De ijzige grollengrot

Dit ben ik in januari 1987, lekker dik ingepakt.
Is dit in Zweden? Nee, dit was in Aalsmeer in de voortuin van m'n ouders.
Ik zit bij de stam van een ijzige treurwilg.
Klik op de foto voor een iets beter beeld van deze gescande foto.

Afgelopen week kreeg ik twee maal deze krantenfoto (hieronder) van januari 1987 toegestuurd per e-mail, alleen de foto dus, die was op Facebook gesignaleerd. Leuk en lief dat jullie hem gelijk naar mij mailden Adrie M. en Suzan W.! Nogmaals erg bedankt. 

Zo leuk dat jullie hem gelijk herkenden. De foto maakte wel emoties bij me los, want het betrof een stunt van mijn vader, die toen 58 jaar was. We woonden al vanaf mijn 6e jaar op een eiland aan de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder, in Aalsmeer. Daar hadden mijn ouders een bloemen- en plantenkwekerij (niet alleen rozen). Mijn vader had twee jaar eerder, dus in januari 1985 een keer een paar bomen aan de oever van de Ringvaart bespoten met een waterbroes (nevel) tijdens strenge vorst. 

Hij bedacht altijd wel iets leuks of bijzonders. Hij haalde de plaatselijke kranten en deed het twee jaar later nog eens even over, maar dan in een enorme treurwilg die in het voorjaar van 1986 was geknot, dus met eenjarig hout erop. Deze treurwilg stond op de hoek van de voortuin aan de Ringvaart, dus het overtollige water kon gemakkelijk weg.

Bij de ijsboom had m'n vader een bordje geplaatst omdat het
publiek ijspieken afbrak. Op deze foto in de krant zijn er al
veel pieken verdwenen. Klik op de foto als je de tekst wilt lezen.

Het gevaarte in de tuin viel nogal op, vooral nadat hij er kleurtjes in gedaan had, iets waarover men van mening kan verschillen of dat het nu wel fraaier maakte of niet.
De meesten vonden het fraai. Er was enorm veel belangstelling en er kwamen stukjes in allerlei kranten.
In onder meer de Aalsmeerder Courant, de Nieuwe Meerbode, het Parool, het Haarlems Dagblad, het Hoofddorps Nieuwsblad, het Amstellands Nieuwsblad, Trouw en het Witte Weekblad. En of dit allemaal nog niet genoeg was kwam hij daarna ook nog op tv in het programma Brandpunt (Ad Langebent). 

Een van de koppen uit een krant luidde: Aalsmeerse rozenkweker maakte schitterend natuurmonument. Buren en familie zeggen: "Echt iets voor Henk!"

Door al deze publiciteit, vooral op tv, werd het in het navolgende weekend een ware publiekstrekker. Mensen kwamen van heinde en verre en op de tegenoverliggende dijk, die dus aan de andere kant van de Ringvaart loopt, ontstond een heuse file, het hele weekend door.
Het ijs op de Ringvaart zag zwart van de mensen gewapend met foto- en filmcamera's. M'n vader genoot enorm van de belangstelling en was de hele dag aan de praat. Dit had weer tot gevolg dat mensen hem naderhand foto's stuurden van de ijsboom, destijds natuurlijk nog gewoon per post.
's Avonds werd de ijsboom verlicht door spots die mijn vader op het ijs van de vaart had gezet, dat was een zeer feeëriek gezicht! Ik heb hier de plakboeken liggen die hij naderhand heeft gemaakt. Bij alle foto's die hij van vreemden toegestuurd kreeg staat van wie hij ze gekregen heeft. En dit alles heb ik nu dus weer even voor de dag gehaald n.a.v. de foto's op Facebook. 

M'n vader een poosje later bij een naastgelegen boom (els)
toen de boel al flink aan het ontdooien was.

Het mooie is er echt wel af, de boom heeft nauwelijks schade.

Iedereen vond het prachtig en genoot ervan, maar als altijd waren er ook een paar mensen met kritiek. Het zou waterverspilling zijn en het zou milieuvervuilend zijn (de kleuren). Het water pompte hij gewoon uit de Ringvaart en wat niet bevroor stroomde gewoon weer terug op het ijs van diezelfde vaart. De kleuren. Voor elke kleur gebruikte hij een eetlepel latexverf die hij oploste in water. Hij spoot het vervolgens op het ijs van de boom met een krijtspuit die hij normaal gesproken 's zomers voor de kassen gebruikte. De boom had mijn vader gestut, hij had het goed voorbereid, de boom had er geen schade van ondervonden, op wat afgebroken takjes na. Dus de kritiek vonden we wel wat overdreven, maar ja, je hebt er altijd wel een paar tussen zitten.
Ze vergaten de benzine die ze verbruikt hadden om naar de boom te komen kijken :-).
Het woog niet op tegen het plezier dat zoveel mensen ervan hadden. 

