Nu vooruit, een voorproefje van het voorjaar!

Het begon ongeveer een week geleden, een voorproefje van het voorjaar. Het is echt alleen maar een voorproefje, want het duurt nog wel even eer het hier écht voorjaar is. Onze ervaring is inmiddels dat er in februari altijd even een korte, erg zachte periode is, een klein voorproefje dus. Zo heftig als deze keer hebben we het echter nog niet eerder meegemaakt. 

Lekker "Wienerbröd" bij de koffie, en lekkere dat ze hier verkopen!

Heerlijk buiten koffie drinken in de zon! En nog veel langer buiten zijn natuurlijk. Overdag zo'n vijf graden boven nul en 's nachts net onder nul. De laatste twee etmalen zelfs 24 uur lang boven nul. En dat terwijl het voor hetzelfde geld min twintig kan zijn. Maar dit had natuurlijk wel z'n prijs :-)...

Druppelende daken, waar na verloop van tijd enorme vrachten sneeuw afglijden. 

Het huis en andere gebouwen op ons erf slaakten een zucht van verlichting evenals de bomen. De sneeuwlaag slonk tot nu toe met wel dertig centimeter tot ongeveer de helft. Onder en om het vogelvoederhuis is een laag van een paar centimeter met schillen van zonnepitten en andere zaden tevoorschijn gekomen, steeds overdekt met sneeuw die nu verdwijnt. Het is gewoon een aantal vierkante meters helemaal zwart. Het grappige is, dat je daar in april totaal niets meer van terugvindt. Alles opgeruimd, geen idee wie, wat of hoe. Muizen? Inmiddels is het overal waar aldoor sneeuw is geruimd, dus op paden en wegen, een natte troep. Vanaf morgenavond weer de eerste vorst, dat zal even lastig zijn. Gelukkig komt er al snel weer sneeuw, dus niet meer glad en gaan we gewoon weer verder waar we een week geleden gebleven waren. Maar een kop koffie in de zon zal evengoed wel kunnen. 

Want wat lengen de dagen en wat heeft de zon hier al veel kracht! We hebben hier inmiddels officieel tien uur daglicht per dag en per week komen er 45 minuten bij (bron vackertväder.se op 27-02-2013). En dan te bedenken dat het over drie maanden helemaal niet meer donker wordt.

Nog even over de vrachten sneeuw die van de daken gleden. Om het huis kunnen die vrachten sneeuw blijven liggen, smelten vanzelf, hebben we geen last van. Ook niet van smeltwater, rondom het huis is het goed gedraineerd. Bovendien zijn de ingangen zo, dat het daar niet kan vallen.

Maar dan de rest... 

Een ding kan ik vertellen, die vrachten sneeuw zijn niet te tillen, lood- en loodzwaar omdat het dooit, dus sneeuw, zo zwaar als water. Je kunt niets met een sneeuwschuiver, die zou breken. En nog een bijkomstigheid is dat het zo snel mogelijk weg moet als het in de weg ligt, want anders zit het muurvast. Gisteren was het al erg laat in de avond toen er een vracht gevallen was voor de garage waar de auto in staat, waarom hebben ze het dak nooit andersom gezet? Maar goed, ik heb het zo ver weggewerkt dat de auto er in elk geval uit zou kunnen en dus de garage helemaal vrij was. Dat is zweten! Lekker douchen en naar bed met de wetenschap dat de volgende dag alles er overal af zou liggen. Vandaag dus. 

Vanmorgen even een kopje koffie samen op de rand van het bed met uitzicht op de kale daken en bergen sneeuw op de grond. En dan prikken de tranen achter mijn ogen. Ik schiet er altijd bijna vol van als ik hem dan zie komen (uit zichzelf)... 

Ik kan er niets aan doen, zo aardig!

Clas, kleine man (tomte :-), grote gele geluidsbeschermers op zijn oren (die hij jaren eerder had moeten hebben, want hij is al doof), in de cabine van zijn oude tractor met grote "happer". Ongeveer een half uur later lag alles op grote hopen in wat 's zomers het grasveld is.