Samen - Loreen & Ingá-Máret Gaup-Juuso

Vorige week was de eerste aflevering te zien van deze serie op de Zweedse televisie.

In elke aflevering een ontmoeting in een afgelegen studio in Zweden. Ergens heel hoog in het noorden, in the middle of nowhere. Sami muzikanten ontmoeten andere Zweedse muzikanten. Niemand weet wat het eindresultaat zal zijn na drie dagen in de studio. 

Het eindresultaat is dus steeds een verrassing!

In deze aflevering waren het Loreen, die in 2012 het Eurovisiesongfestival won met het liedje Euphoria, en Ingá-Máret Gaup-Juuso die elkaar ontmoetten. Een groot contrast deze twee vrouwen. Loreen, een Zweedse van Marokkaans-Berberse afkomst, haar echte naam is Lorine Zineb Nora Talhaoui, zwart haar, en Inga-Máret, een Samische vrouw, blond, puur, geweldige stem.

Je kunt de aflevering HIER bekijken. 

Onderaan op die pagina kun je alle afleringen zien staan en wanneer ze worden uitgezonden. Na de uitzending dus steeds wereldwijd te bekijken via deze link.

De uitzending is natuurlijk Zweedstalig, maar op YouTube zag ik ergens de uitzending Engels ondertiteld, wel in tweeën geknipt. 

Dit is het eindresultaat van Loreen en Ingá-Máret, het liedje 'Son'.

Ik wens jullie alvast een mooi weekend!

Gon

Blij met de reproductie van Elsa!

Laatst liep ik even binnen bij de permanente loppis hier in 't dorp. 

Toen zag ik hem staan! Deze schoonheid:

Even een foto gemaakt buiten. Binnen zou ik moeten flitsen
en dat wordt dan niks omdat er glas voor zit.

Helemaal weg ben ik ervan! Ik houd erg van zulke tekeningen. De reproductie is van 1927! Hij is 50 x 60 cm. De afbeelding komt uit het boek Årets saga van Elsa Beskow. Een nieuwe uitgave van het boek heb ik inmiddels besteld, een Zweedstalige uitgave natuurlijk.

Het boek doet me erg denken aan de boekjes Lente, Zomer, Herfst en Winter van de Nederlandse Rie Cramer, die ik ook nog heb en andere boeken van Rie Cramer.
Uit boekjes van Rie Cramer werd mij als kind veel voorgelezen! Rie Cramer is maar een fractie jonger dan Elsa Beskow en ik vraag me af of ze misschien geïnspireerd is geweest door Elsa. 

Over Elsa Beskow:

...geboren in 1874 in Stockholm als Elsa Maartman. Ze begon al op zeer jonge leeftijd te tekenen en besloot al snel dat ze kunstenaar wilde worden. Haar grootmoeder, Johanna Wilhelmina, was een erg belangrijk persoon voor haar, ze vertelde Elsa altijd mooie sprookjes. Haar favoriete schrijver was Zacharias Topelius, een beroemde Finse schrijver van kinderverhalen en historische romans. Elsa's grootmoeder Johanna Wilhelmina overleed toen Elsa 13 jaar was. Hiermee eindigde volgens Elsa haar gelukkige jeugd.
Elsa moest haar studie aan de kunstacademie afbreken wegens een gebrek aan geld. Ze ging werken als tekenlerares van 1894 tot 1897. In 1897 trouwde ze met Natanael Beskow die zij eerder, in 1892, al had ontmoet aan de kunstacademie.

Elsa en haar man Natanael Beskow.
Natanael (1865-1953) was theoloog en schooldirecteur.
Hij was ook actief als predikant, schrijver, kunstenaar,  pacifist  en sociaal activist.
Elsa en Natanael hadden samen zes zonen.

In 1894 begon Elsa met bijdragen aan het kindertijdschrift Jultomten. Haar eerste boek, Sagan om det lilla, lilla gumman,  verscheen in 1897. Het werk werd deels geïnspireerd door tekeningen van Walter Crane, voorstander van de Jugendstil. Elsa's baanbrekende werk was Puttes äfventyr i blåbärsskogen (1901).

In haar boeken gebruikte Elsa haar eigen jeugdervaringen als bron van ideeën. Haar eigen zes kinderen inspireerden haar werk ook. Centrale thema's waren de relaties tussen kinderen en volwassenen en tussen kinderen onderling. De tekeningen waren groot, met zorgvuldig gekozen details van de natuur en het leven in de kleine dorpen en steden. Vaak combineerde ze werkelijkheid met elementen uit de sprookjeswereld, gewone kinderen ontmoeten elfen en kabouters, lelijke heksen pruilen op straathoeken en boerderijdieren praten met mensen. De teksten werden in versjes of in proza geschreven. 

