Over 'een kudde' en 'en kudde'...

Eerst maar over 'en kudde' dan. En kudde is Zweeds voor een kussen. In dit geval mijn kussen. Het haakwerkje waar ik mee bezig was tijdens de sneeuwstorm (klik), weten jullie nog wel? Ik was een haakwerkje begonnen zonder iets in mijn hoofd te hebben, het was alleen maar om een steek uit te proberen. Toen ik het wel leuk vond worden, dacht ik aan wederom een kussen, een beetje een flinke. Ik vond hem nog wat saai en haakte er daarom nog een bloem op. Ook haakte ik er nog een leuke schulprand langs. Ik bedacht me dat je de achterkant niet ziet en dat ik daar dus best een Brabants bontje kon doen. Ik liet aan de achterkant de gehaakte schulprand uitsteken. Zo heb ik eigenlijk twee kussens en kan kiezen hoe en wanneer het me uitkomt :-). Eigenlijk vind ik hem leuker dan het kussen dat ik hiervoor maakte, die met de granny's (klik).

Op naar het volgende kussen. Dat zal van heel andere kleuren zijn. De bank met kussentjes die je hier ziet staat in de eetkamer/keuken. In de woonkamer zijn heel andere kleuren...

Tja, en dan nu over 'een kudde', een rendierkudde in dit geval en over hoe stom ik weer eens was... 

Het was zulk schitterend weer en ik wilde lopen, het meer over en verder, Rushy mee. Bijna altijd neem ik een fototoestel mee. Nu niet en ik had net de hond buiten gelaten toen ik het me bedacht. "Ach, ik ga het meer op, ben ik al zo vaak geweest, heb ik al zoveel foto's gemaakt, ik ga niet weer terug om een toestel te pakken." In dit geval zou ik het oude kleine cameraatje in mijn zak hebben gedaan. Toen ik bijna bij het meer was vroeg ik me af welke dieren, en hoeveel wel niet, hier door de sneeuw hadden gelopen. En toen zag ik ze. Het zag er uit zoals op de foto hieronder, ongeveer ook zoveel rendieren. Ik heb de foto dus maar geleend van het internet. Inmiddels is het weer zo, dat er n.l. ook helemaal geen sneeuw meer op de bomen ligt, het is hier gewoon groen. Natuurlijk niet groen van de loofbomen, maar van de dennen, sparren en larix.

Ik ben niet het meer op gegaan, maar terug. Ik wilde ze niet verstoren. Ze zouden de E45 (hier overigens gewoon een tweebaansweg) op kunnen gaan in paniek en dat wil ik niet op mijn geweten hebben. Ze waren overigens niet erg bang en stonden gewoon naar ons te kijken, maar de afstand was dan ook nog redelijk.

De foto hierboven nam ik bij terugkomst op ons erf. Ze zijn namelijk allemaal over ons erf gegaan, over de oprit, over het pad door ons bos en dit over een breedte van zo'n 100 meter denk ik. Dit moet kort voor ons vertrek zijn geweest, toen we nog zaten te eten. De eetkamer kijkt niet uit op de oprit, dus niets gemerkt. Ook de sporen niet gezien. 

Het kan ook zijn dat ik al achter in het bos was, want ik moet achterom om op het meer te komen. Hier tegenover is de sneeuw te hoog, dus ik moet een pad van Clas nemen.

Welja, laat maar vallen! ;-)

Vol verbazing over het erf lopend, kwam ik ook weer prenten tegen van onze geliefde reeën (klik). Ze komen zo af en toe eens kijken als ze een slechte dag hadden met eten. Zo eens in de week of zo. Mooie afdruk hier, mooi de voor- en achterpoot naast elkaar. (Links is voor en rechts is achter)

Onmiskenbaar van een eekhoorn :-)

En dan had ik op het erf ook nog foto's kunnen maken van sporen van de vos en van de sneeuwhaas. Vleugelafdrukken in de sneeuw van de eksters, die zijn ook heel mooi. En dan nog de afdruk die ik niet kan thuisbrengen en die op de afdruk van een grote hond lijkt. Dezelfde vorm als de afdruk van Rushy. Hier komen nooit andere honden dan Rushy en die heeft veel kleinere poten. Het dier van de afdruk komt ook uit het bos, uit de hoge sneeuw, dat doet een huishond niet, die blijft liever op geveegde paden. Nee... natuurlijk is het geen wolf, die komt toch niet zo dicht bij huis? Alhoewel ze er laatst wel een losgelaten hebben in Junsele. 

Ik loop toch wel een beetje huiverig 's avonds als ik de hond uitlaat. Ha, ha, ha, nou ja, een klein beetje dan...

Vandaag; het lijkt de Méditerranée wel!