
Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...
Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!
woensdag 23 september 2009
Groot nieuws

DE Volvo
Foto's
Er was hier na 6 weken weg te zijn geweest zo verschrikkelijk veel te doen, dat ik er nog niet aan toe gekomen ben. Maar het komt............
maandag 21 september 2009
Thuis
zaterdag 19 september 2009
Naar Denemarken
vrijdag 18 september 2009
Al rijdend
donderdag 17 september 2009
Laatste dag in Hoting voorlopig

woensdag 16 september 2009
Haring en husky pups
Op de achtergrond een pup van afgelopen maand mei, onvoorstelbaar hè?!!!
Deze laatste is helaas niet scherp, maar wilde hem toch niet onthouden!
dinsdag 15 september 2009
Tineke, loppis, Hertz
Toen Tineke weg was ben ik weer aan de slag gegaan met de twee andere vissen. Koppen eraf (het went nog niet) en de schubben. Ze waren wederom bijzonder lekker. Nu ga ik zo maar even afsluiten en lekker douchen. De afwas ik ook al weer klaar, gedaan door mijn keukenhulp. Zal in Nederland wel weer tegenvallen dat we het zelf moeten doen. En dat zit er aan te komen. Nog twee volle dagen hier in dit huis op deze plek. Ik heb helemaal nog geen zin om hier weg te gaan. Maar het moet, er wacht thuis heeeeeeeeel veel.
Klaar voor bereiding, flinke vissen hoor!
maandag 14 september 2009
Mooie dag
Aan het woord
Lieve Rushy |
zondag 13 september 2009
Brood bakken en Tåsjön

vrijdag 11 september 2009
Voor de verandering
De verdorde meiboom van midzommer van dichtbij.
Het planten van een meiboom is een erg oud gebruik, dat voorkwam in grote delen van Europa. Het is een vruchtbaarheidsrite om bij het begin van de zomer de natuur te huldigen. Men geloofde dat het planten van de boom leidde tot vruchtbaarheid voor vee, akkers en mensen.
donderdag 10 september 2009
JA............Veckosurf doet het !!!!!!!!!!!
Vandaag dus allebei met een auto naar Östersund. Seat ingeleverd en toen naar Telia. Ze dachten daar dat ik een domme gans was en dat ik gewoon mijn veckosurf weer moest opwaarderen, maar nee, zo gek krijgen ze me niet meer, deze 3e keer dat we in de Telia-butik zijn!!! Ja mevrouw, hij moet het nu echt doen. Ik zei dat ik het pand niet zou verlaten voordat ik op mijn eigen laptop een internetverbinding zou zien met een dongel. OK, de jongen vraagt of ik de laptop aan wil doen en hij sluit de dongel aan. Degene die ik had moest je verbinden met een kabel, dus niet zo'n stick als hierboven, die ik nu heb. Goh, nee, wat gek, hij doet het niet. NEE, hij heeft het nooit gedaan en het kost me nu al drie ritten (dat we vandaag toch naar Östersund moeten gaat hem niets aan) om dat voorelkaar te krijgen, plus een bezoek aan een "datatekniker" oftewel computerfreak! Hij loopt naar achteren en haalt een nieuwe dongel, deze USB-stick dus, hij doet hem in mijn laptop en ....... simsalabim ............ hij doet het direkt. Gelijk kon ik internetten!!!!!!!!!!! Ik kan er nog niet over uit. Ik kreeg een week extra surftegoed en ook had ik geen tegoed verloren. Nou ja, OK dan. Ik was heeeeeeeeeel erg blij! Kop koffie gaan drinken, Peet en ik, daar in Östersund, met een lekker belegd broodje erbij. Laptop op tafel (goh we lijken wel een zakenstel) en kijken of het echt waar is. Ja hoor, we hebben internet! Daarna naar Strömsund, voor de afspraak met Inez Wiberg van de Gemeente daar. Daar valt Hoting ook onder. Zij kan ons met echt van alles helpen, ook in de toekomst. Gelijk via haar ook op een andere afdeling AutoGiro geregeld voor water / riool / vuilnisbak. Het is hier anders dan in Gafsele. Je betaald een starttarief voor de vuilnisbak (50 euro fritidshus en 100 euro per jaar als je hier permanent woont). Daarna betaal je per lediging van je vuilnisbak, want er zit een grote streepjescode op de vuilnisbak. Dat had ik al gezien. Zo bevorderen ze dus dat je je oud papier, plastic verpakkingen (wasmiddel en zo) en papierverpakkingen (melkpakken en zo), blikjes e.d. naar het verzamelparkje in het dorp brengt (vlakbij de supermarkt). Wel je vuilnisbak binnen zetten dus als je hier niet bent. Wel aantrekkelijk om even te "lenen" lijkt me als iemand eens even opruiming wil houden. Na thuiskomst nog even de laatste grashopen van het grasveld verwijderd, want het is nu lekker droog. Alles weg nu. Het was zulk lekker weer vandaag!