De meest populaire boeken zijn: Tomtebobarnen (1910), Tant Grön, tant Brun och tant Gredelin (1918) en Petter och Lotta (serie 1918-1947). Pelles nya kläder (1912) benadrukte het belang van eerlijk werk. De illustraties toonden invloeden van nationale romantiek, een stijl waardoor veel Scandinavische kunstenaars in die tijd, onder wie Carl Larsson, werden geïnspireerd. Röda bussen och gröna bilen (1952), verbeeldt de avonturen van de typisch Zweedse auto, de Volvo.

Elsa Beskow publiceerde een twintigtal boeken. Haar werken zijn vertaald in vele talen.

Ze overleed in 1953.

Je kunt ook veel en leuk lezen over Elsa Beskow bij Willy op haar blog Hej Tjorven. Bij Willy staan ook afbeeldingen van Nederlandse vertalingen/uitgaven. Het vreemde is dat ik in mijn jeugd nooit iets heb gezien of gelezen van Elsa Beskow, in tegenstelling tot Willy. Ik las er een paar jaar geleden pas voor het eerst over toen we al in Zweden woonden. Bij ons was het Rie Cramer vroeger. Later o.a. ook leesboekjes van W.G. van der Hulst, die de sigarenwinkel bij ons in de buurt verkocht. Wanneer ik eens iets had, bijv. een grote jaap in mijn knie of vinger, stopte mijn moeder me als troost naderhand haar portemonnee toe met de woorden: 'Ga maar even naar Noordhoek om weer zo'n mooi boek van van der Hulst te kopen.' Ik heb ze allemaal nog. 

Omslag van het tijdschrift Jultomten.
Hier zie je duidelijk dat ze geïnspireerd werd
door Walter Crane en de Jugendstil.

HIER een site over Elsa, je kunt ook de Engelse versie opvragen.

Gon

Statisch

Koud, het was een weekje erg koud.
Wikipedia zegt dat het zeer strenge vorst is bij een temperatuur van -15,1 °C of lager. Voor nog kouder bestaat dus geen uitdrukking meer. Ook de -32 °C van gisteravond was dus zeer strenge vorst.

Afgelopen week was het dus ook erg koud, zeg maar rond -25 °C. Overal droge lucht, binnen en buiten. De trui die ik aan had van de week was enorm statisch geworden. 

Ik wilde hem wassen en vandaag dragen als we op verjaarsvisite zouden gaan. De trui heeft namelijk een afslankend model :-). De lucht was vanmorgen nog steeds erg droog en na even buiten te zijn geweest met Rushy was hij weer statisch, hij plakte gewoon helemaal aan m'n lijf, waardoor hij het tegenovergestelde van afslankend werd. Raar stofje. Een andere trui uitgezocht.

Gelukkig was de temperatuur vannacht enorm gestegen, het was om 08.00 uur ca. -15 °C, dat was even wat anders dan de -32 toen ik naar bed ging. Wel erg prettig als je 100 km moet rijden om op verjaarsvisite te gaan. Tineke was jarig geweest en was een week vrij van haar werk in het hoge noorden. Ook leuk en gezellig om elkaar weer even te zien natuurlijk. Tijdens onze rit steeg de temperatuur naar -10 °C en daar bleef het bij. 

Voor het geval van pech onderweg hebben wij 's winters dan ook van alles in de auto liggen voor onze eigen veiligheid en vertrekken dan ook altijd met een volle benzinetank. Verder hebben we mee: twee wollen dekbedden, een zaklantaarn, waxinelichtjes, aanmaakhoutjes, aansteker, koeken en chocolade, water (thermosfles) en onze mobiele telefoons. Uiteraard warme kleding (veel laagjes), warme laarzen, muts en wanten. Gelukkig hadden we het niet nodig vandaag, maar beter mee dan om verlegen!

Het is ook wel eens gebeurd dat wij vertrokken om even naar Svanabyn te gaan, 24 km rijden. We vonden het geen roekeloos gedrag, want het was maar -10 °C. 

Na een kilometer of tien reden we echter zo een enorm koude plek in en tot Svanabyn was het -30 °C! Ik schreef het destijds HIER. Dus altijd de veiligheidsspullen mee. 

Gon

Gelijkenissen, soms wel, soms niet

Nederland.

Het zal weinigen ontgaan zijn, het Nederlandse kabinet haalt de komende 3 jaar op vijf Groningse winningslocaties minder gas uit de bodem. Bovendien komt er tot 2018 bijna EUR 1,2 miljard beschikbaar om gebouwen, huizen en de leefbaarheid in het door aardbevingen getroffen gebied te verbeteren.
Minister Henk Kamp heeft dat kabinetsbesluit vrijdagmiddag (17 januari) overgebracht en toegelicht aan Groningse bestuurders in Loppersum.

