Maandag 7 september 2009... Ik had het al kort geschreven over de bieb, maar hier nog even... Er is hier dus een bibliotheek in dit kleine dorp Hoting! Vanmorgen besloten er eens naar toe te gaan om een uur of tien en te vragen of je daar kunt internetten. Dus gevraagd aan de mevrouw achter de balie. Ja hoor, je mag daar iedere dag een half uur gratis internetten! Moeten we dat lid worden of zo? Nee hoor, dat hoeft helemaal niet. Nou daar kunnen we eigenlijk niet over uit. Het is wel een beetje kort, maar wij klagen niet, dit is al erg fijn. Alleen wordt het dan wat moeilijker om mijn blogverhaaltjes uit Word te publiceren, want ik heb natuurlijk niet mijn eigen laptop bij me dan. Ik meende even de tekst dan naar mijn email adres te sturen en dan te kopiëren, maar bedacht me net dat natuurlijk niet kan, wat stom, ik kan geen mail versturen. Ik heb ook geen cd bij me waar ik iets op kan zetten en ook weet ik niet of die er dan in kan daar. En dat allemaal door die stomme Telia! Ik ben erg boos. Donderdag naar Östersund en dan hopen dat ik het hele verhaal in het Engels aan hun verstand krijg! Neem de laptop mee en ga niet eerder weg dan dat ik een goede dongel heb en twee weken gratis “Veckosurf”. We gaan dan met twee auto’s. Woensdag komen Rob en Pascal helpen hier een garagedeur in een van de carports te hangen. Die had Bo er ooit uitgehaald omdat zijn Volvo station te lang was. Maar in de toekomst kan mijn Citroën C 3 er wel in. Wij krijgen hem er samen nooit in die deur. Veel te zwaar. ’s Zomers kunnen we dan ooit de loppis in die garage doen, en dan kun je hem tenminste afsluiten, dan is het geen carport meer maar een garage. Er is ook nog een garage naast de gasten stuga en nog een carport naast diegene die dichtgemaakt gaat worden, dus Peet zijn auto kan ook droog staan. Wij hebben immers besloten hier twee auto’s te blijven rijden voor het geval er één het even niet doet. Je bent hier anders aardig onthand. Ik begon hier dus eigenlijk over n.a.v. het feit dat Rob en Pascal hier woensdag komen. Zij komen met twee auto’s, n.l. ook de Volvo, die is goedgekeurd vandaag! Heel erg fijn, dan gaan we daar mee naar huis. Donderdag leveren we de huurauto in in Östersund (ook Telia) en gaan met de Volvo terug naar huis. Dus Peet in de Volvo en ik in de Seat Altea naar Östersund, dat heb ik nu al uitgemaakt. De Seat heb ik al in gereden en is gesneden koek, de Volvo probeer ik hier wel uit. Eerst maar eens ernaast zitten in zo’n grote oude auto. Vandaag naar Gafsele. Wouter en Tineke hadden al hun spullen uit de door hun gehuurde bus (die het nog wel doet) in het huis gesleept en het zag er al behoorlijk huiselijk uit. We hebben de contracten even ondertekend en lekker koffie gedronken. We zouden ook nog even naar Christien, maar dat bleek later niet te kunnen omdat er bij Christien iets tussen kwam. Toen over de binnenweg en dus over Swanabyn (Zwanendorp) terug. Mooi wapen heeft dat plaatsje, twee zwanen (natuurlijk) die elkaar aankijken. Er is zelfs een klein supermarktje in dit afgelegen plaatsje, zelfs Franse kaas! Even wat te eten gekocht en verderop buiten opgegeten, vond Rush ook leuk even eruit. Ik ga zo nog even met haar uit, want de straatverlichting doet het hier al een paar dagen niet omdat ze er verderop mee bezig zijn. Het is hier dan zo donker dat ik het zelfs met een zaklantaarn een beetje eng vind om te gaan lopen. Rush vindt het