Blauwe distel

Al weken geleden dacht ik dat hij bijzonder zou worden, de plant met zijn flinke bladeren die knoppen aan het vormen was. Ik herkende hem niet aan het blad. Hij stond bij een vervallen huis, waar nooit meer iemand in zal gaan wonen. Het staat al jaren en jaren leeg. De tuin is helemaal verwilderd, eigenlijk staat er alleen maar enorm hoog gras. Maar daar ergens tussen het gras stond iets anders dan gras. Ik had al een beetje een vermoeden hoe hij eruit zou gaan zien, wat later werd bevestigd. Dat die plant voor mij is, had ik al spoedig besloten. Maar ik vond het wel lastig hoe dat onopvallend te doen. Ik besloot eerst alle 'bloemen' er af te knippen en te drogen. Daar zijn ze namelijk uitermate geschikt voor, ze behouden zelfs hun mooie blauwe kleur. Hebben we alvast weer een mooie vaas staan komende winter! Ook een voordeel is, dat de plant niet zijn energie gaat stoppen in het vormen van zaad. Alleen de kluit hoeft nu maar te overleven, dus nu de plant nog. 's Avonds wordt het om een uur of half twaalf/twaalf uur al wel behoorlijk schemerig nu. Dus de hond uilaten en de scherpste spade mee die ik kon vinden. Eer ik er was, was het al zo schemerig dat ik goed moest kijken hoe ik moest steken. Hij was nogal groot en ik heb hem ik twee stukken gestoken, dat kan makkelijk. Anders zouden de kluiten nogal groot worden om te tillen. Gelukkig zaten er weinig stenen in de grond daar. Toen weer terug met hond en spade. Hond kluifje gegeven, (super-)grote vuilniszak gepakt en de autosleutels. Voorzichtig gereden, want er zitten allemaal grote dikke padden op deze binnenweg. Als ze in het schijnsel van je autolampen komen, blijven ze als versteend zitten. Alleen maar gunstig in dit geval, dan kan ik ze ontwijken. Daar aangekomen kon ik nog steeds alles wel zien. Het wordt nog niet helemaal donker, in ieder geval niet op een onbewolkte avond/nacht. Vuilniszak opgerold, de twee kluiten pasten er gelukkig samen in. Gauw op de achterbank gezet en weer langzaamaan terug. Wauw, ik had hem!!! De zak op een plaats gezet waar de dag erop geen zon zou komen en een gieter water in de zak gegoten. Twee dagen heeft hij zo gestaan. Het viel me mee hoe het blad zich hield. Vanavond heb ik hem gepoot, ik kwam er gewoon echt niet eerder aan toe. Het was nog een aardige klus, want er moest een stukje gras voor weg en hier zitten dus wel veel stenen in de grond. En nu maar hopen dat hij gaat aanslaan. Dat hij gedijt, ha, ha. Je kent het spreekwoord! Maar daar zag niemand hem en nu heeft hij hier een ereplaats en genieten er in ieder geval twee personen en een hond van, plus hun bezoek. Komende winter mag hij dan lekker rusten onder een sneeuwdeken en dan maar de grond uitkijken volgend jaar!

Zweedse afspraken

Gisteren zouden we dus naar de geitenboerderij gaan. We wilden eerst langs Christien, leuk om haar weer even te zien en dan konden we bij haar lunchen en wat lekkers meenemen voor de "boerin". Christien heeft immers het Café/bakkerij met inrichting nog uit de vijftiger jaren en bakt alles zelf. We hadden als lunch dus 4 lekkere broodjes, met ham en kaas, met mozzarella en gedr.tomaat en een met garnalen. Ze was blij verrast ons te zien, we kwamen met opzet onverwacht. Het was gezellig druk bij haar en het loopt hartstikke goed! Leuk voor haar hè?!! Later dus door Christien wat heerlijkheden in laten pakken en op naar de geiten.

Ik had een afspraak met Tove gemaakt per email. De dag die ik had voorgesteld was prima, alleen moest ze die dag kaas maken, maar vanaf drie uur was ze daar wel mee klaar, dus een uur of drie. We kwamen aanrijden en ik zag een klein winkeltje waar kaas werd verkocht. Er waren klanten, dus we wachtten maar even buiten. De man die naar buiten kwam herkende ik wel, hij staat altijd met de kaas op de markt hier. Ik vroeg waar Tove was. Tove is er niet, ze is in Ramsele in de hembygdsgård. Het was werkelijk of ik een klap in mijn gezicht kreeg. Natuurlijk verwachtte ik geen ontvangstcomité, maar toch wel een Tove in de buurt. Ik vroeg aan die man of ze misschien onze afspraak was vergeten. Hij wist van niets, maar zou haar even bellen. Dat deed hij en gaf mij de telefoon. Ik verstond slecht wat ze zei, maar ik begreep wel dat haar man ons e.e.a. zou laten zien. We hebben 5 minuten gewacht, 10 minuten gewacht, even naar de geiten gekeken die in de verte liepen en na een kwartier zijn we maar weggegaan.



De geiten liepen in de verte op de helling naar de rivier die daar
beneden stroomt, gelukkig konden we er nog wat zien lopen.
Als je op de foto klikt zie je ze misschien ook nog lopen :-)



Ik kan wel zeggen dat ik enorm teleurgesteld was. We waren blij dat we aan deze tocht tenminste nog het gezellige bezoek aan Christien hadden overgehouden. Oh ja, de man die in het winkeltje staat is niet de echtgenoot van Tove.

Op de terugweg zouden we ook door Rossön komen en dus langs Kerstin, waar Peter vandaag of morgen het gras zou maaien. We dachten dan maar even bij haar langs te gaan, misschien konden we nu maaien. Kerstin heeft ook een zitmaaier staan, maar die is met een koppeling voor voor- en achteruit. Maar Peter wilde wel eens proberen of hij daarop kon rijden (ivm zijn beenprothese links) dan hoeven we ook niet steeds onze eigen zitmaaier mee te nemen, dat is toch altijd een heel gedoe, want die moet op de aanhanger en goed gesjord worden ivm het slechte wegdek tussen Hoting en Rossön. Komen we daar aan, staat de maaier buiten en is haar gras al gemaaid. Nou ja. (achteraf blijkt haar zwager het gedaan te hebben) Gelijk maar weer doorgereden, we hebben zelf ook nog gras wat nodig gemaaid moet. We waren om een uur of vijf thuis en zijn allebei dus als een gek twee uur gaan grasmaaien, ha, ha. Afreageren. Dat was maar weer mooi klaar!

Laatst werden we uitgenodigd door een echtpaar hier, zij wonen een paar kilometer verderop. We waren zo welkom. We konden dat weekend langskomen wanneer we maar wilden, want ze waren het hele weekend thuis. Wij er naartoe op zondagmorgen, half elf, gewapend met een presentje. Niet thuis. Briefje geschreven, op de deur geplakt en weer naar huis. Later excuses, ja stom, ze had gezegd dat ze het hele weekend thuis waren, maar het was zo onverwacht druk, dat ze door moesten werken. Ik zei dat we dan beter een keer een afspraak konden maken. Ja, zeker, dan doen we zeker! Als het eerdaags rustiger is, na de vakantietijd, kom ik bij jullie aan huis om een afspraak te maken. Dus daar wachten we nu nog op. Het zijn trouwens heel aardige mensen hoor! Ik wil er alleen maar mee zeggen, dat het maken van afspraken met Zweden toch anders is dan we gewend zijn. Maandag komt de schoorsteenveger, ik ben benieuwd. Nu ben ik eigenlijk nieuwsgierig of dat alleen hier in het dunbevolkte Jämtland zo is, waar alles een beetje rustiger aan gaat, of dat het ook in het zuiden van Zweden zo is. Dus mede Nederzweden die dit lezen, ik ben erg nieuwsgierig naar jullie ervaringen in deze. Je kunt me ook mailen, rechts in het rijtje kan je klikken op Mail me maar.

Het weer is nog steeds geweldig en het blijft nog weer een week rond en boven de 20 graden. Wat een verwennerij. Vandaag en morgen aan het schilderen. Woensdag komen Irma en Ron 's morgens en ze blijven slapen in de stuga. Kijk ik naar uit.

Ze is er gelukkig nog...

onze Rushy!!! Ik heb haar bijna doodgereden en ik heb het niet eens gemerkt. Ze mankeert helemaal niks, helemaal niks, maar voor hetzelfde geld! Goed, het kwam en ging zo: Het was een uur of elf en de mannen (Stefan en Östin, ik weet eindelijk hoe hij heet, ze spreken het uit als Austin weet je wel, Austin op z'n Engels dus zoals die Engelse auto Austin) zouden voor de lunch wel klaar zijn met de garagedeur. Ik bedacht me dat ik even grondverf zou gaan halen in het dorp, zodat ik na lunchtijd kon gaan verven. Rushy was ook lekker buiten, het gaat inmiddels hartstikke goed met bezoek erbij. Sinds Carla en Kees een week hier zijn geweest gaat het echt stukken beter, bijna volmaakt. Rushy is niet zo gek op autorijden en omdat ze haast niet in de auto hoeft, bedacht ik me dat ik haar mee kon nemen, zodat ze er wel aan gewend blijft. Maar nee, ze wilde niet in de auto, ging er ver vanaf zitten met één voorpoot omhoog zo van "Ik hoef toch alsjeblieft niet mee?!" "Oké, blijf dan maar hier." zei ik. Peter was de altanramen aan het schilderen en ik vroeg hem of hij haar dan naar binnen wilde roepen en dat zou hij doen. Ik stapte in mijn auto en dacht niet meer aan Rushy, dat was geregeld. Ik ben het erf afgereden, linksaf geslagen, rechtsaf geslagen tot ik bij de E45 was die naar het dorp gaat. Ik kan ook binnendoor (het bos), dat doe ik meestal, maar nu niet, ik weet niet waarom. Toen ik weer thuis kwam begon Peter hard tegen me te praten, boos eigenlijk, of ik nooit in mijn spiegels kijk. Ik kijk juist heel vaak ik mijn spiegels, echt heel vaak! Ze is achter de auto aan gerend, dat doet ze echt NOOIT, maar nu wel. Ze schijnt me te hebben ingehaald en voor de auto langs, ik heb haar niet gezien. Verderop weer, ik heb het niet gezien. Vanavond gingen Peter en ik nog even met mijn auto weg en hij gaf toe dat je haar niet kunt zien (met haar formaat) als ze vlak voor de auto langsloopt. Peter is zo snel als hij kon achter haar aan gegaan. Toen ik bij de E45 was aangeland (is gewoon een 2-baans weg, die van de middernacht foto laatst, met de pot goud in het noorden), had ze me weer ingehaald. Ik heb haar niet gezien. Ik was vol aandacht om over te steken, juist omdat de oversteek in een bocht zit. Ik ben overgestoken om linksaf te gaan en Rushy schijnt midden op de E45 te hebben gestaan. Van Hoting kwam een witte auto (weet ik nog wel), maar die sloeg gelukkig rechtsaf naar Svanabyn. Peter gaf een schreeuw (ik bedoel riep haar naam heel hard) en toen kwam ze gelukkig direct!!! Pffffffffffffffffffffff, de schrik zit me nog in het lijf. Peter heeft haar niet gestraft, maar juist geprezen omdat ze direct kwam toen hij riep. Toen ik thuiskwam deed ze heel schuldig tegenover mij, omdat ze wist dat ze eigenlijk weggelopen was, wat natuurlijk niet mag. Ze weet precies tot waar ze mag en dat gaat altijd goed. Ik heb haar lekker geknuffeld en wat lekkers gegeven. Ze wilde alleen maar zo graag bij het vrouwtje zijn. Dat wil ze altijd! Ik ben haar alles. Zo is ze nu eenmaal en achteraf sla ik mezelf voor m'n kop, en denk: "Ik ben echt zo stom dat ik haar helemaal niet heb gezien, zo stom, stom, stom!!!" Rushy heeft vandaag echt een beschermengeltje op haar schouder gehad. Ik ben zo blij dat het goed afgelopen is!

