 |
| Zo kun je nogal wat accounts hebben |
Ik heb er al eens over geschreven, over het laatste jaar waarin we vrienden zijn verloren. Vier maar liefst, allen 60 jaar of jonger. Moeilijk, zwaar.
Later is me iets gaan opvallen.
Een van de overledenen was volgster van mijn blog. Enkelen zaten op Facebook en Google+. Een had daarnaast ook een eigen website waarop ze haar hobby etaleerde. Misschien zaten ze ook nog wel op Twitter, Pinterest of wat nog meer, maar daar ben ik zelf niet actief.
De volgster van mijn blog is ook degene met de website en was ook actief op Facebook. Nergens is ze afgemeld, het is alsof ze er nog steeds is.
Eigenlijk heb ik nu in werkelijkheid dus één volgster minder dan op mijn blog staat aangegeven. De andere overledenen kan ik ook nog steeds wel ergens vinden.
Als ik erover nadenk kan ik er wel redenen voor bedenken.
Het kan zijn dat de nabestaanden geen wachtwoorden weten en niet weten hoe ze accounts moeten afmelden. Misschien denkt men er niet echt bij na. Maar ik kan me ook voorstellen dat het erg moeilijk is om een website of account te (laten) verwijderen.
Mijn vader overleed in 2009, mijn moeder vorig jaar. Hun telefoonnummer zit nog steeds in mijn mobiele telefoon. Ik kan het gewoonweg niet verwijderen, ondanks dat het totaal nutteloos is. Mocht mijn telefoon kapot gaan dan zal ik het natuurlijk niet meer in een nieuwe zetten, maar verwijderen kan ik niet. Misschien hebben mensen dat dus ook zo met "social media accounts".
Ik las dat sommige accounts verwijderd worden wanneer ze een tijd niet gebruikt worden. Ik vroeg me al af hoe het anders in de toekomst zou moeten als er zoveel accounts van overledenen zouden blijven bestaan.
Ik las bijvoorbeeld ook dat je bij een Google account kunt aangeven dat het verwijderd moet worden wanneer je drie maanden niet hebt ingelogd.
Nu ben ik me wel gaan afvragen wat ik eigenlijk zou willen als ik er niet meer zou zijn. De nabestaanden er mee opzadelen of alles maar gewoon laten staan? Ik vind beide opties eigenlijk geen goed idee.
Je kunt HIER (klik) veel lezen over dit onderwerp.
HIER (klik) kun je online een Social Media Testament maken. Iets wat ik deze week in orde ga maken.
Nu zou ik zo graag van jullie eens horen hoe je erover denkt. Of je er al eens bij stil hebt gestaan of er over nagedacht hebt. Hoe het voor je gevoel is en of jij ook nog wel bestaande accounts van bekende overledenen tegenkomt. Of dat je misschien voor die moeilijke keuze hebt gestaan toen een dierbare is overleden.
Gon
13 opmerkingen:
Ik ben inderdaad wel eens een blog van iemand tegen gekomen, waarop de echtgenoot vertelde, dat zijn vrouw overleden was. Dat was toen vrij recent gebeurd. Ik weet niet wat er verder mee gebeurd is. Ik weet wel, dat deze vraag: wat gebeurt er met je sociale media accounts als je er niet meer bent. Mijn man zou niet weten hoe hij in mijn blogaccont moet komen. Laat staan dat hij weet wat ik nog meer heb aangemaakt. Ik winst van het Social Mediatestament, maar heb er tot nu toe (nog) niet mee gedaan. Ik vind het super om het zo aangereikt te krijgen. Ik ga het uitprinten en bij mijn belangrijke documenten bewaren. Ik heb laatst een jaar van mijn blog bij blog2print laten drukken. Dat is heel leuk om te bewaren - dan kan het blog uiteindelijk ook verwijderd worden, als je verschillende jaarboeken zou hebben.
Er zit zoveel van onszelf op het WWW, dat hebben we niet eens door. Heb je bij Google Images wel een je blog naam ingevoerd? Dan krijg je al je foto's, die ooit op je blog gezet zijn te zien. Kwam ik heel toevallig achter - dat weet je toch niet, zoiets?
Veel stof toto nadenken!
Daar hebben we een heel dubbel gevoel over. Bijv. hadden we er geen moeite mee om Marlies haar vaders homepage en email adres op te zeggen, het was voor ons gewoon een van de dingen die geregeld moest worden. Maar anderzijds staan er nog veel documentjes in de computer waar duidelijk zijn persoonlijkheid uit blijkt waardoor we het niet weg kunnen doen, zoals bijv. zijn laatste wil en zijn muziekkeuze. We denken dat iedereen moet doen wat voor hem of haar past.
Lekker laten staan dus dat telefoon nummer.
groetjes Marlies en Arnoud.
Heb er eigenlijk nooit over na gedacht. Maar als je het verwijderd is de persoon ook echt helemaal weg. Net als naambordjes bij de deur. Jarenlang heeft mijn moeder bij heel veel dingen de boel gewoon op mijn vaders naam laten staan (tv-gids, krant). Pas als je gaat verhuizen of iets dergelijks pas je het aan, want dan moet het toch.
Zal mijn wachtwoorden voor blog, facebook ed ook maar eens wat duidelijker opbergen. Hoop dat het nog heel lang duurt voordat ze er mee aan de slag moeten. Maar dan heb ik er tenminste aan gedacht.
Groetjes Marguerite
Dat doet me denken aan, een in vele variaties bestaande, tekst die je vaak tegen komt in overlijdensberichten: 'je bent pas dood als iedereen je is vergeten'. Door het WWW gebeurt dat dus niet meer. Ik ken voorbeelden uit de kunstwereld die enkel en alleen omdat ze veel werken op internet hebben staan altijd 'levend' blijven. Het gekke is natuurlijk wel dat er alleen nog maar informatie bij komt op het WWW, er gaat bijna niks meer af. Daarbij, als je info van internet verwijderd blijft het altijd nog vindbaar in allerlei opslagservers, die daarin gespecialiseerd zijn...
Oh jee Gon...hier kaart je wel even wat aan!
Heb ik er over nagedacht..ja en nee. Vorig jaar overleed plotseling iemand die ik ken en ook volgde via haar blog. Tot op heden is er op haar blog geen melding gemaakt van haar overlijden..en volg ik haar nog steeds; ik volg dus iemand die al is overleden!
Je schrijft:
Nu ben ik me wel gaan afvragen wat ik eigenlijk zou willen als ik er niet meer zou zijn. De nabestaanden er mee opzadelen of alles maar gewoon laten staan? Ik vind beide opties eigenlijk geen goed idee.
Persoonlijk denk ik dat we zo als we bezig zijn op het WWW, dit nooit meer kunnen verwijderen, alles is en blijft te achterhalen over wat je schrijft en doet op internet.
Wel hoop ik dat, bij mijn overlijden, hier door mijn nabestaanden melding van wordt gedaan op mijn blog en andere sites waar ik actief ben, realiseer me nu wel dat ik dat wel aan hun moet doorgeven!!!
Het is nu laat..ik ga slapen, kom binnenkort terug om op je links te klikken.
Lieve groet,
Richt
Dear Gon!
That's modern life!
I don' t want and I don' t have the time to be in Facebook, Twitter .....
I' m a person who don' t need to stay all the time in contact ....
And I don't find it difficult ....
Since I'm 30 I have a testament and you can write the passwords in ....so problem is solved!
I wish you a happy Easter with your Peter dear Gon!!!!
Last night we had snow here and you????
With love,
Geli
Hoi, toevallig heb ik er laatst wel over nagedacht. Ik werk zelf in de uitvaartbranche en kom dit soort dingen vaak tegen. Onlangs is een goede vriendin van mijn moeder overleden maar haar account op Facebook is er nog gewoon. Ik denk dat ik zou willen dat wat mijn blog betreft mijn man b.v erop zou zetten dat ik er niet meer ben en dan de blog zou afsluiten. Per slot van rekening is dat iets wat ik ben begonnen en als ik er niet meer ben eindigt dat denk ik. Zou het niet zo zijn dat als jou blog stopt het ook zo is dat het volgen van iemand automatisch stopt? Facebook enz heb ik niet. Maar ik geloof dat je dat niet zo maar kunt stoppen. Wel goed om eens over na te denken. Fijne dag! XX Esther
Hej Gon,
Ook ik heb gemerkt dat het FB account van een overleden vriendin nog steeds bestaat. Na haar overlijden hebben de kinderen er wel op gemeld dat ze overleden was maar het account gewoon door laten lopen.