ook niet prettig, merk ik duidelijk. Dus vlak voor het donker nog even uit (met de gele band van Åke om). Voor het slapen gaan plast Rush dan nog even in de tuin, vlakbij het huis waar je de buitenverlichting van onszelf hebt. Åke belde nog op trouwens om te zeggen dat hij de “schoorsteenman” had gebeld en dat die contact met ons opneemt of langskomt. Ze waren gisteren om middernacht pas thuis (nabij Stockholm). Ze waren nog bij zijn broer langs geweest namelijk. Ik dacht al, zo lang doe je er toch niet over naar Stockholm?! Hij moest ook gras gaan maaien, 2000m2 en het gras is nog langer dan bij ons zei hij. Ook moest hij dingen repareren, want wilde zwijnen hadden vernielingen aangebracht in zijn tuin. Was leuk dat hij belde. Ga nu echt even met Rush uit. Ik heb verderop vanmorgen bruggetjes ontdekt over de stroomversnellingen hier en had niet de juiste schoenen aan om daar toen op verkenning te gaan. Misschien lukt het nu nog voor het donker, als het al te donker is, doe ik dat morgen wel. Het is vlakbij de watertoren, die staat hier een paar honderd meter vandaan. Een witte en een heel aardig oriëntatiepunt als je aan de wandel bent.
Dinsdag 8 september 2009... Gisteravond dus nog naar de stroomversnellingen gelopen. Eigenlijk komen er (vlakbij de watertoren) 3 à 4 snelstromende riviertjes bij elkaar. Eén komt er uit het meer tegenover ons huis, aan de andere kant van de weg. Het stroomt als een gek en maakt erg veel herrie. Geweldig vind ik dat! Jammer genoeg had ik mijn fototoestel niet bij me en het zou ook te schemerig zijn geweest. Er zijn loopplanken over en langs een deel van de stroomversnelling. Er staat ook een huisje op, dus het water stroomt er onder door, en er staat een huisje aan (langs). Misschien visten ze in de ene en was de andere om iets aan te drijven met de waterkracht of iets dergelijks. Kom ik misschien nog wel eens achter, zal het bij gelegenheid eens aan Yvonne vragen of aan Wiveka, die zijn hier opgegroeid en weten het vast wel. Ik zal foto’s maken en eerdaags publiceren. Vanmorgen kwam ene Lars. Ik had hem vorige week gebeld of hij met “iets dat maait” langs kon komen en het gras, waar ik niet meer doorheen kom, wil maaien. Hij belde gisteren dat hij vandaag zou komen met een bosmaaier. Wij hebben ook wel een bosmaaier, maar die ligt in Nederland. Hij is drie uur bezig geweest en alles is nu een keer gemaaid. Als het weer meezit, ga ik voor ons vertrek naar Nederland overal nog een keer overheen met de maaier, dan hoeft het voor de winter niet meer gemaaid. Het zal niet zo veel meer groeien dat het nodig zal zijn denk ik. Deze Lars kunnen we ook mailen als we in december hier komen. Als we het op tijd laten weten, zorgt hij ervoor dat onze oprit en paadjes naar voordeur en “källare” (uitspraak = sjellere) of te wel waar je onder het huis naar binnen kan (souterrain) schoon zijn. Hij was druk aan het maaien en ik had inmiddels Rush uitgelaten en was net weer binnen toen de “schoorsteenman” aanbelde. Vlotte vent. Ik ben zijn voornaam kwijt, van achteren heet hij Toressen. Ik zet al die namen en telefoonnummers gelijk in de laptop, dan heb ik ze in de toekomst ook altijd bij de hand. Hij gaat de schoorsteen doen, bovenste stenen opnieuw metselen en een kap erop. Niet als we er nog zijn, dan heeft hij nog geen tijd, maar wel voor het gaat vriezen. Als iedereen zich aan zijn afspraken houdt komt het allemaal goed hier de komende tijd. Werd ook gebeld door de mevrouw van Elkedjan dat de 5 lampjes waren gearriveerd. Die even opgehaald, kon ik gelijk even naar de bieb om mail te checken. Bij thuiskomst zag ik weer eekhoorntjes in de tuin. Van die bruine die je in Nederland ook wel ziet. Rush kan het niet uitstaan als ze de boom in vliegen en ze er niet achteraan kan. Staat ze op alleen haar achterpoten te blaffen naar die eekhoorn. En die eekhoorn met enorm veel poeha en geluid een dennenappel verorberen, alsof hij zegt: “Sliepuit”! Enorm komisch gezicht. Hoop nog eens mijn fototoestel in de aanslag te hebben als het weer gebeurt. Van de week zat er een grote roofvogel achter een ekster aan hier in de tuin. Vond ik niet zo leuk, maar ja, dat is de natuur nou eenmaal. Ik weet gelukkig niet hoe het is afgelopen. Toen we laat in de middag een ander bospad namen, Rush en ik, zag ik in ene een aantal zonnebloemen langs de kant staan. Wel 2 à 3 m². Ik werd er vrolijk van dat die zonnetjes hier tot bloei komen en heb een mooie bos voor mezelf geplukt. Ze zijn toch van niemand. Op de grond zag ik allemaal zonnepitten (schillen) liggen. Misschien afgelopen winter gestrooid als bijvoedering voor bepaalde dieren. Ze staan hier nu mooi te zijn op de kast. Rush had weer eens een kippenbotje gevonden. Ik had het te laat in de gaten en dacht op een gegeven moment “wat hoor ik nu?” Zit ze op zo’n botje te kauwen. Ik zoveel mogelijk alles uit haar bek gehaald. Gadver! Ik ben als de dood voor zulke botjes. Voor haar maag en darmen, als er scherpe stukken mee gaan. Volgens mij eten die Thaise mensen alleen maar kip en haring in tomatensaus. Het zijn natuurlijk moslims. Als je ze ziet rijden in die oude beslagen busjes. Ze zitten er soms wel met z’n achten in en dan ook de bessen nog. Ik heb gehoord dat de bosbessenoogst dit jaar slecht is doordat het tijdens het belangrijkste deel van de vorming van de bessen te nat was, teveel regen. Een hoop “Thaien” hebben waarschijnlijk niet eens hun vliegretour eruit. Dat vind ik wel erg voor die mensen. Ik vind het toch al zo zielig zoals dat allemaal gaat. En die koning van ze is geloof ik de rijkste man van de wereld of een van de rijksten. Die zou eens wat royaler moeten zijn i.p.v. baden in weelde en de rest kan creperen.
De straatverlichting doet het gelukkig weer zag ik net. Ben ik wel blij mee.
Woensdag 9 september 2009... Vanmorgen was het zalig weer. Zoals bij ons een prachtige herfstdag kan zijn, volop zon, beetje wind en best warm, ’s morgens vroeg was het al 17 graden en later liep het gestaag op. Gaan zoeken naar het ministrandje aan het meer hier, dat hadden ze verteld (vorige bewoners) dat je daar kan zwemmen. Het is een paar honderd meter verderop. Even door de bosjes en je hebt een klein zandstrandje waar je zo (in je blootje, echt geen mens zal je ooit zien) te water kan. Ik maakte me wel zorgen om de temperatuur, maar die is ongeveer zoals bij ons in juni. Even doorbijten en dan zwemmen in dit ontzettend schone water. Niet dat ik het al gedaan heb hoor, ik had andere plannen en ook Rush bij me. Dan had ik haar aan een boom moeten zetten (ze wil niet zwemmen) en ook had ik geen handdoek bij me. Ik wilde al het gras van gisteren dat Peter bij elkaar aan het harken was van de grasmat halen met de kruiwagen. Eerst nog maar even lekker koffie in het zonnetje. Daarna ben ik toch eerst maar het avondeten gaan voorbereiden. Daarna dus het gras, niet helemaal afgekregen, want er kwam een tijdelijke hoosbui en toen was alles nat. Ook moest ik naar de bieb, want die is vandaag maar 2 uurtjes open van 13.00 – 15.00 uur, en nog even boodschappen doen. Na terugkomst waren Rob en Pascal gearriveerd met de Volvo (en Pascal zijn auto om terug te rijden). De garagedeur zat er al vrij snel in. Ik had warm eten gemaakt, omdat ik het niet leuk vond ze met een lege maag terug te sturen als het wat later zou zijn geworden. Maar na wat te drinken met wat lekkers erbij, bleek het te vroeg om al warm te eten en gingen ze liever terug, ook i.v.m. de honden thuis. Nou ja, dan heb ik voor 2 dagen eten, lekker makkelijk als we morgen terug komen uit Östersund. Ik had trouwens het eten toch niet warm kunnen maken en ook geen rijst kunnen koken, want de stroom was uitgevallen. Het duurde al zo’n een 1½ uur en ik begon me toch wel een beetje zorgen te maken. Straks is er iets niet goed gegaan met overschrijven en zijn we afgesloten! Ik zie maar één mogelijkheid en dat is naar Klaes lopen. Dat is de buurman hierachter. Ik heb geen idee hoe je zijn naam schrijft. Je spreekt het uit als Klòòs, of zoals de Claus van Santa Claus. Met een lange o (als in op, maar dan een lange o). Ik schrijf zijn naam dus maar even als Klaus. Ik weet het echt niet, wel dat hij alleen maar Zweeds spreekt, dus ik zie er wel een beetje tegenop. Ik bedacht me dat ik met mijn woordenkennis wel kon vragen:
“Heeft u electra?” in de hoop dat hij zou begrijpen dat ik bedoelde of hij ook stroomstoring had. En ja hoor, hij begreep het. En warempel in het begin verstond ik hem ook nog. Hij zei dat het klopte dat er geen stroom was en dat het maximaal 4 uur zou duren, dat E-ON gebeld had. Tja, wij hebben nog geen vaste telefoon natuurlijk. Er kwam nog een uitgebreidere uitleg, maar daar begreep ik niet veel van, niet te enthousiast worden Klaus, je weet dat ik nog geen Zweeds spreek. Ik heb hem hartelijk bedankt “Tack så mycket” (letterlijk “bedankt zo veel” oftewel hartelijk bedankt) en gedag gezegd “Hej då!”. Ik was erg gerustgesteld en blij dat ik even naar Klaus was gelopen. Het is natuurlijk net zoals de Nederlandse Klaas, maar dan op z’n Zweeds. Hij was trouwens in zijn groentetuintje zijn laatste aardappels aan het rooien. Rob en Pascal waren inmiddels weg en Peet stelde voor om even met de Volvo te gaan rijden. Per slot van rekening ben ik al helemaal geen auto van 15 of 20 jaar gewend. Ik moet zeggen dat het me erg meeviel, alleen het remmen is erg wennen. Daar zit geen bekrachtiging op, dus niet even aanraken, maar ver intrappen. Dat is eigenlijk het enige dat moet wennen. En er zit natuurlijk weinig elektronica in, dus geen waarschuwingen bij het laten branden van lampen of het niet aandoen van gordels. Gewoon zelf aan denken. Hij trekt nog behoorlijk fel, je kunt wel zien dat het een klasseauto was voor die tijd. Zo’n oude auto heeft ook zo zijn geluidjes. Maar een paar rondjes en we zijn er klaar voor om er morgen mee naar Östersund te gaan. Hopen dat het allemaal goed gaat, want ik ben er nu bijna zeker van… er is hier ergens een Noorse bergtrol, zo’n lelijkerd, en die doet er alles aan om het ons hier tegen te maken deze vakantie. Vanaf dat we naar Hoting gingen eigenlijk begon het met de auto. Hier zitten we maar een kilometer of 40 van de Noorse grens, dus het is heeeeeeeeeel goed mogelijk zo’n Noorse trol.
Want wat hij nu weer heeft geflikt; de voet van Peter zijn kunstbeen is kapot. Hij staat in een redelijk onmogelijke stand en buigt niet meer met lopen. Gelukkig heeft hij zijn vorige been nog (nemen we de laatste jaren altijd mee als reserve), maar dat loopt ook niet optimaal, anders had hij natuurlijk ook geen nieuwe gekregen. Maar hij kan zich er mee redden gelukkig. Morgen alvast naar de prothesemaker in Nederland bellen voor een afspraak, anders duurt het weer zo lang als je al in Nederland bent. En die Noorse trol… die krijgt ons er niet onder!!! Dat deze vakantie iets minder ontspannend was dan we ons hadden voorgesteld en hadden gehoopt zal hij niet weten!
Dinsdag 8 september 2009... Gisteravond dus nog naar de stroomversnellingen gelopen. Eigenlijk komen er (vlakbij de watertoren) 3 à 4 snelstromende riviertjes bij elkaar. Eén komt er uit het meer tegenover ons huis, aan de andere kant van de weg. Het stroomt als een gek en maakt erg veel herrie. Geweldig vind ik dat! Jammer genoeg had ik mijn fototoestel niet bij me en het zou ook te schemerig zijn geweest. Er zijn loopplanken over en langs een deel van de stroomversnelling. Er staat ook een huisje op, dus het water stroomt er onder door, en er staat een huisje aan (langs). Misschien visten ze in de ene en was de andere om iets aan te drijven met de waterkracht of iets dergelijks. Kom ik misschien nog wel eens achter, zal het bij gelegenheid eens aan Yvonne vragen of aan Wiveka, die zijn hier opgegroeid en weten het vast wel. Ik zal foto’s maken en eerdaags publiceren. Vanmorgen kwam ene Lars. Ik had hem vorige week gebeld of hij met “iets dat maait” langs kon komen en het gras, waar ik niet meer doorheen kom, wil maaien. Hij belde gisteren dat hij vandaag zou komen met een bosmaaier. Wij hebben ook wel een bosmaaier, maar die ligt in Nederland. Hij is drie uur bezig geweest en alles is nu een keer gemaaid. Als het weer meezit, ga ik voor ons vertrek naar Nederland overal nog een keer overheen met de maaier, dan hoeft het voor de winter niet meer gemaaid. Het zal niet zo veel meer groeien dat het nodig zal zijn denk ik. Deze Lars kunnen we ook mailen als we in december hier komen. Als we het op tijd laten weten, zorgt hij ervoor dat onze oprit en paadjes naar voordeur en “källare” (uitspraak = sjellere) of te wel waar je onder het huis naar binnen kan (souterrain) schoon zijn. Hij was druk aan het maaien en ik had inmiddels Rush uitgelaten en was net weer binnen toen de “schoorsteenman” aanbelde. Vlotte vent. Ik ben zijn voornaam kwijt, van achteren heet hij Toressen. Ik zet al die namen en telefoonnummers gelijk in de laptop, dan heb ik ze in de toekomst ook altijd bij de hand. Hij gaat de schoorsteen doen, bovenste stenen opnieuw metselen en een kap erop. Niet als we er nog zijn, dan heeft hij nog geen tijd, maar wel voor het gaat vriezen. Als iedereen zich aan zijn afspraken houdt komt het allemaal goed hier de komende tijd. Werd ook gebeld door de mevrouw van Elkedjan dat de 5 lampjes waren gearriveerd. Die even opgehaald, kon ik gelijk even naar de bieb om mail te checken. Bij thuiskomst zag ik weer eekhoorntjes in de tuin. Van die bruine die je in Nederland ook wel ziet. Rush kan het niet uitstaan als ze de boom in vliegen en ze er niet achteraan kan. Staat ze op alleen haar achterpoten te blaffen naar die eekhoorn. En die eekhoorn met enorm veel poeha en geluid een dennenappel verorberen, alsof hij zegt: “Sliepuit”! Enorm komisch gezicht. Hoop nog eens mijn