Tot mijn verrassing zag ik vanmorgen bij de stroom- versnelling in het wild peperboompjes bloeien!!!
Voorspoedig ging de reis. Ik was tweeëneenhalf uur later uit Oosterwolde vertrokken dan Peter en we kwamen nagenoeg gelijk aan in Nyborg - Denemarken. Peter was er net 5 minuten, stond met zijn telefoon in de hand om mij te bellen waar ik ongeveer was, toen hij me aan zag komen. Steffen van de B&B stond toen al met twee pullen bier in de hand. Gelijk ging hij weer naar binnen om er nog een te halen. Jeetje, die zal wel in de benen zakken na zo'n rit, maar het viel mee. We hebben 's avonds met z'n 5-en gegeten, er was nog een man die er slaapt omdat hij tijdelijk daar in de buurt aan het werk is, in de windmolens. Was erg gezellig. We kregen de volgende dag nog wat Deense bijzondere biertjes mee. Op naar Rinkesta (hoogte Stockholm, nabij Eskilstuna), naar Helen. Daar kwam ik wel beduidend eerder aan, ook omdat Peter vaak moest stoppen voor zijn been. Zijn nieuwe been zit uitstekend, hij was er zo enorm blij mee en de blaar was uiteindelijk genezen. Komt hij aan in Rinkesta..............ja hoor weer een blaar, maar nu op een andere plaats aan de achterkant. Ongelooflijk. Hij was en is er behoorlijk down van. Zijn plannen (wat hij hier allemaal wil gaan doen) vallen zo wel in duigen. Het betekent misschien wel dat de huid op is. Daar is hij 40 jaar geleden al voor gewaarschuwd, dat dat zou kunnen gebeuren. Maar wie weet komt het nog weer goed. Voorlopig loopt hij hier alleen maar weer met krukken en zonder prothese. Bij Helen was het ook weer als vanouds. Die omgeving is ook zo prachtig. Veel natuur (heel Zweden natuurlijk) maar ook wel landbouw. De bodem in de bossen was overal wit, bedekt met een tapijt van bosanemonen. Prachtig. Sleutelbloemen in de bermen en prachtige gele bloemen met hangende klokken, die ik nog nooit had gezien. De volgende ochtend is Peter gaan rijden zonder prothese. De tank zat nog bijna vol. Afgesproken dat ik later zou vertrekken zodat ik hem ongeveer bij Sundsvall ingehaald zou hebben, zodat ik zijn auto vol kon tanken voor hij weg 331 het binnenland in zou nemen. Daar is n.l. geen een tankstation, in Ramsele pas weer. Vlak voor Sundsvall belde hij me bij welk tankstation hij was en hij moest een minuut of 15 op me wachten. Beide auto's volgetankt en een cappuccino genomen, lekker buiten in de zon, het was n.l. ruim 20 graden!!! Toen we in december bij Sundsvall het binnenland in gingen liep de temperatuur snel omlaag tot - 24 graden, nu snel omhoog naar + 26 graden. Exact 50 graden verschil dus!!! Landklimaatje! In Ramsele heb ik wat eerste boodschappen gedaan, zodat we ons tot de volgende dag zouden redden. Toen aangekomen in Hoting na 2050 km. Het is korter vanuit Oosterwolde natuurlijk. Ik moet zeggen, ik heb genoten van het rijden, ik heb nooit gebaald. Ik vind het ook prettig te weten dat ik het kan, het helemaal alleen rijden van de afstand zonder afgelost te worden. Ik denk zelfs dat ik het ook wel in twee dagen zou kunnen. Maar...........dan zou ik wel uitgeruster op pad moeten, nu was ik toch best wel moe de laatste tijd. Maar als het nodig zou zijn zou het me wel lukken. Hier in Hoting was alles O.K. We kregen nog twee dagen heerlijk weer, zondag 23 graden en vandaag was het een graad of twintig. Wel pittige buien tussendoor vandaag. Ik reed naar Dorotea (22 km noord) op een weg waar je 100 km mag, ik kon niet harder dan 50. De weg leek wel een rivier en onweren, eng gewoon. Ik wenste dat ik iets later vertrokken was. In Dorotea aangekomen was het het mooiste weer van de wereld en de weg was kurkdroog. Ga nu maar stoppen en eerdaags weer eens verder vertellen, anders wordt dit verhaal veel te lang.............
Dan zal ik ook uitleggen over de reizende smurf van mijn broer Wim (reacties). Bedankt trouwens voor jullie leuke reacties en emails!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten