Oh deer 2

Ik kreeg een paar e-mailtjes waarin men schreef toch vooral wel een vervolg te verwachten op "Oh deer". Daarom zal ik maar vertellen hoe het verder ging...

De Kerstman sneeuwde nog eens onder, en nog eens, en nog eens. Dan dooide het weer en dan was het weer erg koud. Steeds kwam hij dan toch weer even binnen om op te warmen, ondanks zijn grote mond dat hij goed tegen de kou kan. Maar ja, dat houdt toch ook geen mens vol om etmalen achtereen bij temperaturen rond en onder nul in een oude arrenslee te zitten. Zit niet comfortabel bovendien, ondanks het lekkere kussen dat ik hem in bruikleen had gegeven, zo'n kussen van vertragend schuim. 

Het voordeel van zo'n kussen is dat het zich naar je lichaam vormt door je lichaams- warmte, maar als hij een poosje bij ons binnen was, werd het kussen in de vrieskou keihard. Het duurde dan toch wel weer een half uurtje eer je hem weer zachtjes in het kussen zag zakken. Ik raadde hem een volgende keer dan ook aan het kussen maar even mee naar binnen te nemen. Ja, we hadden er echt even een kostganger bij. Vroeg zelfs een keer om een borreltje. Was best gezellig hoor, echt waar, maar je had die rode neus eens moeten zien! Een beetje nukkig was hij ook, maar dat kwam omdat hij verwacht had dat er veel eerder vanzelf rendieren zouden zijn gekomen. Toch wist ik hem niet te overtuigen vooral toch eens contact op te nemen met de Samen en te vragen om een paar rendieren. Op mijn vraag of hij niet altijd dezelfde rendieren heeft zei hij dat z'n rendieren misschien allemaal in quarantaine moeten i.v.m. mond- en klauwzeer. De dierenarts vertelde hem dat hun ziekteverschijnselen er op lijken. Uit voorzorg meende hij alvast wat andere rendieren te zoeken.

Tja, omdat het toch al aardig naar kerst loopt en de toestand toch niet leek te verbeteren ging ik toch maar weer eens een gesprek met hem aan. Inmiddels had ik uit eerdere gesprekken met hem begrepen dat de Kerstman verschillende verblijven heeft. Een verblijf in Finland (waar HANS laatst over schreef), een verblijf in Zweden, een in Groenland en een op IJsland. Voor hij bij ons aankwam, was hij in zijn verblijf op IJsland.

"Zo, zo, doe maar luxe! En dan blijft er ook nog geld over voor zóveel cadeautjes?" vroeg ik. "Ja hoor, nog jaren en jaren en jaren", lachte de Kerstman. Ik vertelde hem dat ik zijdelings iets had vernomen over ontwikkelingen op IJsland en dat ik hem wilde aanraden toch vooral naar IJsland te gaan, omdat zijn probleem dan waarschijnlijk wel opgelost zou kunnen worden. Helemaal zeker was ik er niet van, maar dat zei ik niet omdat ik toch vrij hoopvol was en wat moesten we anders?

Ik zei dat hij de slee wel mocht lenen om naar IJsland te gaan, maar ja, dat was natuurlijk een domme opmerking van mij. Nee, hij zou eerdaags gaan zoals hij gekomen was en hoe dat was zal voor mij altijd een raadsel blijven.

Toen ik vanavond buiten kwam en voor het huis langs liep, zag ik dat de Kerstman niet in de slee zat, sterker nog, daar waar hij steeds zat hing nu een briefje opgeplakt. 

Dat briefje ben ik natuurlijk even van dichtbij gaan bekijken.

Ah, gelukkig, hij is naar IJsland gegaan! Nou, dan vallen we daarmee misschien in het kerstverhaal, dus als je wilt weten hoe dit afloopt, lees je daar verder.

Je vindt het op een-na-laatste deel nu HIER.