Lekker licht in huis

want er ligt nu een dun laagje sneeuw. Ik ben er helemaal blij mee, dus nee hoor, geen brrrrrrr of medelijden met mij, want ik vind dit heel wat lekkerder dan het saaie donkere weer van de laatste week. Een heel mooie zomer, een heerlijk najaar en nu dan sneeuw. Het is er de tijd nu eenmaal voor. Bovendien zouden we hier natuurlijk niet zijn gaan wonen als we het klimaat een probleem gevonden zouden hebben, maar ja, ik hoorde jullie al denken... SNEEUW?!!!  :-).

Toen ik beneden vanuit de garage naar buiten kwam, zag ik dit grappige hartje op de stenen keermuur, gewoon een speling der natuur.

Klik op een foto voor een groter beeld

De verdroogde bloemetjes van het vetplantje op de muur hadden een mooie witte hoed gekregen.

Leuk om weer te zien wat er zoal op het erf scharrelt, overdag bijv. de eekhoorn zoals hier te zien is. Natuurlijk ontelbare vogelpoten en ook de sneeuwhaas is alweer gesignaleerd, althans zijn afdrukken. Vannacht is de vos weer geweest en ook zag ik achter bij de garage sporen van reeën.

Op de onderste tree van de betonnen trap in de tuin zag ik deze ienie mini sporen, maat muis, maar vorm van een eekhoorn. Een muis springt toch niet zo vooruit als een eekhoorn?

Dit is het welbekende vogelvoederhuis met balkon. De paal wordt verstevigd door drie schuine pootjes en laat een muis daar nu een huisje onder hebben. 

Ik zag hem 's morgens vroeg steeds uit zijn muizenholletje komen. Als we een paar weken verder zijn, zijn gras en duizendblad verdwenen onder een dikkere laag sneeuw en wordt het een mooi huisje met puntdak voor de muis (of muizen). Dichter bij gemorst graan kun je niet wonen en het is lekker geïsoleerd. Inmiddels al 20 kg zonnenpitten op trouwens en dan heb ik ze echt nog niet overvoerd omdat het nog niet koud is, het is steeds rond nul. In de natuur zijn geen zaden meer te vinden.

Rushy vindt de sneeuw ook wel heerlijk, ze was vrolijk en uitgelaten. Neemt dan van gekkigheid af en toe een hapje sneeuw.

Heen loopt ze altijd achter me aan en terug, zoals hier, altijd voorop.

Het was eens even lekker, deze prachtige dag, want niet alleen het weer was somber de laatste weken, zelf ben ik ook down. Schreef ik dat het een heerlijke zomer en najaar was en eerder hoe gezellig we het hadden met allerlei bezoek en zo, we hebben ook veel ontzettend nare dingen meegemaakt. 

In april overleed mijn moeder zoals de meesten van jullie wel weten, maar daarmee was het nog niet gedaan. In het voorjaar kregen drie vrouwen in onze vrienden- en kennissenkring kanker, leeftijden tussen 52 en 64 jaar. Twee overleden zelfs binnen drie maanden na constatering. Ook overleed de man van een van mijn vriendinnen aan een hartinfarct, hij was pas 60 jaar. Dat was eind september en we zijn er ook geweest.

Het is me niet in de koude kleren gaan zitten allemaal en het heeft even tijd nodig. 

Het is ook wel de reden dat ik hier minder schreef dan jullie voorheen gewend waren en ook dat ik niet zo trouw gelezen en gereageerd heb bij anderen. 

Maar nu krijg ik wel weer een beetje zin om te doen wat ik al even van plan was en waarmee ik in de eerste helft van september even begonnen was. Ik heb er nu ook alles voor in huis, voor een metamorfose van de hal. Morgen ga ik echt beginnen, yeah!

Dus ja, zo'n mooie dag als vandaag was even heerlijk!