En waarom heeft dit bericht nu de titel "De ijzige grollengrot"?

Mijn vader had hem een keer zo genoemd tegen iemand van een krant. Misschien bedoelde hij wel trollengrot, dat weet ik niet. Misschien heeft diegene mijn vader verkeerd verstaan. In elk geval, daarna bleef het ding in alle kranten zo heten :-).

Voor diegenen die het leuk vinden, vrienden, familie, anderen misschien, schrijf ik onder mijn naam nog de tekst uit een van de kranten. De krant van de kop die ik hierboven schreef. Scannen ging helaas niet omdat ik het knipsel niet uit het plakboek krijg en het over twee bladzijden geplakt zit. Onder het stukje uit de krant staat nog een foto van mij gemaakt in Zweden.

Ik zit hier lekker te schrijven bij +22 graden, maar in feite zou ik nu ook wel een ijsmonument kunnen gaan maken want momenteel is het buiten -27 graden. Dit blijft nog een paar dagen zo, eer het iets milder wordt. Iets hé, iets :-).

Gon

Krantenbericht:

Kunstwerk van rozenkweker bezit nationale faam.

AALSMEER - Zelden is het zo druk langs de Ringvaart als nu. 
Dat is allemaal de schuld van Henk van Oene. Daar heeft deze Aalsmeerse rozenkweker een fantastisch kunstwerk gemaakt. Niet alleen uniek in Aalsmeer maar waarschijnlijk enig in zijn soort in Europa.

Negen dagen geleden ging Henk zijn vorig jaar gesnoeide, twintig jaar oude treurwilg te lijf met een waterstraal. Gedurende vijf achtereenvolgende nachten herhaalde hij zijn actie en met korte tussenpozen spoot hij een vijftal kleuren op de inmiddels verijsde takken. Het resultaat mag gezien worden!

Henk van Oene over zijn tijdelijke schepping: 'Jaren geleden zag ik zoiets in Oostenrijk op een stuk rots. Dat was best een mooi gezicht. Welnu, toen het bij ons plotseling zo hard begon te vriezen dacht ik: dit is mijn kans, nu ga ik proberen van die treurwilg een ijsmonument te maken. Natuurlijk ben ik niet als een wildeman te werk gegaan. Ik heb alles keurig opgebouwd. Eerst gezorgd dat er aan de basis van de stam een stevige ijskorst gevormd werd want later zou de boom een gewicht van vele tonnen ijs moeten dragen. Ongeveer halverwege de operatie heb ik met behulp van een krijtspuit, dat is een spuit die ik gebruik om de ruiten van m'n rozenkassen wit te kalken 's zomers, vijf latexkleuren op het gevaarte aangebracht. Je zou denken dat ik er misschien wel honderd liter verf in verwerkt heb, maar dat is niet het geval. Van elke kleur heb ik maar een eetlepel gebruikt. Het water heb ik gewoon uit de Ringvaart gepompt.'

Een sprookje
De 'Grollengrot' zoals Henk zijn creatie noemt, trekt enorm veel bekijks uit alle delen van het land. Een touringcarbedrijf uit Amsterdam heeft de heel aparte treurwilg zelfs in de route opgenomen opdat zoveel mogelijk toeristen kunnen zien dat Henk nog veel meer in zijn mars heeft dan bloemen kweken.
's Avonds is de 'Grollengrot' tot middernacht verlicht met een aantal lampen hetgeen voor een bijzonder sprookjesachtig effect zorgt. Hoe lang wij nog van het kunstwerk mogen genieten is een vraag die niemand kan beantwoorden. Zeker is dat binnen niet al te lange tijd het ijsmonument zal wegsmelten. 'Als het zo ver is zal ik de natuur een handje helpen', zegt Henk van Oene. 'Ik zal de boom dan opnieuw gaan besproeien zodat het ijs sneller kan smelten. Als ik het niet doe ben ik bang dat de wilg schade op zal lopen. Sommige mensen hebben mij trouwens gevraagd of ik dit ding gemaakt heb om er geld mee te verdienen. Dat is natuurlijk niet het geval! Ik heb dit alleen maar gedaan om mezelf en alle andere mensen die het mooi vinden een plezier te doen. En ergens in mijn achterhoofd heeft de gedachte gespeeld: alles in de natuur is vergankelijk; ook de Grollengrot dus.'

*********

Deze foto maakte ik vorige winter toen we hier in Zweden onderweg waren naar Gäddede.
Ik heb altijd gedacht dat mijn vader dit natuurverschijnsel ook gezien heeft in Oostenrijk.
Klik maar op de foto voor beter beeld.