fototoestel in de aanslag te hebben als het weer gebeurt. Van de week zat er een grote roofvogel achter een ekster aan hier in de tuin. Vond ik niet zo leuk, maar ja, dat is de natuur nou eenmaal. Ik weet gelukkig niet hoe het is afgelopen. Toen we laat in de middag een ander bospad namen, Rush en ik, zag ik in ene een aantal zonnebloemen langs de kant staan. Wel 2 à 3 m². Ik werd er vrolijk van dat die zonnetjes hier tot bloei komen en heb een mooie bos voor mezelf geplukt. Ze zijn toch van niemand. Op de grond zag ik allemaal zonnepitten (schillen) liggen. Misschien afgelopen winter gestrooid als bijvoedering voor bepaalde dieren. Ze staan hier nu mooi te zijn op de kast. Rush had weer eens een kippenbotje gevonden. Ik had het te laat in de gaten en dacht op een gegeven moment “wat hoor ik nu?” Zit ze op zo’n botje te kauwen. Ik zoveel mogelijk alles uit haar bek gehaald. Gadver! Ik ben als de dood voor zulke botjes. Voor haar maag en darmen, als er scherpe stukken mee gaan. Volgens mij eten die Thaise mensen alleen maar kip en haring in tomatensaus. Het zijn natuurlijk moslims. Als je ze ziet rijden in die oude beslagen busjes. Ze zitten er soms wel met z’n achten in en dan ook de bessen nog. Ik heb gehoord dat de bosbessenoogst dit jaar slecht is doordat het tijdens het belangrijkste deel van de vorming van de bessen te nat was, teveel regen. Een hoop “Thaien” hebben waarschijnlijk niet eens hun vliegretour eruit. Dat vind ik wel erg voor die mensen. Ik vind het toch al zo zielig zoals dat allemaal gaat. En die koning van ze is geloof ik de rijkste man van de wereld of een van de rijksten. Die zou eens wat royaler moeten zijn i.p.v. baden in weelde en de rest kan creperen.
De straatverlichting doet het gelukkig weer zag ik net. Ben ik wel blij mee.
Woensdag 9 september 2009... Vanmorgen was het zalig weer. Zoals bij ons een prachtige herfstdag kan zijn, volop zon, beetje wind en best warm, ’s morgens vroeg was het al 17 graden en later liep het gestaag op. Gaan zoeken naar het ministrandje aan het meer hier, dat hadden ze verteld (vorige bewoners) dat je daar kan zwemmen. Het is een paar honderd meter verderop. Even door de bosjes en je hebt een klein zandstrandje waar je zo (in je blootje, echt geen mens zal je ooit zien) te water kan. Ik maakte me wel zorgen om de temperatuur, maar die is ongeveer zoals bij ons in juni. Even doorbijten en dan zwemmen in dit ontzettend schone water. Niet dat ik het al gedaan heb hoor, ik had andere plannen en ook Rush bij me. Dan had ik haar aan een boom moeten zetten (ze wil niet zwemmen) en ook had ik geen handdoek bij me. Ik wilde al het gras van gisteren dat Peter bij elkaar aan het harken was van de grasmat halen met de kruiwagen. Eerst nog maar even lekker koffie in het zonnetje. Daarna ben ik toch eerst maar het avondeten gaan voorbereiden. Daarna dus het gras, niet helemaal afgekregen, want er kwam een tijdelijke hoosbui en toen was alles nat. Ook moest ik naar de bieb, want die is vandaag maar 2 uurtjes open van 13.00 – 15.00 uur, en nog even boodschappen doen. Na terugkomst waren Rob en Pascal gearriveerd met de Volvo (en Pascal zijn auto om terug te rijden). De garagedeur zat er al vrij snel in. Ik had warm eten gemaakt, omdat ik het niet leuk vond ze met een lege maag terug te sturen als het wat later zou zijn geworden. Maar na wat te drinken met wat lekkers erbij, bleek het te vroeg om al warm te eten en gingen ze liever terug, ook i.v.m. de honden thuis. Nou ja, dan heb