Vanaf nu dus weer gewoon blogberichten. Zal ook eens foto's gaan maken dan! Tot morgen. Oh ja, hieronder zijn nog de berichten vanaf afgelopen maandag te lezen hoor!
De laatste berichten uit Word
Dinsdag 8 september 2009... Gisteravond dus nog naar de stroomversnellingen gelopen. Eigenlijk komen er (vlakbij de watertoren) 3 à 4 snelstromende riviertjes bij elkaar. Eén komt er uit het meer tegenover ons huis, aan de andere kant van de weg. Het stroomt als een gek en maakt erg veel herrie. Geweldig vind ik dat! Jammer genoeg had ik mijn fototoestel niet bij me en het zou ook te schemerig zijn geweest. Er zijn loopplanken over en langs een deel van de stroomversnelling. Er staat ook een huisje op, dus het water stroomt er onder door, en er staat een huisje aan (langs). Misschien visten ze in de ene en was de andere om iets aan te drijven met de waterkracht of iets dergelijks. Kom ik misschien nog wel eens achter, zal het bij gelegenheid eens aan Yvonne vragen of aan Wiveka, die zijn hier opgegroeid en weten het vast wel. Ik zal foto’s maken en eerdaags publiceren. Vanmorgen kwam ene Lars. Ik had hem vorige week gebeld of hij met “iets dat maait” langs kon komen en het gras, waar ik niet meer doorheen kom, wil maaien. Hij belde gisteren dat hij vandaag zou komen met een bosmaaier. Wij hebben ook wel een bosmaaier, maar die ligt in Nederland. Hij is drie uur bezig geweest en alles is nu een keer gemaaid. Als het weer meezit, ga ik voor ons vertrek naar Nederland overal nog een keer overheen met de maaier, dan hoeft het voor de winter niet meer gemaaid. Het zal niet zo veel meer groeien dat het nodig zal zijn denk ik. Deze Lars kunnen we ook mailen als we in december hier komen. Als we het op tijd laten weten, zorgt hij ervoor dat onze oprit en paadjes naar voordeur en “källare” (uitspraak = sjellere) of te wel waar je onder het huis naar binnen kan (souterrain) schoon zijn. Hij was druk aan het maaien en ik had inmiddels Rush uitgelaten en was net weer binnen toen de “schoorsteenman” aanbelde. Vlotte vent. Ik ben zijn voornaam kwijt, van achteren heet hij Toressen. Ik zet al die namen en telefoonnummers gelijk in de laptop, dan heb ik ze in de toekomst ook altijd bij de hand. Hij gaat de schoorsteen doen, bovenste stenen opnieuw metselen en een kap erop. Niet als we er nog zijn, dan heeft hij nog geen tijd, maar wel voor het gaat vriezen. Als iedereen zich aan zijn afspraken houdt komt het allemaal goed hier de komende tijd. Werd ook gebeld door de mevrouw van Elkedjan dat de 5 lampjes waren gearriveerd. Die even opgehaald, kon ik gelijk even naar de bieb om mail te checken. Bij thuiskomst zag ik weer eekhoorntjes in de tuin. Van die bruine die je in Nederland ook wel ziet. Rush kan het niet uitstaan als ze de boom in vliegen en ze er niet achteraan kan. Staat ze op alleen haar achterpoten te blaffen naar die eekhoorn. En die eekhoorn met enorm veel poeha en geluid een dennenappel verorberen, alsof hij zegt: “Sliepuit”! Enorm komisch gezicht. Hoop nog eens mijn fototoestel in de aanslag te hebben als het weer gebeurt. Van de week zat