Goed de mannen waren dus klaar en namen nog een kop koffie voor ze gingen. Ze hadden de hond ook bij de auto gezien (schaam, schaam). Peter had het met Östin over het feit dat hij aan het meer bij het dorp woont en of hij ook vaak vaart op het meer. Ja, hij had zelfs een steiger! Nou dat is hier wel bijzonder, want die zie je hier bijna niet.

Peter heeft de wereldzeeën bevaren, veel van jullie weten dat wel, en ook altijd zelf een boot gehad (motorsailer en ook nog een kruiser). Nu dus niet. Maar Peter zit nu al weken op Blocket.se en Marktplaats.nl te kijken naar bootjes. Gewoon een klein bootje waar je het meer mee op kan en dat van voren een kap heeft, zodat je kunt schuilen tijdens een regenbui. Östin zei dat we vanavond maar eens bij hem moesten komen kijken. 19.00 uur werd er afgesproken. Wij erheen. Als Peter een boot koopt mag hij hem bij Östin neerleggen, gratis en voor niks. Nou, dat is toch weer niet te geloven! De trap naar de steiger (je moet wel tien treden af) wordt nog gerenoveerd en er komt een leuning langs, dat is makkelijker voor Peter en voor zijn vader, die er ook een bootje heeft. Alles wordt veilig gemaakt voor zijn vader en dus is het ook fijn voor Peter. Dus... Peter ging na thuiskomst gelijk weer snuffelen. Jullie horen het wel als er nieuws is. Het zal wel voor volgend jaar worden.

Zo, ik was eigenlijk niet van plan te schrijven vanavond, maar ik moest dit allemaal even aan jullie kwijt :-)

Fruntimmersvecka

Weer wat geleerd, van Wiveka dit keer. Vorige week was het Fruntimmersvecka, van 18-24 juli. Het betekent vrij vertaald zoiets als vrouwenweek. De Zweden hebben naamdagen. Iedere dag is verbonden aan een naam. Het bijzondere van deze week is dat het 6 meisjesnamen op rij zijn en dus geen jongensnaam ertussen. Men zegt in de volksmond, dat het in deze week altijd veel regent. Nou, dit jaar in ieder geval gelukkig niet. Nou ja, gisteren, dus zondag de 24e, wel.

Vandaag ook een enkele bui en frisser. Morgen wordt het weer warmer. Dan kan het gras overal weer drogen, want al het gras moet weer gemaaid. Dat betekent voor Peter 4 tuinen. Ik doe alleen onze eigen tuin. Peter de grote vlakken met de zitmaaier en ik alles waar hij met de zitmaaier niet goed bij kan, en daar ben ik toch ook nog wel twee uur mee bezig. Ik hoop dat de handmaaier, nou ja, die gemotoriseerde waar ik dan achter loop, het doet, want vorige keer wilde hij niet. Ik heb toen de bougie eruit gehaald en hij was gewoon mooi droog, dus ik had hem niet "verzopen". De tussenruimte leek me wel wat groot, dus ik heb hem op de werkbank wat dichter getikt. Nou, kennelijk vond hij dat prettig, want hij deed het toen meteen. Op een gegeven moment ging de maaier over iets hards heen (komt vaker voor hier met al die stenen en dennenappels), maar nu lagen er zwarte stukken van hard plastic. Verdraaid, het was de benzinedop, helemaal aan gruzels gemaaid. Dat is domme pech, heb ik hem er dus niet goed op gedraaid. Dat is mooi waardeloos, want er zijn nogal wat heuveltjes en schuine kanten, bovendien klotst het zoiezo en kan het ook snel verdampen. Allerlei jerrycans en plastic flessen van hun doppen ontdaan en warempel, er was er een bij die past. Ik kon weer verder.

