Hier ben ikke even

Deze foto kennen jullie waarschijnlijk al, ik zat toen lekker
met het vrouwtje op de achterbank in een auto!

Ik moest even zeuren, maar goed het mocht dan even, iets schrijven op haar blog. 

Maar ik mocht jullie niks vertellen, niet zeggen dat ze heel erg blij was toen we daarnet buiten zijn geweest. Zo blij dat ze volgens mij een beetje huilde, maar ze knuffelde me ook bijna plat. Ik weet niet goed wat er aan de hand was, ze was al een paar dagen anders dan anders en uit haar gewone doen. 's Nachts vaak uit bed en dan steeds even bij mij kijken. Ze hing ook een keer een verhaal aan me op, dat ze zichzelf zo stom vond en dat ze het nooit meer zou doen. Ik moest gelijk aan die verhalen van haar denken die ze hier wel eens plaatst onder de titel Lachen om jezelf, zoals bijvoorbeeld laatst over die elektrische tandenborstel. Maar ja, ik hoorde haar de laatste dagen juist niet lachen. 'Op de proppen ermee', dacht ik, maar nee, misschien zou ze het morgen wel vertellen, of in het weekend. In elk geval lijkt ze nu heel erg opgelucht en is weer het vrouwtje zoals ik haar ken en waar ik zo van houd. 

Dus wie weet vertelt ze eerdaags wat er nu toch aan de hand was, maar ze moest ook eerst nog iets verloten zei ze. 

Nou ja, 't is maar dat jullie het weten, anders vraag je haar er maar naar :-). Maar volgens mij had het wel met mij te maken. Maar nu is alles weer goed volgens mij.

Rushy