Sinds augustus 2012 bestaat de Groninger Bodem Beweging (GBB) die zich inzet voor de belangen van hen die last hebben of schade ondervinden van de gevolgen van de aardgaswinning in het Groningerveld. De bevingen zijn inmiddels zeer frequent, zo'n tien bevingen per maand zijn geen uitzondering. Uit de hele provincie komen steeds meldingen van schrik en schade. Mensen voelen hun hele huis schudden en kraken.
Het kan niet anders dan dat deze bevingen tot veel schade leiden en al geleid hebben. Je huis zal er maar staan!

IJzererst, foto Wikipedia

Zweden.

Bezit een grote rijkdom aan delfstoffen.
Ik noem er een paar; ijzer, koper, zilver, goud. In het hoge noorden van Zweden wordt heel veel ijzererts uit de grond gehaald, malm genaamd.
Zo is er ooit een plaats ontstaan met de naam Malmberget, vertaald dus 'De ertsberg'.
Bij de mijn werden huizen gebouwd voor alle werknemers, er kwamen winkels, enz. Achteraf had men dit dorp beter iets verder van de mijn kunnen bouwen.
Ook hier bevingen, maar zelfs erger, ik zou zeggen kijk even naar dit korte filmpje van NTR schooltv. Je kunt het beeld rechts onderin groter maken.
Er is nog een filmpje van schooltv over Malmberget, als je wilt kun je dat HIER zien.

De gelijkenis is natuurlijk het gevaar van bevingen en instorting wanneer men iets uit de grond haalt. Het verschil is dat de Zweedse huizen verplaatst kunnen worden, tenzij ze al ernstig beschadigd zijn. Ten tweede kost het de mensen in Malmberget zelf niets. Alleen de overlast, maar geen financiële strop, geen onverkoopbaar huis. De huizen worden een eind verder weer neergezet en daar wordt ook weer nieuwbouw gepleegd.

Voor wie het leuk vindt hieronder nog een mooi filmpje over 'monster' verhuizingen in Malmberget. Als je zoekt vind je er nog wel meer over op het internet.

Gon

Lichtzuil

Even boodschappen doen, eerst in noordelijke richting. Nog weinig sneeuw voor januari.

Na de boodschappen en een lekkere warme lunch weer naar huis, dus in zuidelijke richting. Excuses voor de vuile voorruit J

Bijna thuis zien we een lichtzuil boven de zon. Helaas komt het op deze foto helemaal niet goed uit. Wil je een foto met lichtzuil van de zon zien, kun je op Google afbeeldingen zoeken, ik wil geen foto van een ander zomaar gebruiken. Een lichtzuil boven de zon is een optisch verschijnsel dat ontstaat door weerkaatsing van zonlicht in ijskristallen. Hier redelijk gewoon 's winters, vooral als het redelijk koud is. Het schommelde rond -20 graden. Januari is echt een perfecte maand om lichtzuilen en halo's te zien. Goed opletten dus, vooral als de zon 's middags al redelijk gezakt is. 

De laatste dagen valt er met grote regelmaat poolsneeuw. Deze sneeuw valt uit nagenoeg onbewolkte lucht, dus ook bij prachtig weer, de ijsplaatjes schitteren dan zilverkleurig in het zonlicht. 
Poolsneeuw bestaat dus uit zeer eenvoudige ijskristallen, zuiver symmetrisch en sierlijk opgebouwd, die ontstaan uit waterdamp in hogere luchtlagen. Inmiddels ligt hier nu wel een laagje poolsneeuw van een paar centimeter op de oude sneeuwlaag. Geweldig mooi als de zon erop schijnt, maar ook 's avonds in bijv. lantaarnlicht. De grond lijkt werkelijk bezaaid met diamanten. Ik weet het, ik heb het al eerder geschreven, maar ik kan er nu eenmaal geen genoeg van krijgen. 

Het is alweer bijna twee jaar geleden dat ik schreef over HALO'S (klik). Ook deze heb ik wel gezien in januari/februari. Niet zo spectaculair als die van Jerry Prosbjer in het bericht over de halo's, maar zeer het genieten waard! Op het berichtje HALO'S kreeg ik destijds een reactie van Marijke die schreef over een boek dat zij al heel lang heeft, n.l. 'Dr Minnaert Natuurkunde van 't vrije veld'. Dit boek kun je op internet inzien, hier is de LINK. Staan erg interessante dingen in over natuurverschijnselen.
Ook over de lichtzuilen, het fenomeen dat wij dus zagen toen we naar huis reden.
Hieronder een stukje tekst over een lichtzuil uit het boek van Dr. Minnaert...