ik voor 2 dagen eten, lekker makkelijk als we morgen terug komen uit Östersund. Ik had trouwens het eten toch niet warm kunnen maken en ook geen rijst kunnen koken, want de stroom was uitgevallen. Het duurde al zo’n een 1½ uur en ik begon me toch wel een beetje zorgen te maken. Straks is er iets niet goed gegaan met overschrijven en zijn we afgesloten! Ik zie maar één mogelijkheid en dat is naar Klaes lopen. Dat is de buurman hierachter. Ik heb geen idee hoe je zijn naam schrijft. Je spreekt het uit als Klòòs, of zoals de Claus van Santa Claus. Met een lange o (als in op, maar dan een lange o). Ik schrijf zijn naam dus maar even als Klaus. Ik weet het echt niet, wel dat hij alleen maar Zweeds spreekt, dus ik zie er wel een beetje tegenop. Ik bedacht me dat ik met mijn woordenkennis wel kon vragen:
“Heeft u electra?” in de hoop dat hij zou begrijpen dat ik bedoelde of hij ook stroomstoring had. En ja hoor, hij begreep het. En warempel in het begin verstond ik hem ook nog. Hij zei dat het klopte dat er geen stroom was en dat het maximaal 4 uur zou duren, dat E-ON gebeld had. Tja, wij hebben nog geen vaste telefoon natuurlijk. Er kwam nog een uitgebreidere uitleg, maar daar begreep ik niet veel van, niet te enthousiast worden Klaus, je weet dat ik nog geen Zweeds spreek. Ik heb hem hartelijk bedankt “Tack så mycket” (letterlijk “bedankt zo veel” oftewel hartelijk bedankt) en gedag gezegd “Hej då!”. Ik was erg gerustgesteld en blij dat ik even naar Klaus was gelopen. Het is natuurlijk net zoals de Nederlandse Klaas, maar dan op z’n Zweeds. Hij was trouwens in zijn groentetuintje zijn laatste aardappels aan het rooien. Rob en Pascal waren inmiddels weg en Peet stelde voor om even met de Volvo te gaan rijden. Per slot van rekening ben ik al helemaal geen auto van 15 of 20 jaar gewend. Ik moet zeggen dat het me erg meeviel, alleen het remmen is erg wennen. Daar zit geen bekrachtiging op, dus niet even aanraken, maar ver intrappen. Dat is eigenlijk het enige dat moet wennen. En er zit natuurlijk weinig elektronica in, dus geen waarschuwingen bij het laten branden van lampen of het niet aandoen van gordels. Gewoon zelf aan denken. Hij trekt nog behoorlijk fel, je kunt wel zien dat het een klasseauto was voor die tijd. Zo’n oude auto heeft ook zo zijn geluidjes. Maar een paar rondjes en we zijn er klaar voor om er morgen mee naar Östersund te gaan. Hopen dat het allemaal goed gaat, want ik ben er nu bijna zeker van… er is hier ergens een Noorse bergtrol, zo’n lelijkerd, en die doet er alles aan om het ons hier tegen te maken deze vakantie. Vanaf dat we naar Hoting gingen eigenlijk begon het met de auto. Hier zitten we maar een kilometer of 40 van de Noorse grens, dus het is heeeeeeeeeel goed mogelijk zo’n Noorse trol.
Want wat hij nu weer heeft geflikt; de voet van Peter zijn kunstbeen is kapot. Hij staat in een redelijk onmogelijke stand en buigt niet meer met lopen. Gelukkig heeft hij zijn vorige been nog (nemen we de laatste jaren altijd mee als reserve), maar dat loopt ook niet optimaal, anders had hij natuurlijk ook geen nieuwe gekregen. Maar hij kan zich er mee redden gelukkig. Morgen alvast naar de prothesemaker in Nederland bellen voor een afspraak, anders duurt het weer zo lang als je al in Nederland bent. En die Noorse trol… die krijgt ons er niet onder!!! Dat deze vakantie iets minder ontspannend was dan we ons hadden voorgesteld en hadden gehoopt zal hij niet weten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten