Echte liefde?

Terwijl iedereen een beetje aan het bekomen is van de storm hebben wij hier juist erg rustig weer. Je zou haast zeggen saai, wat je van zo'n storm niet kunt zeggen. Blij dat ik niet in NL was, de adrenaline zou door m'n lijf gegierd hebben bij windkracht 11.
Nee hier kwam de regen gisterenavond met bakken uit de lucht terwijl we hier regionaal bijna vier uur zonder stroom zaten. Niets te maken met een storm of iets dergelijks, maar met een misrekening van E.ON in Malmö. 

Nu is het droog en toen ik net buiten was met de hond was het zo helder dat ik zelfs de Melkweg kon zien!

Zo zag het er ongeveer uit. De foto komt dus van het internet.

Gisteren was ik tussen de buien ook wel buiten, al was het alleen maar om de hond uit te laten. En toen zag ik het en moest eigenlijk nog eens goed kijken. Het was bij het zolderraam van het huis van Åke en Wiveka (buren). Ik bedoel niet zo'n zolderraam in het dak, maar in het verticale deel in de driehoek zeg maar. Het is een zolder waar geen kamers zijn, gewoon een kale zolder, althans dat vertelden ze ons ooit. Ik zag twee koolmezen, een koolmees binnen en een koolmees buiten. Hoe de ene koolmees binnen is geraakt is een raadsel, maar hij vloog alsmaar in paniek tegen de ruit natuurlijk.
De koolmees aan de buitenkant leek hem aan te moedigen toch vooral te komen.
"Kom dan toch, je moet gewoon hierheen komen, zo moeilijk is dat toch niet!" en gelijk was ik ervan overtuigd dat ook zij een sterke band moeten hebben. De mees buiten week echt niet van het raam en liep maar heen en weer over het vensterbankje.
Wij hebben geen sleutel van het huis, maar Clas (andere buurman) heeft al sinds jaar en dag een sleutel en misschien kon hij anders wel buitenom bij het raampje met een ladder. Op naar Clas en uitgelegd dat er bij Åke een vogel op zolder zat. Hij keek me een beetje ongeloofwaardig aan. "Kom maar kijken!" zei ik en Clas kwam mee en vroeg ondertussen of het een grote of een kleine vogel was. "Liten" (klein) zei ik. Clas had het al gauw gezien en liep kordaat naar huis, kwam terug met een uitschuifladder en een hamer. Met de hamer maakte hij twee spijkers los die voor het raampje zaten, opende het en woesj, weg was de koolmees, wat zullen die twee blij zijn geweest!
Ze eten ons trouwens nu alweer de oren van het hoofd de vogels. Het zijn er zoveel! Tja, moet je maar geen nestkastjes ophangen :-). De 60 kg zonnepitten die we onlangs kochten zijn vast en zeker niet genoeg voor de komende winter!