"Vrij dikwijls ziet men boven de op- of ondergaande zon een vertikale ‘lichtzuil’ of liever lichtpluim, het mooist waar te nemen als de zon achter een huis verborgen zit, zodat het oog niet verblind wordt. De lichtzuil is eigenlijk ongekleurd, maar als de zon laag staat en geel, oranje, of rood is geworden, heeft de zuil natuurlijk dezelfde tint. Meestal is zij maar een graad of vijf hoog, zelden 15 en meer, onder de zon komen lichtzuilen weinig voor en zijn ze korter. Bij hoge zon verschijnen ze zelden, daarentegen ziet men ze dikwijls heel goed als de zon al achter de gezichteinder gezonken is.

Denk u een wolk van ijsschilfertjes die alle heel langzaam vallen en goed horizontaal gericht blijven: de invallende zonnestralen worden erdoor teruggekaatst, maar bereiken ons oog niet. Denk u echter dat die ijsschilfertjes een weinig om de horizontaal gaan hellen over een hoek Δ, maar naar allerlei windstreken: de teruggekaatste lichtstralen krijgen nu allerlei kleine afwijkingen en als de helling Δ kleiner blijft dan h/2 (h=zonshoogte), zien we een zuil onder de zon, enigszins op dezelfde wijze als zich lichtzuilen vormen in gerimpelde wateroppervlakken; wordt de helling der ijsplaatjes groter dan h, dan zien we niet alleen een zuil onder de zon, maar ook een zwakkere zuil erboven.

Deze voorstelling is echter in twee opzichten in strijd met de waarnemingen. Vooreerst zouden de zuilen altijd sterker moeten zijn onder dan boven de zon; en verder zouden zuilen boven een vrij hoog staande zon nooit kunnen voorkomen, daar ijsplaatjes die om de horizontale stand schommelen slechts betrekkelijk kleine afwijkingen vertonen. Noch het ene, noch het andere is waar.

Men heeft gedacht dat herhaalde terugkaatsingen een rol spelen, maar het lichtverschijnsel zou dan veel zwakker zijn, en men kan laten zien dat de zuil veel breder zou worden dan ze zich gewoonlijk aan ons oog vertoont. Men heeft gedacht aan de kromming der Aarde, waardoor de waarnemer in éénzelfde gezichtsrichting plaatjes ziet van merkbaar verschillende helling. Men heeft tenslotte ook gedacht aan ijsplaatjes die in snelle rotatie zijn om een horizontale as en daardoor alle mogelijke standen in de ruimte innemen; en deze onderstelling schijnt wel een der waarschijnlijkste, ofschoon ze nooit volledig dóórgerekend is.

De lichtzuilen leken een zó eenvoudig verschijnsel. Wie had gedacht dat de verklaring al die moeilijkheden zou meebrengen?"

Nu hoop ik weer een keer getrakteerd te worden op een portie noorderlicht J

Gon

De ijzige grollengrot

Dit ben ik in januari 1987, lekker dik ingepakt.
Is dit in Zweden? Nee, dit was in Aalsmeer in de voortuin van m'n ouders.
Ik zit bij de stam van een ijzige treurwilg.
Klik op de foto voor een iets beter beeld van deze gescande foto.

Afgelopen week kreeg ik twee maal deze krantenfoto (hieronder) van januari 1987 toegestuurd per e-mail, alleen de foto dus, die was op Facebook gesignaleerd. Leuk en lief dat jullie hem gelijk naar mij mailden Adrie M. en Suzan W.! Nogmaals erg bedankt. 

Zo leuk dat jullie hem gelijk herkenden. De foto maakte wel emoties bij me los, want het betrof een stunt van mijn vader, die toen 58 jaar was. We woonden al vanaf mijn 6e jaar op een eiland aan de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder, in Aalsmeer. Daar hadden mijn ouders een bloemen- en plantenkwekerij (niet alleen rozen). Mijn vader had twee jaar eerder, dus in januari 1985 een keer een paar bomen aan de oever van de Ringvaart bespoten met een waterbroes (nevel) tijdens strenge vorst. 

Hij bedacht altijd wel iets leuks of bijzonders. Hij haalde de plaatselijke kranten en deed het twee jaar later nog eens even over, maar dan in een enorme treurwilg die in het voorjaar van 1986 was geknot, dus met eenjarig hout erop. Deze treurwilg stond op de hoek van de voortuin aan de Ringvaart, dus het overtollige water kon gemakkelijk weg.

Bij de ijsboom had m'n vader een bordje geplaatst omdat het
publiek ijspieken afbrak. Op deze foto in de krant zijn er al
veel pieken verdwenen. Klik op de foto als je de tekst wilt lezen.

Het gevaarte in de tuin viel nogal op, vooral nadat hij er kleurtjes in gedaan had, iets waarover men van mening kan verschillen of dat het nu wel fraaier maakte of niet.
De meesten vonden het fraai. Er was enorm veel belangstelling en er kwamen stukjes in allerlei kranten.
In onder meer de Aalsmeerder Courant, de Nieuwe Meerbode, het Parool, het Haarlems Dagblad, het Hoofddorps Nieuwsblad, het Amstellands Nieuwsblad, Trouw en het Witte Weekblad. En of dit allemaal nog niet genoeg was kwam hij daarna ook nog op tv in het programma Brandpunt (Ad Langebent). 

Een van de koppen uit een krant luidde: Aalsmeerse rozenkweker maakte schitterend natuurmonument. Buren en familie zeggen: "Echt iets voor Henk!"

Door al deze publiciteit, vooral op tv, werd het in het navolgende weekend een ware publiekstrekker. Mensen kwamen van heinde en verre en op de tegenoverliggende dijk, die dus aan de andere kant van de Ringvaart loopt, ontstond een heuse file, het hele weekend door.
Het ijs op de Ringvaart zag zwart van de mensen gewapend met foto- en filmcamera's. M'n vader genoot enorm van de belangstelling en was de hele dag aan de praat. Dit had weer tot gevolg dat mensen hem naderhand foto's stuurden van de ijsboom, destijds natuurlijk nog gewoon per post.
's Avonds werd de ijsboom verlicht door spots die mijn vader op het ijs van de vaart had gezet, dat was een zeer feeëriek gezicht! Ik heb hier de plakboeken liggen die hij naderhand heeft gemaakt. Bij alle foto's die hij van vreemden toegestuurd kreeg staat van wie hij ze gekregen heeft. En dit alles heb ik nu dus weer even voor de dag gehaald n.a.v. de foto's op Facebook. 

M'n vader een poosje later bij een naastgelegen boom (els)
toen de boel al flink aan het ontdooien was.

Het mooie is er echt wel af, de boom heeft nauwelijks schade.

Iedereen vond het prachtig en genoot ervan, maar als altijd waren er ook een paar mensen met kritiek. Het zou waterverspilling zijn en het zou milieuvervuilend zijn (de kleuren). Het water pompte hij gewoon uit de Ringvaart en wat niet bevroor stroomde gewoon weer terug op het ijs van diezelfde vaart. De kleuren. Voor elke kleur gebruikte hij een eetlepel latexverf die hij oploste in water. Hij spoot het vervolgens op het ijs van de boom met een krijtspuit die hij normaal gesproken 's zomers voor de kassen gebruikte. De boom had mijn vader gestut, hij had het goed voorbereid, de boom had er geen schade van ondervonden, op wat afgebroken takjes na. Dus de kritiek vonden we wel wat overdreven, maar ja, je hebt er altijd wel een paar tussen zitten.
Ze vergaten de benzine die ze verbruikt hadden om naar de boom te komen kijken :-).
Het woog niet op tegen het plezier dat zoveel mensen ervan hadden. 

En waarom heeft dit bericht nu de titel "De ijzige grollengrot"?

Mijn vader had hem een keer zo genoemd tegen iemand van een krant. Misschien bedoelde hij wel trollengrot, dat weet ik niet. Misschien heeft diegene mijn vader verkeerd verstaan. In elk geval, daarna bleef het ding in alle kranten zo heten :-).

Voor diegenen die het leuk vinden, vrienden, familie, anderen misschien, schrijf ik onder mijn naam nog de tekst uit een van de kranten. De krant van de kop die ik hierboven schreef. Scannen ging helaas niet omdat ik het knipsel niet uit het plakboek krijg en het over twee bladzijden geplakt zit. Onder het stukje uit de krant staat nog een foto van mij gemaakt in Zweden.

Ik zit hier lekker te schrijven bij +22 graden, maar in feite zou ik nu ook wel een ijsmonument kunnen gaan maken want momenteel is het buiten -27 graden. Dit blijft nog een paar dagen zo, eer het iets milder wordt. Iets hé, iets :-).

Gon

Krantenbericht:

Kunstwerk van rozenkweker bezit nationale faam.

AALSMEER - Zelden is het zo druk langs de Ringvaart als nu. 
Dat is allemaal de schuld van Henk van Oene. Daar heeft deze Aalsmeerse rozenkweker een fantastisch kunstwerk gemaakt. Niet alleen uniek in Aalsmeer maar waarschijnlijk enig in zijn soort in Europa.

Negen dagen geleden ging Henk zijn vorig jaar gesnoeide, twintig jaar oude treurwilg te lijf met een waterstraal. Gedurende vijf achtereenvolgende nachten herhaalde hij zijn actie en met korte tussenpozen spoot hij een vijftal kleuren op de inmiddels verijsde takken. Het resultaat mag gezien worden!

Henk van Oene over zijn tijdelijke schepping: 'Jaren geleden zag ik zoiets in Oostenrijk op een stuk rots. Dat was best een mooi gezicht. Welnu, toen het bij ons plotseling zo hard begon te vriezen dacht ik: dit is mijn kans, nu ga ik proberen van die treurwilg een ijsmonument te maken. Natuurlijk ben ik niet als een wildeman te werk gegaan. Ik heb alles keurig opgebouwd. Eerst gezorgd dat er aan de basis van de stam een stevige ijskorst gevormd werd want later zou de boom een gewicht van vele tonnen ijs moeten dragen. Ongeveer halverwege de operatie heb ik met behulp van een krijtspuit, dat is een spuit die ik gebruik om de ruiten van m'n rozenkassen wit te kalken 's zomers, vijf latexkleuren op het gevaarte aangebracht. Je zou denken dat ik er misschien wel honderd liter verf in verwerkt heb, maar dat is niet het geval. Van elke kleur heb ik maar een eetlepel gebruikt. Het water heb ik gewoon uit de Ringvaart gepompt.'

Een sprookje
De 'Grollengrot' zoals Henk zijn creatie noemt, trekt enorm veel bekijks uit alle delen van het land. Een touringcarbedrijf uit Amsterdam heeft de heel aparte treurwilg zelfs in de route opgenomen opdat zoveel mogelijk toeristen kunnen zien dat Henk nog veel meer in zijn mars heeft dan bloemen kweken.
's Avonds is de 'Grollengrot' tot middernacht verlicht met een aantal lampen hetgeen voor een bijzonder sprookjesachtig effect zorgt. Hoe lang wij nog van het kunstwerk mogen genieten is een vraag die niemand kan beantwoorden. Zeker is dat binnen niet al te lange tijd het ijsmonument zal wegsmelten. 'Als het zo ver is zal ik de natuur een handje helpen', zegt Henk van Oene. 'Ik zal de boom dan opnieuw gaan besproeien zodat het ijs sneller kan smelten. Als ik het niet doe ben ik bang dat de wilg schade op zal lopen. Sommige mensen hebben mij trouwens gevraagd of ik dit ding gemaakt heb om er geld mee te verdienen. Dat is natuurlijk niet het geval! Ik heb dit alleen maar gedaan om mezelf en alle andere mensen die het mooi vinden een plezier te doen. En ergens in mijn achterhoofd heeft de gedachte gespeeld: alles in de natuur is vergankelijk; ook de Grollengrot dus.'

*********

Deze foto maakte ik vorige winter toen we hier in Zweden onderweg waren naar Gäddede.
Ik heb altijd gedacht dat mijn vader dit natuurverschijnsel ook gezien heeft in Oostenrijk.
Klik maar op de foto voor beter beeld.

Het lootje is getrokken en over Rushy

Tot vandaag kon men nieuwjaar wensen en zou ik onder de inzenders een setje letters GOD JUL verloten. Als ik iets verloot doe ik dat altijd in een hoed van Peter :-). Dus ook nu gingen de briefjes met namen daar in. 

Aan Peter dan ook de eer er een lootje uit te halen. 

Annemieke is de gelukkige. Ik zal contact met je opnemen Annemieke!

Ik wil jullie allemaal erg bedanken voor alle mooie wensen en zeg dan voor de laatste keer dit jaar 'Gelukkig nieuwjaar'!
De pagina met wensen zal ik laten staan tot ongeveer 1 februari. 

En dan had onze lieve Rushy jullie al iets willen verklappen en ik hoop niet dat jullie al te ongerust zijn geworden. Dat was niet de bedoeling. Gelukkig schreef ze aan het eind nog wel dat alles nu weer goed is volgens haar en dat is ook zo, maar ik heb wel drieënhalve dag in de piepzak gezeten en dan ook nog door m'n eigen stomme schuld!

'Kylan är på väg' oftewel 'De kou is onderweg' zei de weervrouw afgelopen weekend in haar weerpraatje op tv. We hadden al een tijdje geen boodschappen gedaan en besloten om dat maandagochtend maar lekker te gaan doen, het was nog niet koud en we zouden lekker inslaan. Lekker de vriezer en de kelder bijvullen.
We hadden ook vlees gekocht en soms zijn de verpakkingen nogal groot en verdeel ik het om het daarna in te vriezen.
Zo had ik dus op een moment een lege vleesbak, zo'n zwarte uit de supermarkt waar onderin zo'n zwart gevalletje ligt om het vocht (bloed) te absorberen. 'Anders vinden de mensen het er vies uitzien', zal de achterliggende gedachte zijn.
Rushy is dan niet weg te slaan uit de keuken natuurlijk, voor haar ruikt dat zalig.
Als ik klaar ben krijgt ze dan natuurlijk altijd een stukje, zo ook nu. Ik pakte zo'n bak en deed er een paar hapklare stukjes in. Ik ging verder met zakjes dichtmaken. Een tijdje later wilde ik de bak opruimen, maar wat gek, er zat bloed op het zeil. Dat kon niet door de hapklare stukjes zijn gekomen en opeens gingen er bellen rinkelen, wat was ik stom geweest! Ze had het absorberende gevalletje, nou zeg maar gerust geval opgegeten!
Ik riep haar en ze kwam gewoon vrolijk aanhollen. Tja, praten kan ze niet. Maar ik wist het zeker, ze had het opgegeten. Laten braken? Ik heb vroeger EHBO voor dieren gedaan en ook nog heel lang mijn kruisjes gehaald, maar om nu die schep zout achterin haar keel te gooien. Ze kon zich wel verslikken, leek me helemaal niks.

Dierenarts maar bellen. 'Heeft ze erop gekauwd?' vroeg de arts. Ik zei dat ik dacht van wel, zo'n ding kan niet zomaar naar binnen, maar ja, ze krijgt het heus niet aan flarden. 'Kan ik haar gewoon eten geven, of juist niet? Wat moet ik doen?'
'Gewoon eten geven, des te eerder komt het eruit, we moeten afwachten, we kunnen nu niets doen.'
Ik was helemaal van slag, mijn handen zaten vast en ik kon aan niets anders meer denken. Wat als het aan haar maagwand vast zou plakken, of de doorgang naar de darm zou afsluiten, of in haar darm vast zou komen te zitten of erger, er doorheen zou prikken!
Internet, lezen op internet. Nou, daar heb ik dus wel tips vanaf gehaald, bijv. drie maal daags olijfolie geven om de boel niet hard te laten worden en enigszins te laxeren.
Maar ik kwam ook veel dingen tegen, doem scenario's zeg maar! Ik had dagen zenuwen in mijn maag en sliep slecht. Alles wat ze anders deed dan anders deed me schrikken. Naderhand denk ik wel dat zij mij heeft aangevoeld, mijn stemming, en daardoor ook wat timide was. Goed ze mocht niet alleen buiten, alleen met mij samen, zodat ik de drolletjes in een poepzakje kon doen en in de garage kon onderzoeken.
Steeds moedelozer werd ik als het alleen maar poep was, maar ja, dat was natuurlijk wel een teken dat de boel niet gestremd was ergens onderweg.

Tot gisterenavond, drieënhalve dag later. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een hondendrol :-). Het was geen gewone, nee, er zat een stuk plastic in. De dagen ervoor had ik alleen vezels aangetroffen, vermoedelijk het spul dat moet absorberen, het spul tussen de twee laagjes geperforeerd plastic. Zocht ik steeds naar iets zwarts, het plastic was wit en het was maar één helft. Maar ik was zo blij, zo blij, Peter ook en Rushy werd helemaal uitgelaten door onze stemming, ha, ha. We hebben het even gevierd. Maar ja, er moest nog een tweede stuk komen. Ik zat er inmiddels wel minder over in. Vanmorgen niets. Vanmiddag zocht ik dus weer naar een wit stuk, ik dacht dat het plastic geverfd was geweest en in Rushy daarvan ontdaan was. Vanmiddag kwam er nog zo'n stuk, maar nu was het zwart.

Plastic handschoenen aan en gewassen in de garage
om het jullie te kunnen laten zien.
Als je op de foto klikt kun je in de linker haar tanden zien :-)

Joepie, Rushy is weer helemaal plastic vrij en ik heel blij! Ik zag haar in gedachten al op de operatietafel, want ja, op internet had ik voorbeelden gezien van operaties bij honden met ongewone zaken in de darmen. Wat die beesten allemaal niet opeten zeg! Tot grind aan toe. Maar ja, Rushy wordt 1 juni 15 jaar en heeft ook nog wat overgewicht, als zij onder het mes zou moeten zie ik het somber in. Ze (het asiel) hebben haar nog gesteriliseerd toen ze 9 was, vlak voor wij haar kregen. Daarna is ze dikker geworden.
Nu beweegt ze niet meer zo heel veel, heeft een versleten gewricht in haar linker voorpoot en heeft daar pijnstillers voor. Ze loopt wel normaal.
Ze merkt dus heel duidelijk dat de stemming hier weer oké is, vanmiddag was ze door het dolle buiten en leek wel helemaal geen versleten gewricht te hebben. Ze vond de versgevallen sneeuw zo leuk!
Een echte diehard, ja, een echte terriër :-).

Tot volgende keer, dan zal ik het hebben over de ijsberg van mijn (overleden) vader.

Heel iets anders dus.

Gon

Hier ben ikke even

Deze foto kennen jullie waarschijnlijk al, ik zat toen lekker
met het vrouwtje op de achterbank in een auto!

Ik moest even zeuren, maar goed het mocht dan even, iets schrijven op haar blog. 

Maar ik mocht jullie niks vertellen, niet zeggen dat ze heel erg blij was toen we daarnet buiten zijn geweest. Zo blij dat ze volgens mij een beetje huilde, maar ze knuffelde me ook bijna plat. Ik weet niet goed wat er aan de hand was, ze was al een paar dagen anders dan anders en uit haar gewone doen. 's Nachts vaak uit bed en dan steeds even bij mij kijken. Ze hing ook een keer een verhaal aan me op, dat ze zichzelf zo stom vond en dat ze het nooit meer zou doen. Ik moest gelijk aan die verhalen van haar denken die ze hier wel eens plaatst onder de titel Lachen om jezelf, zoals bijvoorbeeld laatst over die elektrische tandenborstel. Maar ja, ik hoorde haar de laatste dagen juist niet lachen. 'Op de proppen ermee', dacht ik, maar nee, misschien zou ze het morgen wel vertellen, of in het weekend. In elk geval lijkt ze nu heel erg opgelucht en is weer het vrouwtje zoals ik haar ken en waar ik zo van houd. 

Dus wie weet vertelt ze eerdaags wat er nu toch aan de hand was, maar ze moest ook eerst nog iets verloten zei ze. 

Nou ja, 't is maar dat jullie het weten, anders vraag je haar er maar naar :-). Maar volgens mij had het wel met mij te maken. Maar nu is alles weer goed volgens mij.

Rushy

Siberisch Hoog

Gaat het toch nog winter worden hier! Eindelijk komen er normale waarden voor januari voor hier. In januari heb je altijd wel zo'n koude periode en even dachten we dat het nu niet zou komen met deze abnormaal warme 'voor'winter.

Klik op de foto voor een vergroting en dus voor duidelijkheid

Maar goed, nu zal het dus dan een poosje afgelopen zijn met die vervelende vochtige zuidwestelijke stromingen en komen we dan eindelijk onder invloed van een zgn. 'Siberisch Hoog'. 

Zeg nu niet 'Brrrrrrrrrr', want heus dat valt zo mee omdat de lucht dan lekker droog is en ook is het lekker zonnig. Het is 10x fijner om er heerlijk op uit te gaan in de natuur dan met het vochtige sombere weer dat we tot nu toe meestal hadden. 

Gevoelstemperatuur heet dat. Nu sneeuwt het nog bij een temperatuur rond nul en harde wind, dat voelt pas waardeloos. Nee, ik zie niet op tegen de kou en Rushy ook niet, want zij heeft een nieuwe jas! Als ze nu nog mee wil werken, want hij gaat iets lastiger aan dan haar oude jas. De oude bes moet toch lekker ingepakt worden. 

Meestal doe ik dat als het kouder is dan -15, maar nu ze toch al bijna 15 jaar is, wil ik het gaan doen vanaf -10 omdat ze ook minder fanatiek beweegt. 

A.s. vrijdag zal ik hier schrijven naar wie de houten letters 'GOD JUL' zullen gaan. 

Als het je is ontgaan en je wilt meedoen in de verloting, dan kun je in de bovenbalk kijken bij Nieuwjaarswensen en tot vrijdagochtend je bijdrage nog naar me mailen. 

In de bovenbalk vind je ook verhalen, het verhaal Oudjaar in de jachthut onder de knop 'Verhalen' en daarnaast nog een verhaal onder de knop Iris & Gudrun.

Een prettige week verder en tot vrijdag!

Gon

p.s. Is er nog iemand geïnteresseerd in de CD "Five miles out" van Mike Oldfield, gratis? 

Iris & Gudrun

Deze foto mocht ik gebruiken van Jan van Het Reestdal.nl

En dan is 2 januari ook alweer om en is mijn verhaal klaar en geplaatst.

Als een soort cadeautje voor alle trouwe volgers en lezers van mijn blog heb ik een kort verhaal geschreven. Behalve een enkel kort verzinsel op mijn blog, zoals laatst over de kerstman en vorig jaar over de huilende kerstboom, schreef ik nooit eerder een verhaal. Men mailde mij wel eens dit toch eens te doen, maar er wilde geen idee komen voor een verhaal en ik meende ook dat ik het niet kon. Het verhaal van Rienk werkte echter ook wel als een soort stimulans. In de periode tussen de laatste kerst en de jaarwisseling kreeg ik toch een idee en ben gewoon maar ergens begonnen. 

Het resultaat kun je nu lezen. Voor 100% van mijzelf. Het staat bovenin de balk en het heet 'Iris & Gudrun'. Als je daar op klikt kun je het lezen.
Nu, of lekker in het weekend :-). Ik hoop dat jullie het leuk vinden.

En dan nog even een herinnering. Het is me wel tegengevallen hoeveel (of hoe weinig) nieuwjaarswensen er binnen zijn gekomen na mijn oproepje van 22 december. Misschien heb je dat gemist of kwam je er helemaal niet aan toe door de drukte. Ik verloot iets onder de inzendingen en je kunt dat allemaal HIER nog eens lezen.
Het kan nog tot 10 januari. Je zou me er een groot plezier mee doen. De inzendingen tot nu kun je ook in de balk bovenin vinden.

Alvast een mooi weekend!

Gon