Woensdag gaan we naar Ramsele, naar de geitenboerderij. Eindelijk!!! Ik verheug me er erg op. Ik zal in de 2e helft van de week verslag doen uiteraard. De Vikingen moeten misschien dan nog even wachten tot ik weer in die "mood" ben. Ik maakte vandaag ook lekker simpel snel klaar eten, in ieder geval met pasta. Ik zal het recept binnenkort op Kokkerellen zetten. Echt heel lekker.

Beetje lam

Ik wilde eigenlijk weer schrijven, bijv. Vikingen deel 3. Maar ik zit teveel met iets anders in mijn hoofd. Bijvoorbeeld met Oslo. Lamgeslagen ben je daarvan. Het nieuws bereikt je, er gaat een schot adrenaline door je lijf en in één seconde heb je kippenvel van top tot teen. Echt tot in de puntjes zeg maar. Dat had ik afgelopen voorjaar ook met Alphen a/d Rijn. Het is zo'n tragedie, het laat je dan niet los. Ook een bericht van een medeblogster laat me niet los, omdat ze zo moedig is en een zwaar jaar achter de rug heeft. Amy Winehouse is dood, o.k. dat is haar eigen schuld en er zat een dood vogeltje in het nestkastje voor het huis. Nou dat is toch wel een tegenstelling, een dood vogeltje dat nooit uit zou vliegen en Oslo. Maar ik wil toch even wat laten horen, dus op de vikingen ga ik later nog wel door. Even koetjes en kalfjes nu.

Vandaag zou het gaan regenen. Het regende niet, het regent nog niet en het is nog 20 graden om middernacht. Als ik geweten had dat het niet zou regenen, had ik de dingen die ik vandaag deed morgen gedaan, dan schijnt het weer te gaan regenen. Wiveka haar vakantie zit erop, ze zijn weer richting Stockholm gereden vanmiddag, maandag moet ze weer werken. Vier weken was ze (waren ze) hier. Ze heeft fantastisch weer gehad. Twee keer regen zei ze, en dat klopt. Het meeste afgelopen maandag. Ze kwam even gedag zeggen vanmiddag, was zo leuk. Wiveka is exact even oud als ik en ze is zo enorm aardig. Ze komen begin september weer. Ik mag de aalbessen eraf halen, ben ik blij mee. Die van ons zijn nog niet rijp, die bij hen wel. Zeker een ander soort. Ga ik weer lekker jam maken. Krijgt Wiveka er ook wat van natuurlijk, al weet ze dat nog niet. En of ik de tomaten (twee planten als experiment buiten) wil verzorgen. Als ze rijp zijn voor ze weer hier zijn, mag ik ze oogsten.

Voor de duidelijkheid:
Dit houthok is 2 meter hoog, 2 meter breed
en 6 meter diep en ligt bomvol.

Al het hout is gekloofd en ligt in een van de houthokken. Ik denk voor de winter van 2014-2015 of 2015-2016.  De plaats achter bij het bos is weer kaal, geen berg hout meer.

Peter ruimt de laatste rommel op

Stefan kwam afgelopen week ook om dan eindelijk met zijn collega (zijn naam, die met een A begint, vergeet ik aldoor) de garagedeur te plaatsen. De vogeltjes (Bonte vliegenvanger) waren uitgevlogen, dus ze mochten klussen. Er is afgelopen donderdag een rand beton gestort. Er ligt wel een betonnen vloer in die carport, maar die was te kort zeg maar. Ze hebben gelijk beton gestort voor de garage die hier onder het huis is. Dat was een rommelige boel die niet zo goed afwaterde. Nu loopt alles heel mooi naar het putje. Moet het nog wel gaan regenen, maar je ziet het zo al dat dat helemaal goed gaat komen. Donderdagmiddag vertrokken ze weer met de mededeling dat ze maandag weer terugkomen als het beton uitgehard is. Moet je altijd maar weer afwachten is de ervaring, maar dat went wel.

Al het gereedschap hebben ze zo laten staan. Zeker niet nodig voor de klus van vrijdag. Moet je in Nederland doen, zulk mooi gereedschap open en bloot laten staan.
Vanmiddag was Peter nog even aan het wieden in de aardappels. Toen zag hij het sneeuwkonijn weer. Hij was nu helemaal bruin, dus ook zijn poten waren niet meer wit. Hij was niet erg schuw, woont hier al een poosje en Peter zei dat hij erg groot is, wel zo groot als onze Rushy! Wel ander model :-)) Het valt ons toch op dat de dieren hier niet erg schuw zijn. Er woont ook een vos in ons bos. Ben hem al twee keer tegengekomen. Ik weet ook ongeveer waar zijn hol moet zijn. Vossen hebben holen.

Nou, dit waren echt koetjes en kalfjes hè?!

Vikingen deel 2

Nu dan het tweede deel met meer info over de graven van de Vikingen. Er volgt ook nog een derde deel (misschien).

