Oh deer!

Peter wilde graag de arrenslee, waarover ik al twee keer eerder schreef HIER en HIER, rond de kersttijd voor het huis zetten. Dat deden we ook en hij staat een beetje onder een keukenraam en voor het badkamerraampje beneden. Toen ik de foto vanuit de badkamer gemaakt had (vorige bericht), ben ik 's avonds toen ik de hond uit ging laten, maar eens even voor het huis gaan kijken. Eenmaal bij de slee aangekomen was ik stomverbaasd en zei: "Krijg nou wat, de Kerstman!"

"Wat doe jij hier nu Kerstman in onze oude arrenslee en dan zo zonder rendieren? Van cadeautjes zie ik ook nog niets!" Ik kreeg een vaag verhaal te horen over z'n kapotte slee en z'n zoektocht naar rendieren. Tja, ik heb hier wel eens rendieren gezien natuurlijk, maar om er nu in een oude slee op te gaan zitten wachten tot ze zich komen melden. 

Hij zag er al wel wat verkleumd uit, zat maar in zijn handen te wrijven. Ik had eigenlijk wel medelijden met hem en vroeg: "Kopje warme chocolademelk Kerstman?" 

Ja, dat kon hij wel waarderen en ik bracht hem dus een lekkere warme kop. Ik vertelde dat er meer sneeuw werd verwacht en dat hij ook in huis mocht overnachten. Daar wilde hij niet van horen, stel je voor dat hij de rendieren zou missen! Hij keek me verwijtend aan, hoe kon ik dat nu voorstellen! 

"Oké, dan moet je het zelf maar weten!" zei ik. 

"Ik kan heus wel tegen een beetje kou, hoe denk je dat het is als je daar hoog door de ijskoude avondlucht vliegt?!" 

"Nou, een goeie avond dan maar Kerstman en ik hoop dat er rendieren komen vannacht. Vorig jaar zag ik hier nog een hele kudde dwars over ons erf lopen, dus wie weet."

Het was nog amper licht de volgende ochtend en ik schrok geweldig toen ik uit het raam keek. De Kerstman was redelijk ingesneeuwd en hij bewoog helemaal niet. "Hij zal toch niet door de kou bevangen zijn, anders veeg je toch in elk geval je gezicht wel even schoon?" dacht ik. Snel weer naar buiten en zijn gezicht schoongeveegd. Zijn bril was beslagen, ja, wat wil je. Langzaam werd hij wakker. 

"Wil je dan echt niet even binnenkomen Kerstman, even een beetje opwarmen en een lekker ontbijtje?" Uiteindelijk gaf hij toe en heeft hier na het ontbijt ook nog even prinsheerlijk in de kamer gezeten. 

Ik heb maar niet geflitst, ik was bang dat hij daarvan zou schrikken.

Om een lang verhaal kort te maken, hij is weer naar de slee gegaan, zit daar nog steeds en nog geen rendier te zien. Zelfs geen sporen in de buurt. Misschien moeten we toch eens een oplossing gaan bedenken. Wel te hopen dat er een oplossing komt voor kerstavond, zodat al die kinderen, al die mensen niet teleurgesteld gaan worden. 

Voor nu nog even iets anders en dat is deel vier 

van het kerstverhaal dat je HIER kunt vinden.