er een grote roofvogel achter een ekster aan hier in de tuin. Vond ik niet zo leuk, maar ja, dat is de natuur nou eenmaal. Ik weet gelukkig niet hoe het is afgelopen. Toen we laat in de middag een ander bospad namen, Rush en ik, zag ik in ene een aantal zonnebloemen langs de kant staan. Wel 2 à 3 m². Ik werd er vrolijk van dat die zonnetjes hier tot bloei komen en heb een mooie bos voor mezelf geplukt. Ze zijn toch van niemand. Op de grond zag ik allemaal zonnepitten (schillen) liggen. Misschien afgelopen winter gestrooid als bijvoedering voor bepaalde dieren. Ze staan hier nu mooi te zijn op de kast. Rush had weer eens een kippenbotje gevonden. Ik had het te laat in de gaten en dacht op een gegeven moment “wat hoor ik nu?” Zit ze op zo’n botje te kauwen. Ik zoveel mogelijk alles uit haar bek gehaald. Gadver! Ik ben als de dood voor zulke botjes. Voor haar maag en darmen, als er scherpe stukken mee gaan. Volgens mij eten die Thaise mensen alleen maar kip en haring in tomatensaus. Het zijn natuurlijk moslims. Als je ze ziet rijden in die oude beslagen busjes. Ze zitten er soms wel met z’n achten in en dan ook de bessen nog. Ik heb gehoord dat de bosbessenoogst dit jaar slecht is doordat het tijdens het belangrijkste deel van de vorming van de bessen te nat was, teveel regen. Een hoop “Thaien” hebben waarschijnlijk niet eens hun vliegretour eruit. Dat vind ik wel erg voor die mensen. Ik vind het toch al zo zielig zoals dat allemaal gaat. En die koning van ze is geloof ik de rijkste man van de wereld of een van de rijksten. Die zou eens wat royaler moeten zijn i.p.v. baden in weelde en de rest kan creperen.
De straatverlichting doet het gelukkig weer zag ik net. Ben ik wel blij mee.
Woensdag 9 september 2009... Vanmorgen was het zalig weer. Zoals bij ons een prachtige herfstdag kan zijn, volop zon, beetje wind en best warm, ’s morgens vroeg was het al 17 graden en later liep het gestaag op. Gaan zoeken naar het ministrandje aan het meer hier, dat hadden ze verteld (vorige bewoners) dat je daar kan zwemmen. Het is een paar honderd meter verderop. Even door de bosjes en je hebt een klein zandstrandje waar je zo (in je blootje, echt geen mens zal je ooit zien) te water kan. Ik maakte me wel zorgen om de temperatuur, maar die is ongeveer zoals bij ons in juni. Even doorbijten en dan zwemmen in dit ontzettend schone water. Niet dat ik het al gedaan heb hoor, ik had andere plannen en ook Rush bij me. Dan had ik haar aan een boom moeten zetten (ze wil niet zwemmen) en ook had ik geen handdoek bij me. Ik wilde al het gras van gisteren dat Peter bij elkaar aan het harken was van de grasmat halen met de kruiwagen. Eerst nog maar even lekker koffie in het zonnetje. Daarna ben ik toch eerst maar het avondeten gaan voorbereiden. Daarna dus het gras, niet helemaal afgekregen, want er kwam een tijdelijke hoosbui en toen was alles nat. Ook moest ik naar de bieb, want die is vandaag maar 2 uurtjes open van 13.00 – 15.00 uur, en nog even boodschappen doen. Na terugkomst waren Rob en Pascal gearriveerd met de Volvo (en Pascal zijn auto om terug te