Ik heb ooit eens een lijstje gemaakt van mijn accounts met wachtwoorden maar soms moet je het wijzigen van de betreffende site. Bij sommigen blijf ik altijd aangemeld en als je het dan weer eens nodig hebt, ben ik het vergeten en moet ik weer een ander ww aanmaken.
In geval dat jij zou overlijden, wat hoop ik nog een jaar of vijftig duurt, zou ik het enorm jammer vinden als je blog verwijdert zou worden. Het is als een boek dat je soms nog eens wilt lezen (of stukjes ervan: wat schreef Gon daar ooit ook weer over). Ik doe dat wel eens en misschien wel meer van je volgers. Het idee van je blogs laten bundelen in een echt boek, zoals Irene heeft gedaan, vind ik dan ook erg leuk, zeker als je volgers dan in staat zijn om het te kopen.
Liefs, Els
De meeste wachtwoorden voor allerlei websites heb ik in het programma Keepass (http://www.httrack.com) staan. Als je het wachtwoord daarvan deelt met elkaar dan kan de ander altijd bij de websites en het account verwijderen of aanpassen. Als ik een website handig vindt, maak ik er een PDF van (http://blog2book.pothi.com/app) of download de gehele website met HTTrack Website Copier (http://www.httrack.com).
Soms wordt het internet vergeleken met een collectief geheugen. Op deze manier is het natuurlijk wel een mooi gegeven. Toch is het een beetje vreemd dat alles voor eeuwig en altijd vastgelegd wordt. Ik ben al niet zo voor social media maar als de persoon in kwestie ervoor heeft gekozen om daarop actief te zijn lijkt het me ook normaal dat alles zou blijven staan.
ja, moelijk hoor, niet dat ik zoveel op het web heb staan, maar toch reden om na te denken. Ik ken ook iemand waarvan de vrouw al drie jaar overleden was en op de voicemail boodschap stond nog altijd : met de voicemail van H.... en E....... dat vind ik wel raar, van de andere kant kan ik me voorstellen hoe moeilijk het is om dat te verwijderen.
Wat betreft jouw blog, zou ik het fijn vinden als het blijft bestaan zodat je, zoals nog een lezer opmerkte, nog eens teruglezen
groet
mien
Lieve Gon!
Hopelijk ga je nog jaaaaren mee :-)
Over dit issue heb ik echt nog niet eerder over nagedacht. Ik heb ook niet (zoals jij) zoveel mensen verloren in zo'n korte tijd, die deden aan social media...
Alle berichten van jouw volgers heb ik gelezen. En het zou fijn zijn als je blog zou blijven bestaan. Het is echt een "boek" geworden over jouw/jullie leven. Toch fijn als je volgers het kunnen nalezen. Toch zou het ook fijn zijn als een naaste het kan afsluiten, zodat men weet dat er geen nieuws meer op komt...
Alleen die passworden... vaak moet het gewijzigd worden, dat wordt lastig...
Kisses & hugs van mij!
En hopelijk kan ik die nog heel vaak aan je geven!!!!
xxx
Silvia
Hai Gon,
Prima post! We hebben zelf ook al eens gepost over het belang van het hebben van een testament (Naar de Noorderzon 20 oktober 2012 - veel info in het laatste commentaar), maar daarbij hebben we dit niet aangestipt. Goed dat jij dit nu doet.
Nicôle, Jeanny en ik hebben onze inlognamen en wachtwoorden uitgewisseld voor het onverhoopte geval dat... Voor het geval dat we gezamelijk het loodje leggen, hebben we niets geregeld. Dan blijven we waarschijnlijk nog lange tijd virtueel voortbestaan. Wij vinden dat niet erg, mede ook omdat we zelf geen kinderen of andere nazaten hebben die we daarmee verdriet zouden doen. Zo zien we het vandaag de dag, maar het zou natuurlijk best wel eens zo kunnen zijn dat we hierover te zijner tijd toch nog een addendem aan ons testament hangen.
Met hartelijke groet,
Ben & Nicôle
Een reactie posten