Kristins krubb

Afgelopen week was Christien hier zoals jullie al konden lezen. We hadden elkaar een hele tijd niet gezien, in december voor het laatst. Het was fijn elkaar weer te zien, we hadden elkaar best gemist. Christien heeft haar baan opgezegd en is voor zichzelf begonnen. Het is voor het zomerseizoen. Ze pacht het restaurant bij de Åsele golfclub. En daar zwaait ze de scepter, of misschien beter de pollepels. Je kunt bij Christien "Dagens" eten, dit betekent dagmenu of daghap, maar je kunt ook plateservice eten. De Zweden eten graag buiten de deur, maar niet zoals bij ons 's avonds, maar de lunch!

Het logo van Kristins krubb. Christien zo geschreven als een Zweed het zou schrijven, krubb betekent zoiets als eten (dialect).

Christien in haar element. Je kunt echt merken dat ze het naar haar zin heeft. Het past echt bij haar, ze kan ook heerlijk koken. Vandaag was de "dagens" bami met pindasaus. Gisteravond had Peter haar gebeld dat we dat dan kwamen eten. De Zweden kennen geen bami, dus Christien legde het iedere klant uit en ik moet zeggen dat de meesten het ook namen. Leuk dat ze iets onbekends proberen. Je kreeg er ook een gebakken ei bij. Christien had uit Nederland van alles meegenomen bij de toko. Dus er was ook ketjap en sambal, chilisaus en je kon salade erbij nemen (div).

Toen we naar huis gingen verwachtte Christien niet veel eters meer. Peter wilde nog voor 2 personen bami mee naar huis nemen voor later. Lekker makkelijk. Ze was toen gelijk "los" wat de bami betreft. Satésaus heb ik hier zelf. Er was vandaag een wedstrijd op de golfbaan. De prijzen zijn tegoedbonnen om bij Christien te eten. Het was dus gezellig druk vanwege de wedstrijd. Ze is natuurlijk wel van het weer afhankelijk en het weer was prima voor een partijtje golf. Zonnig, beetje aan de frisse kant. Komende week wordt het steeds warmer en volgend weekend zou er een hittegolf moeten komen met 30 graden.

Eigenlijk te laat met de foto, Peter zijn bord is leeg, zijn sinas nog niet.

Even geen mensen aan de tafel naast mij, dus even een foto van het uitzicht. Het lijkt donker, maar dat was het beslist niet. Nog een paar cappuccino's toe en gezellig zitten kletsen met Christien toen de ergste drukte voorbij was. Toen heb ik Peter weer naar huis gereden. Het is zo'n 85 km en daar doe je een uurtje over. Rush was helemaal gek toen we thuis kwamen en heeft heel hard wel 10 rondjes door de tuin gehold van blijdschap. Niet overdrijven Rush, zo lang zijn we nou ook weer niet weggeweest. Met autorijden doe je haar toch geen plezier. Ze blijft dan net zo lief thuis. We hadden een heerlijke dag. Morgen weer uit eten, dan naar Tåsjoberget. Restaurant op zeshonderdzoveel meter hoogte, vanwaar je een schitterend uitzicht schijnt te hebben en helemaal naar Noorwegen kunt kijken.