rijden). De garagedeur zat er al vrij snel in. Ik had warm eten gemaakt, omdat ik het niet leuk vond ze met een lege maag terug te sturen als het wat later zou zijn geworden. Maar na wat te drinken met wat lekkers erbij, bleek het te vroeg om al warm te eten en gingen ze liever terug, ook i.v.m. de honden thuis. Nou ja, dan heb ik voor 2 dagen eten, lekker makkelijk als we morgen terug komen uit Östersund. Ik had trouwens het eten toch niet warm kunnen maken en ook geen rijst kunnen koken, want de stroom was uitgevallen. Het duurde al zo’n een 1½ uur en ik begon me toch wel een beetje zorgen te maken. Straks is er iets niet goed gegaan met overschrijven en zijn we afgesloten! Ik zie maar één mogelijkheid en dat is naar Klaes lopen. Dat is de buurman hierachter. Ik heb geen idee hoe je zijn naam schrijft. Je spreekt het uit als Klòòs, of zoals de Claus van Santa Claus. Met een lange o (als in op, maar dan een lange o). Ik schrijf zijn naam dus maar even als Klaus. Ik weet het echt niet, wel dat hij alleen maar Zweeds spreekt, dus ik zie er wel een beetje tegenop. Ik bedacht me dat ik met mijn woordenkennis wel kon vragen:
“Heeft u electra?” in de hoop dat hij zou begrijpen dat ik bedoelde of hij ook stroomstoring had. En ja hoor, hij begreep het. En warempel in het begin verstond ik hem ook nog. Hij zei dat het klopte dat er geen stroom was en dat het maximaal 4 uur zou duren, dat E-ON gebeld had. Tja, wij hebben nog geen vaste telefoon natuurlijk. Er kwam nog een uitgebreidere uitleg, maar daar begreep ik niet veel van, niet te enthousiast worden Klaus, je weet dat ik nog geen Zweeds spreek. Ik heb hem hartelijk bedankt “Tack så mycket” (letterlijk “bedankt zo veel” oftewel hartelijk bedankt) en gedag gezegd “Hej då!”. Ik was erg gerustgesteld en blij dat ik even naar Klaus was gelopen. Het is natuurlijk net zoals de Nederlandse Klaas, maar dan op z’n Zweeds. Hij was trouwens in zijn groentetuintje zijn laatste aardappels aan het rooien. Rob en Pascal waren inmiddels weg en Peet stelde voor om even met de Volvo te gaan rijden. Per slot van rekening ben ik al helemaal geen auto van 15 of 20 jaar gewend. Ik moet zeggen dat het me erg meeviel, alleen het remmen is erg wennen. Daar zit geen bekrachtiging op, dus niet even aanraken, maar ver intrappen. Dat is eigenlijk het enige dat moet wennen. En er zit natuurlijk weinig elektronica in, dus geen waarschuwingen bij het laten branden van lampen of het niet aandoen van gordels. Gewoon zelf aan denken. Hij trekt nog behoorlijk fel, je kunt wel zien dat het een klasseauto was voor die tijd. Zo’n oude auto heeft ook zo zijn geluidjes. Maar een paar rondjes en we zijn er klaar voor om er morgen mee naar Östersund te gaan. Hopen dat het allemaal goed gaat, want ik ben er nu bijna zeker van… er is hier ergens een Noorse bergtrol, zo’n lelijkerd, en die doet er alles aan om het ons hier tegen te maken deze vakantie. Vanaf dat we naar Hoting gingen eigenlijk begon het met de auto. Hier zitten we maar een kilometer of 40 van de Noorse grens, dus het is heeeeeeeeeel goed mogelijk zo’n Noorse trol.

Want wat hij nu weer heeft geflikt; de voet van Peter zijn kunstbeen is kapot. Hij staat in een redelijk onmogelijke stand en buigt niet meer met lopen. Gelukkig heeft hij zijn vorige been nog (nemen we de laatste jaren altijd mee als reserve), maar dat loopt ook niet optimaal, anders had hij natuurlijk ook geen nieuwe gekregen. Maar hij kan zich er mee redden gelukkig. Morgen alvast naar de prothesemaker in Nederland bellen voor een afspraak, anders duurt het weer zo lang als je al in Nederland bent. En die Noorse trol… die krijgt ons er niet onder!!! Dat deze vakantie iets minder ontspannend was dan we ons hadden voorgesteld en hadden gehoopt zal hij niet weten!
woensdag 9 september 2009
Dagboek
maandag 7 september 2009
Bibliotheek
broodmandje waar later het brood in ging.
Gelukkig ben ik niet meer zo vies uitgevallen als vroeger.
Zaterdag, 5 september 2009 ……. Gisteren nog even naar Gafsele. Eerst afgesproken met Tomas in Åsele bij de Konditorie. Het bleek al gauw dat ook hij de dongel niet aan de praat kreeg. Toen naar Gafsele, hij dacht dat we misschien online ons moesten aanmelden, maar ook dat was niet het geval. Afgesproken dat hij de dongel mee naar huis zou nemen, dan kon hij hem op zijn computer proberen. Als hij het daar wel zou doen zou het aan onze laptop liggen. Als hij het daar ook niet zou doen was de dongel niet goed. Nog snel even de vorige blogverhaaltjes gepubliceerd in Gafsele en toen naar Junsele. We hadden daar afgesproken met Rob, Christien en Pascal om te eten met z’n allen in The Corner House. En maar regenen gisteren, de heeeeeeeeeeele dag en avond. We waren erg laat in Junsele, maar Rob, Christien en Pascal hebben een hele tijd op ons gewacht. Dan na het eten nog tanken en even een bak koffie bij Rob & Christien in Hälla, dat is 50 km. van Junsele. Dan nog 100 km. naar huis in Hoting in het pikkedonker (geen lichtvervuiling hier, alleen maar duisternis) en stromende regen. Was niet zo prettig op een tweebaansweg. Gelukkig zijn net de winterstokken langs de wegen gestoken en die hebben een reflector. Ze staan aan weerskanten, dus er tussendoor rijden gewoon, ha, ha. In Västerbotten (waar Gafsele, Hälla en zo liggen) zijn de stokken rood en van hard plastic. In het midden een witte strook die reflecteert. In Jämtland, waar Hoting in ligt, zijn alle winterstokken langs de wegen, tonkinstokken (bamboe), die je in Nederland in de tuin gebruikt bij planten die je bijelkaar wilt binden. Ook een witte reflector in het midden. Vreemd gezicht die tonkinstokken. Waarom? Geen idee, milieu? Die dingen moeten toch van het andere einde van de wereld komen, dus brandstof, dus ik zie geen milieuvoordeel. Ik kan niet bedenken waarom. Ik vind ze overdag minder opvallen dan die rode, dat wel. Maar goed, gisteren om kwart over twaalf thuis, douchen en naar bed. Terwijl we in het restaurant zaten heeft Tomas gebeld, maar ik heb door het geroezemoes mijn telefoon in mijn tas niet gehoord, en toen ik het op de terugweg zag was het te laat om hem te bellen. Dus hem zelf gebeld vanmorgen om kwart over negen. De dongel doet het bij hem ook niet. Mee teruggaan was zijn advies en schadevergoeding vragen voor alle reiskosten en kosten voor hem en verlies van beltegoed (is waar je de dongel vooruit mee betaald voor een week). Wij naar hem toe vandaag, hij woont in Trehörningen (betekent letterlijk De Driehoek), 30 km van Åsele, 110 km. van hier. Was wel erg leuk daar bij hem (nog niet eerder geweest). Al zijn honden en katten. Gelijk werd de tafel gedekt met brood, koffie, thee, melk juice, beleg, eigengemaakte boter. En hij wilde niet al zijn tijd betaald hebben, dat vond hij sneu voor ons. Hij liet het aan ons over. Wel hij had 100 km. moeten rijden en was zeker 3 a 4 uur voor ons in touw geweest alles bij elkaar. Ik pakte 500 kronen uit mijn portemonnaie en wilde nog een briefje pakken, maar dat mocht niet. Eén briefje was zat zei hij. Nu komt hij morgen hierheen en wil naar de bus kijken. Maar hij heeft met de garage in Dorotea gesproken en is inmiddels toch wel bang dat het de hydraulische pomp zal zijn. Dus gevraagd of hij hier dan warm wil eten morgen tussen de middag. Ik heb bij hem thuis nog foto’s gemaakt, o.a. van één van zijn jachthonden en van de kittens die op tafel in het broodmandje lagen met z’n drieën. Hele mooie kittens. Zal eerdaags ook deze foto’s plaatsen. Toen we vanmiddag thuiskwamen van bezoek aan Tomas, stond er een vreemde auto langs ons pad. Kort daarop kwam er een mevrouw te voorschijn vanaf het meer gelopen. Ze stelde zich voor als Yvonne, de zuster van Bo, de vorige eigenaar. Zij is opgegroeid in dit huis, vond het erg dat het uit de familie is, maar wilde ontzettend graag kennis met ons maken. Ze is hier wel twee uur geweest. Ze woont met haar man en nog één zoon (twee zijn de deur al uit) in Östersund (150 km). Kwam ze speciaal op de bonnefooi vandaan gereden om kennis te maken. Ze had al een paar uur gewacht. Ze heeft nu de sleutels mee, zijn kijkt af en toen in dit huis ’s winters als we er niet zijn of alles nog goed gaat. Ik mocht haar vrij snel en dat was wederzijds. Ze is twee jaar ouder dan ik. Ze is sociaal werkster of zoiets in het ziekenhuis in Östersund. Voor depressieve mensen en zo. Ze vroeg of we voor vertrek nog een keer bij hen langskomen in Östersund. Zou leuk zijn, weet niet of het lukt, want zij gaat nog een weekje naar haar zoon in Uppsala en wij kunnen daarvoor ook niet alle dagen. Alleen donderdag, maar dan is Christien misschien ook bij ons en ik weet niet of die zo laat naar huis kan. Die vrouw is doordeweeks n.l. pas om 17.00 uur uit haar werk. Vanavond kwamen de buren Åke en Wiveka langs met een pot eigengemaakte jam van “Lingon” bessen. Je hebt bosbessen “Blåbär” en rode bessen “Lingon”. De planten zien er hetzelfde uit. De bosbessen zijn echter blauw en de Lingonbessen rood (als aalbessen, maar dan iets kleiner). Morgen gaan ze weer naar huis, vlakbij Stockholm. Wiveka is net zo oud als ik, haar man Åke is 68, maar dat zou je niet zeggen. Het huis hiernaast dat ze als vakantiewoning gebruiken is van haar ouders geweest, ze is er dus opgegroeid. Als ze ook niet meer hoeft te werken willen ze hier permanent gaan wonen. Åke adviseerde ons nog een kap op de schoorsteen te laten plaatsen. Bo stookte ’s winters veel hout en dat zal de komende tijd niet vaak gebeuren. De schoorsteen wordt nat van de regen en als het dan gaat vriezen, barst de hele boel omdat de zeiknatte stenen dan bevriezen. Hij heeft het n.l. zelf gehad en toen was het een dure kwestie om de schoorsteen te laten repareren. Voordeliger het voor te zijn met een kap, dus erg bedankt voor de tip. Het was ook erg gezellig dat ze hier even waren. We hebben hier in een week tig keer zoveel bezoek gehad van Zweedse mensen om ons heen, dan de 15 maanden in Gafsele. Terwijl we daar de buren toch uitgenodigd hadden en hier niet eens, alleen maar even ons voorgesteld.
