".
Ik denk aan de nesten die de vogels bouwden op/in zijn takken, aan de jonge vogels die we langzaam volwassen zagen worden. Veel vogels hadden er onderdak, kraaien, eksters, Vlaamse gaaien, mezen, vinken, kramsvogels.
En wat te denken van de eekhoorns die genoten van zijn dennenappels!

Maar er is ook nog een klein lichtpuntje. Aan de voet van Pinus staat een kleintje, zijn kleintje, Pinus Jr.
Rolf heeft verzekerd dat hij Pinus Jr. kan sparen. Wee je gebeente als dat misgaat!

Het lichtpuntje, Pinus Jr.!

Ik ben zo eens gaan surfen op het net en daar vind je veel over het knuffelen en/of "praten" met bomen. Werd prinses Irene er bijvoorbeeld niet bekend door, nou ja, bekend was ze al, maar mensen deden en doen er wel lacherig over dat zij met bomen spreekt. 

Toch vond ik op internet een gewoon nuchter stukje over het praten met bomen, kijk maar eens  HIER (klik)!

Maar goed, of jullie nu lachen of niet, ik ga nog een keer met Pinus praten en hem omarmen. Als ik het niet doe krijg ik spijt.

Hoe denken jullie hier over en/of wie heeft hier ervaring mee?

Gon