Je mag niet op de graven staan of lopen. Lijkt me nogal logisch. Toch is het bordje begrijpelijk, omdat ......... het hier normaal gesproken helemaal niet gek is om op een graf te lopen. Vorig jaar ging ik mee met Yvonne naar het graf van haar ouders, dat op de begraafplaats bij de kerk in Kyrktåsjö ligt. Ze ging er plantjes op zetten in het voorjaar. De begraafplaats zag er toch wel anders uit dan in Nederland. De stenen bijvoorbeeld zijn kleiner. Toen ik als kind van drie een broertje verloor en in de loop van mijn jeugd meeging naar het graf, werd er nadrukkelijk tegen me gezegd dat ik niet op het graf mocht staan. De steen stond in het midden van het graf en aan weerskanten van het graf was een paadje waar je op mocht lopen. Eigenlijk tussen de graven in dus. Dat weet iedereen. In Zweden loopt er juist een tegelpaadje midden over het graf naar de steen waar je bloemen voor zet. Of plantjes in een piepklein perkje. De plantjes zijn hier duur, dus dat scheelt. Nee hoor, vervelend grapje, het is de gewoonte hier om het zo te doen. Ik vond het, mede door het gebeuren in mijn jeugd, naar om over het graf, dus over de dode te lopen. Yvonne begreep dat niet goed, omdat het hier juist zo hoort. Ze vond mijn verhaal weer vreemd. Lands wijs, lands eer.



klikklik voor vergroting
'Kulturminne' betekent 'cultureel erfgoed'.

Zo moeten de Vikingen er tijdens de begrafenis ongeveer hebben uitgezien. Zie je de helmen? Als wij verhalen lezen over Vikingen, op internet, in (strip-)boeken, hebben de helmen altijd hoorntjes. Dat schijnt niet waar te zijn las ik. De graven op dit eiland zijn van ca. 900 - 1100 na Christus. Voor het gemak houden we het dan maar op zo'n 1000 jaar geleden. Eigenlijk nog niet eens zo heel lang geleden. De oudste graven bevatten gecremeerde lichamen. Later werden de doden in kisten begraven. Dit kwam door de latere invloed van het Christendom. De doden hadden allerlei persoonlijke dingen bij zich. Wollen kleding, afgezet met elandenvel; hun beste kleding, messen, bijlen, wapens, zilveren munten uit de elfde eeuw. Er werden tweedachtige mantels gevonden met een riem met daarop bronzen sieraden, ook een halsketting met zilver en brons. Dat is dus gevonden in de graven met de doden in kisten, dus de "jongste" graven. De sieraden zijn een overduidelijk bewijs dat deze Vikingen handelsbetrekkingen hadden, omdat deze sieraden Indisch of Chinees moeten zijn. Naarmate het christendom zijn intrede deed, veranderden de vikingen van roofzuchtige mensen in gedreven handelslieden. Dit lange eiland is één van de interessantse archeologische vindplaatsen in Norrland. Het meest noordelijk gevonden grafveld van vikingen. Het moet hier volgens de archeologen een handelsstation zijn geweest in de diepten van het Noordzweedse woud. 

Dit is één van de 12 grafheuvels, ze zijn allemaal gemarkeerd en begroeid met bosbessen. Er zijn grote en minder grote. Deze is minder groot. Misschien lag het er ook aan wat er mee ging op reis. Want daar gingen de vikingen vanuit, dat ze op reis gingen. Daarom ook gingen al die spullen mee. Er zijn in deze graven ook honden gevonden, die moesten ook mee op reis. Elders in Scandinavië zijn ook graven gevonden, soms in meebegraven vikingschepen, met bijv. de echtgenoot/ echtgenote of ander persoon, die werd gedood omdat die mee moest op reis. Paarden gingen ook mee soms.

Dit is het zuidelijkste puntje van het eiland. Linksachter ergens ligt Hoting op een paar kilometer. Hoe zouden de vikingen hun doden naar het eiland hebben gebracht? Daar staat niets over te lezen. Uiteraard was er nog geen spoorbrug. Ik ga ervan uit dat ze dit met een (viking-)schip deden. Misschien landden ze wel hier (onder). In mijn fantasie zag ik het allemaal gebeuren. Vroeger las ik soms met manies (of is het manieën?) Suske en Wiske. Gewoon simpel, komisch en pure fantasie. Wie kent ze niet, Suske, Wiske, Lambiek, Jerommeke, tante Sidonia en professor Barabas. De laatste had een teletijdmachine. Vaak dacht ik dat het me geweldig zou lijken om ook met zo'n teletijdmachine naar het verleden te kunnen reizen. Niet naar de toekomst. Wat zou ik graag hier en daar dan een kijkje hebben willen nemen. Nu dan hier op dit eiland en de omgeving toen. Wel hopen dat je weer met de teletijdmachine terug kunt dan, want daar mankeerde het nogal eens aan bij professor Barabas :-)))

Enorm interessant vind ik die archeologische vondsten. Heb ik altijd al gevonden. Ik had gewoon zelf archeologie moeten gaan studeren vroeger. Hoewel ik geologie ook zeer boeiend vond (vind). Misschien in een volgend leven.

Wordt vervolgd ..........

Vikingen deel 1

Dit wordt een bericht met veel foto's over een onderwerp dat niet iedereen zo interessant zal vinden als ik. Namelijk over het eiland met het grafveld van Vikingen. Vikingen, de zeevarende tak van de Noormannen. Vorig jaar was ik ook al op dit eiland, kijk maar. Ik noemde het toen schiereiland, maar dat is een vergissing, het is een eiland. Een lang smal eiland van ca. 2 à 2,5 km. Het wordt doorsneden door de spoorlijn die van Hoting naar Östersund gaat v.v. En veel verder uiteraard. Door de spoorbruggen kan je op het eiland komen, anders zou het niet mogelijk zijn, tenzij je per boot gaat.



Tåsjöälven, ik sta op de (geklonken) spoorbrug uit 1913.

Verboden de spoorwegomgeving te betreden
Overtreding strafbaar

Enorm komisch. Archeologen onderzochten het grafveld en besloten werd dat er een bord langs de weg van Hoting naar Kyrktåsjö moest komen, zodat het grafveld bezichtigd kan worden door belangstellenden. Zoals bijvoorbeeld ikke :-) Vervolgens werd er een houten trap gemaakt, zodat je bij de spoorweg kan komen. Vorig jaar liep ik ook tegen het gele bord met het verbod aan en vroeg me af of ik dan wel de spoorbrug over moest, omdat het dus niet mag. Waarom dan hebben ze vorig jaar aan weerskanten van het spoor op de brug nieuwe voetgangersplanken bevestigd??? Ik besloot het verbod aan mijn laars te lappen. Er komen hooguit 2 treinen per dag, de oversteek tot de afslag het eiland op duurt tussen de twee en drie minuten (weet ik nu), dus je moet wel veel pech hebben als er een trein komt, als hij komt zal hij niet zo hard rijden, hij komt net van of is bijna bij Hoting. Het is hier zo stil, dat ik hem op tijd zal horen.



Linksaf was ik vorig jaar al gegaan, dus ik besloot nu rechtsaf te gaan en
de noordkant te bekijken, ook al was daar maar één van de twaalf graven.



Klikklik op de foto, als je een idee van het eiland wilt hebben.
Letterlijk vertaald betekent de naam van het eiland: "Het lange eiland".
Op de P langs de weg op de vaste wal kunnen hooguit 2 auto's staan :-)



Deze valkuilen werden vroeger gebruikt om elanden en ander wild te vangen.
Dat gebeurde al tot 6000 jaar geleden. In 1865 werd het verboden omdat de
elanden toen met uitsterven werden bedreigd.



Aan deze kant van het eiland zijn nog veel van deze valkuilen.



Op beide delen van het eiland is een grillplaats nabij de oever.

"Älgört", letterlijk vertaald betekent dit "elandenkruid", wij noemen het Moerasspirea.

Op dit deel van het eiland werd ik enorm lastig gevallen door muggen. Thuis had ik geen last omdat er wind stond, maar ik liep hier aan de luwe kant. Na 13 steken, waarvan 8 in mijn nek, bedacht ik me op de terugweg naar het spoor, dat ik morgen de andere kant van het eiland wel zou doen. Beter voorbereid op de muggen. Teleurgesteld was ik wel. Ik wilde n.l. zo graag naar de zuidkant van het eiland. Bij het spoor aangekomen, besloot ik toch te gaan, want aan deze kant stond een heerlijk briesje en ik werd niet meer belaagd door muggen.

Mooie lucht, fantastische sfeer, ik kan dat niet uitleggen!
Als je de foto vergroot zie je in de verte de windmolens, die tussen één en twee
 jaar geleden zijn neergezet, ca. 40 km naar het zuiden, vlak voor Strömsund.



De zuidkant van het eiland is nog een stuk smaller en aan het einde weer breder.



Ik liep in een bos

wilde de bomen graag ontmoeten

Sprakeloos stond ik

Zij waren het

die naar me toe kwamen

mijn handen om hen heen legden

en openhartig vertelden

Dichterbij de bomen

was ik nooit 

Zomaar een mooi gedicht

Ik heb een hele tijd aan deze oever gezeten op een grote zwerfkei. Zo heerlijk,
mede door het geluid van het kabbelende water.

Je voelt je een beetje één met de natuur, want alleen jij bent er en de doden in
hun graven, de ruisende bomen, de vogels, het kabbelende water, de wind,
de wolken, de zon, verder niets! Er komt hier geen mens! 

Later ben ik op deze zeer oude boomstronk gaan zitten, zeker een half uur. In een zo ontspannen mogelijke houding. Ogen dicht, wind en zon in mijn gezicht. Het leek alsof alle onbelangrijke zaken, waar een mens zich vaak bijzonder onnodig druk om maakt, al bijzonder snel met de wind meewaaiden. Alsof je hoofd een schoonmaakbeurt krijgt. Mijn ogen hield ik aldoor dicht en het was wisselend bewolkt, wat bijzondere effecten gaf. Je zou haast in trance raken. Gisteren heb ik dat gedaan en vandaag ben ik weer gegaan. Het is echt een zeer bijzondere plek en ik begrijp waarom de Vikingen deze plek 1100 jaar geleden uitzochten om hun doden te begraven.

Wordt vervolgd...........

Goud?

 

Zondag 17 juli, 's avond half twaalf.
De E45  ca. 2,5 km ten noorden van Hoting.
Zou er soms een pot met goud in het noorden staan?
klikklik en zie hem groot

De foto's zijn in dezelfde minuut genomen, alleen is deze gezoomd,
waardoor alle bewolking "op een dot" komt te zitten en het veel
donkerder lijkt. Maar die pot met goud, daar gaat het om!
Meer foto's van dit tijdstip op ZoominGon, klikklik in de rechter kolom!
Echt de moeite waard.

Gisteren kwamen Janny en Roelie aan. Ze hebben bij ons gegeten en het was erg gezellig. Toen ik bovenstaande foto's maakte, sliepen ze al in de gastenstuga en hadden geen idee van die pot met goud daar in het noorden. Het trekt mij ook enorm aan om naar het noorden te gaan, niet om die pot met goud, maar om die prachtige natuur te aanschouwen daar.

Vandaag hadden we, na een maand schitterend weer, een hele dag regen, regen, regen. Niet leuk dus voor Janny en Roelie om te blijven, je kunt eigenlijk niets buiten de deur doen. Dus hebben ze er voor gekozen zuidwaarts te rijden, dat is dan het beste wat je kunt doen op zo'n dag. Dan kunnen ze nog van mooie dingen genieten als het morgen weer mooi weer is en zijn ze alvast weer een stuk opgeschoten richting Nederland. Misschien zijn ze dan al nabij Falun, waar ze het Carl Larsson museum in Sundborn willen gaan bezoeken. Veel plezier en een goede reis verder meiden! Het was heel leuk dat jullie hier waren.

Bakluckeloppis en kams

Toen we maandag bij Kerstin waren (gras maaien en koffie drinken), vertelde ze ons over de Hembygdsdag op vrijdag, gisteren dus. Op bovenstaande aankondiging is te zien dat de plaatselijke vereniging van Rossön, waar Kerstin woont, deze dag organiseert op vrijdag 15 juli van 13.00 - 17.00 uur. Dat je e.e.a. kunt eten, dat er een kofferbakmarkt is, en een kunst- en handwerktentoonstelling. Ook is er muziek. Wiveka en Åke  zouden er ook staan met hun auto voor de koffer- bakmarkt en Kerstin ook. Nou, dat leek ons wel gezellig. Het was weer prachtig weer, een graad of 23 en af en toe bewolkt, wat niemand erg vond. Eerst even alle kofferbakken en uitstallingen ervoor bekeken. Natuurlijk gingen we weer met van alles naar huis. Het meeste kochten we nog bij Åke en Wiveka. Heel mooie ijscoupes, kristallen glazen, een setje voor kerst om glögg (is zoiets als glühwein of bisschopswijn) in warm te houden op tafel met een waxinelichtje, met ook kopjes erbij, hartstikke leuk. Nog een heel mooie kristallen bonbonschaal. Bij iemand anders nog een hanglampje (antiek) dat voor het raam hoort, voor een habbekrats. Nog een ander kerstlampje. Tja, weer dingen erbij. Dus moeten er andere dingen uit. Dat is nu juist zo leuk. Doe je zelf toch weer een keer een loppis. Peter heeft er ook plezier in, dat maakt het alleen maar leuker. Volgend jaar gaan we ook op de kofferbakmarktjes staan hier in de buurt, want er zijn er meer. Het lijkt wel of ze het hier in ene uitgevonden hebben, vorig jaar waren ze er niet. Morgen is er weer een op de Kilvamma camping. Dus daar gaan we ook even heen. Alleen kijken. Morgenmiddag komen Janny en Roelie hier, dus willen we op tijd terug zijn. Je kon dus ook een kleinigheid eten gisteren. Keuze uit Kams (hartig, soort aardappelballen gevuld met gebakken spekjes, met lingon) of Våfflor (zoet, warme wafels met slagroom en lingon, lingon is soort jam van de rode bosbessen oftewel vossebessen). Beide gerechten zijn traditionele. Je kreeg er ook limonade of koffie met lekkers bij. Binnen zat het vol en buiten konden we ook geen vrije plaats vinden. We konden nog bij een jong gezin gaan zitten. Was leuk. Inmiddels hadden Åke en Wiveka onze spulletjes ingepakt (toch weer twee doosjes, ha, ha). Ook nog kennis gemaakt met een andere zus van Kerstin en Wiveka, n.l. Gertrud die in Borlänge woont. Ze heeft een vakantiehuisje in Avaträsk, zo's 25 km. van hier. Er zo is er op het ogenblik enorm veel te doen hier in de omgeving. Ieder dorp organiseert wel iets. Echt hoogzomer en daar moeten we het natuurlijk van hebben. In de winter ga je niet zo snel de deur uit als het 20 graden vriest. We hebben de laatste drie edities van de Dorotea Aktuellt maar bewaart, dan kunnen we steeds kijken of er ergens iets te doen is als het ons zo uitkomt. Rossön is een ander gebied, dus dat stond niet in de Dorotea Aktuellt.

klikklik en zie alle mooie wilde blauwe campanula!

Morgen dus even naar de bakluckeloppis op Kilvamma camping. In de loop van de middag komen Janny en Roelie. Ze zijn al twee weken in Zweden. Eerst een week in Värmland, daarna een week in Härjedalen en morgen komen ze ons bezoeken en overnachten in de gastenstuga, we zien wel hoe lang. Ze hebben nog één week Zweden tegoed, dus in deze week moeten ze ook terug reizen.

Rushy, 12 jaar en iedere avond uitgevloerd na weer
zo'n heerlijke dag buiten, dat betekent veel beweging!

Fijn vervolg van het weekend allemaal! Kram.............

Oh ja, nog even dit.........We hebben allebei Kams gegeten en vonden het niet voor herhaling vatbaar :-)) Volgende keer nemen we beslist de warme wafels die er erg lekker uitzagen!

Poppenbank

klikklik en zie "de meisjes" groot, mooie koppies!

Deze bank kregen we van het echtpaar waar we dit huis van kochten. Hij staat onder het raam in de eetkamer/keuken. Ik was er hartstikke blij mee. Hij was toen al wit, maar de bekleding op de klep (zitting) was vies. Ze hadden nog kleine kinderen, dus begrijpelijk. Bovendien hadden ze de bekleding ook om de zijkant van de klep gedaan, waardoor hij met geen mogelijkheid meer open kon. Het is juist handig om er dingen in te doen die je niet zo vaak nodig hebt, al heb ik er nog steeds niets in zitten. Vorige week heb ik met veel moeite de klep eruit gekregen en hem lekker buiten op de tuintafel van de vieze bekleding ontdaan en dit nieuwe rode stofje (met roosjes) erop gemaakt. En dus niet om de zijkanten van de klep. Ook heb ik de twee antieke poppen eindelijk voor de dag gehaald. Mijn moeder kocht ze ooit. Ze was gek op antieke poppen en beren. Omdat ze alles kon missen kreeg ik deze twee poppen al lang geleden. Ik baal dan ook enorm dat de pop met de rode jurk tijdens de verhuizing haar ogen is "verloren". Dat wil zeggen, ze liggen in haar hoofd en ik kan er met geen mogelijkheid bij, het hoofd is rondom dicht verder. Dus ook onderaan de nek. Als er een lezer(es) is die een goede poppendokter weet, houd ik me aanbevolen. Dan gaat ze komend najaar mee naar Nederland voor doktersbezoek. De jurkjes van de poppen zijn erg oud. Het rode jurkje heeft zelfs plekken van "vergaan". Maar ze horen bij de poppen en dus moeten ze het er maar mee doen. Ik ben ook niet handig genoeg ze na te maken. Alhoewel, of............heb er het geduld niet voor. Misschien ook niet eens leuk. 

Afgelopen maandag zijn we naar Rossön geweest, gras gemaaid voor en bij Kerstin. Althans Peter maait dan twee uur op zijn zitmaaier en ik maak een wandeling met de hond (het is daar fraai wandelen) en ga daarna gezellig bij Kerstin kletsen. Het was erg warm weer en Kerstin had zo'n buitenschommel. Zo'n ding waar je met z'n 3-en op kunt zitten, met zo'n afdakje in dezelfde stof. Je kon aan de stof zien dat ze hem al wel (ik schat) 30 jaar had. Maar wat zaten we daar heerlijk op/onder!!! We hebben ook nog enorm gelachen. Het heeft te maken met Rushy onze hond die katten haat! :-) Dieren kunnen zo komisch zijn. Afgelopen week kreeg ik van iemand de link naar dit filmpje. Het is een jonge kat die zich geen raad weet met twee groene appels. Het schijnt een topper te zijn op internet, dit filmpje. Nou ik had maandag bij Kerstin in de tuin ook wel zo'n topper filmpje kunnen maken. Kerstin heeft n.l. twee metalen katten laag in een boom hangen. Ze zijn levensgroot en zo plat al een dubbeltje natuurlijk. Ze hebben blauwe ogen die nog het meest lijken op halve kralen met van die facetten. Ze hangen vlak bij elkaar en net niet op de grond, zodat ze altijd een beetje bewegen op de wind. Rushy stoof erop af en viel aan. Haar natte neus zag je zitten. Ze zat wel heel stom te kijken. Maar het grappige was dat ze er weer in trapte toen we weg gingen en er weer langs liepen. Weer in de aanval, nu zag Peter het ook. Weer natte neuzen op het zwarte metaal. Ik had haar slimmer ingeschat. Vorig jaar maakte ik nog foto's van die twee katten, maar door een crash vorig najaar ben ik die kwijt.  Volgende keer dan maar.


De katten zijn net zo nep als deze :-)

Gisteren naar de Dorotea marknad. Nog een leuke blouse gekocht. Was ook even gezellig. Gisteren en vandaag de eerste groente uit eigen tuin gegeten. En het was snel te oogsten, niet normaal. Een week of twee. Ook door het warme weer denk ik. Het is snijsla. En zo lekker vers en mals, schoon, onbespoten, enz.

Net als vorig jaar doen de bietjes weer niet veel. Nu is het toch zaad dat we hier hebben gekocht. De aardappels staan er goed bij. Vandaag was het eindelijk eens een beetje koel weer. We hebben wel een maand warm weer gehad. Het mocht van ons wel wat minder. Als het maar droog is zeggen wij altijd maar.
Ik heb ook de deur van de garage hier beneden van de week geschilderd. Opgeknapt. Peter is nog steeds aan het hout kloven. Het einde komt in zicht. Ik stapel alles nog steeds netjes op. Weer voor een winter warmte, dit is geloof ik voor de winter van 2015/2016.