Maar goed, het is alweer middernacht en morgen op tijd opstaan want Tomas komt. Maar hij komt pas om een uur of elf. Maar daarvoor komt nog Lena. Dat is een ex-schoonzuster van Yvonne en de 1e vrouw van Bo waarvan hij dus gescheiden is, hij leeft nu met de veel jongere Sandra, die zelf al drie kleine kinderen had/heeft. Yvonne had Lena gebeld en die wil ook kennis maken. Haar zoon wil misschien het gras wel maaien als wij er niet zijn. Maar nu nog niet, de jongen (Johan) heeft het er moeilijk mee dat het huis waar hij van het voorjaar nog bij zijn vader woonde, verkocht is en dat zijn vader ergens onder Stockholm woont. Hij heeft even tijd nodig zei zijn moeder, maar het idee is al zo aardig.
Zondag, 6 september 2009
Wat een lekker weer vandaag. Lekker weer koffie buiten. Tomas (net zo oud als Peter ongeveer) kwam ergens tussen elf en twaalf. Daarvoor was ik nog even naar de supermarkt geweest om wat lekkers bij de koffie te halen (is op zondag open van 09.00 – 17.00 u hier in Hoting), en nog wat andere boodschappen. Ik had zes lekkere dingen gekocht voor bij de koffie en daar heeft Tomas en binnen een kwartier drie van opgegeten. Dat die man niet dikker is. Hij had om 8 uur ontbeten en had alweer honger. We hadden hem aangeboden hier te eten tussen de middag, maar daar kon hij niet op wachten, eerst de zoetigheden. Toen zijn Peet en hij nog eens bij de bus gaan kijken. Tomas is n.l. erg technisch. Geen resultaat. Denkt ook wel aan de computer in de auto, electr. mankement. ’s Middags lekker buiten warm gegeten. Ik had rijst gekookt en er een lekker prutje bij gemaakt. Heel veel paprika’s, tomaat, spekjes, champignons, harde salami worst. Sla erbij. Was goed gelukt en alles was op. Hij heeft hier nog paardenraces (Derby) gekeken, want hij had gegokt en achteraf helaas niet gewonnen. Hij ging tegen zessen naar huis. Wil contact houden. Hij gaat ook onze auto (de Mercedes Vaneo die thuis staat en die met Kerst waarschijnlijk omhoog komt) voorzien van motorverwarming (noodzakelijk hier in de winter, vooral voor een diesel en dat is het) en de extra koplampen/verschijners. Is de helft goedkoper dan in de garage en we kunnen erop wachten. Voor de bus gaat hij kijken of hij een 2e hands computer kan vinden, we verwachten daar niet veel van. Anders gaat hij kijken of hij hem hier kan verkopen, heel of deels, bijv. motor of andere onderdelen.
Morgen naar Gafsele, naar Tineke en Wouter. Die zijn vandaag aangekomen in het huis. Morgen dingen omzetten, contracten tekenen en zo. Christien komt dan ook, die helpt ons erbij, zoals altijd eigenlijk. Ik geloof dat Tineke zich hier al in wil laten schrijven en een Zweeds persoonsnummer gaat aanvragen. Horen we morgen wel meer van. Dan kan ik daar ook deze laatste berichten publiceren. Ik heb geen idee of ik ook gelegenheid heb een paar foto’s erbij te zetten. Wil daar ook niet al te lang gaan zitten internetten. Naar Östersund gaan we pas donderdag of vrijdag. Dus dan pas op z’n vroegst een werkende dongel. Dan heb ik hooguit nog een weekje internet hier, want de 18e gaan we rijden. Åke kwam nogmaals gedag zeggen rond de middag. Ze zeiden gisteravond dat ze vroeg weg zouden gaan, maar wij vinden rond de middag niet vroeg. Het is altijd moeilijk om weg te gaan hier was zijn excuus, het lijkt wel of de aarde trekt om je hier te houden, ha, ha. Ik snap wel wat hij bedoelt. Ik kreeg van hem een brede elastische fluorescerende gele band met twee reflectorstrepen erop. Die moest ik voortaan ’s avonds om mijn middel doen als ik de hond ging uitlaten. Hij had me van de week in de schemer met Rush zien lopen en zei dat ik zo slecht zichtbaar ben. Tja, nou heel erg bedankt. Wat aardig! Heb hem vanavond gelijk omgedaan.