Het kerststalletje, een herinnering...

Kerstmis - ook een tijd voor herinneringen, daar horen ook materiële dingen bij. Neem dit kerststalletje...

Schreef ik vorig jaar over de mooie trommel, ook zo'n mooie herinnering, dit jaar is het kerststalletje aan de beurt. Klik maar op de foto, voor betere details.

Ik was nog een kind toen mijn moeder al weg was van kerststalletjes. Maar het waren andere tijden en dat kon toen eigenlijk helemaal niet; een kerststalletje. We waren immers protestant! 

Het was ook een tijd dat de dominee vaak bij ons op bezoek kwam. Het was namelijk een heel moeilijke tijd bij ons, want mijn broertje was overleden, iets waar mijn moeder niet echt overheen kwam. Mede daarom kwam de dominee vaak. Niet zozeer om het evangelie te verkondigen, gewoon uit medeleven, maar ook voor de gezelligheid, hij nam heel vaak zijn vrouw mee. Zijn vrouw, die oorspronkelijk uit Engeland kwam en bijzonder aardig was. Mijn ouders hadden een kwekerij en hadden vaak vaste tijden voor koffie en thee. De dominee wist die tijden en stond dan zomaar op de stoep. We vonden het altijd fijn en leuk als hij kwam of als zij kwamen. Maar ja, een kerststalletje, dat kon natuurlijk niet volgens mijn moeder. Dat was voor katholieken en wat zou de dominee wel niet denken als hij onverwachts kwam en er stond zo'n stalletje! Je mocht je immers geen gesneden beeld maken en dat al helemaal niet aanbidden.

Maar de tijden veranderden, ook in hun kerk. Niet dat er nu wel kerststalletjes kwamen, maar er werd overal iets anders mee omgegaan. Het was vele jaren later en ik was al getrouwd toen ze vroeg of ik ook een kerststalletje wilde hebben. 'Pappa gaat ze maken!' zei ze. Als ik er ook een wilde, dan zou hij er drie gaan maken. Eén voor een zus van m'n moeder, één voor mij en één voor henzelf. Ik zou er ook de figuren bij krijgen. 

Het was alweer een tijdje later toen ze voor Kerstmis langs kwamen met een doos met het stalletje er in en ook de figuren. Ik had niet gedacht dat het zo'n mooi stalletje zou worden. Op het dak ligt riet en mos uit Aalsmeer. Dat hadden we naast de deur, een waterrijke omgeving.
Vanaf die tijd stond het bij m'n ouders elk jaar onder de kerstboom en zo ook bij mij/ons.

Vandaag heb ik het tafereel even in de sneeuw gezet, net als de mooie trommel vorig jaar. Als je de herinnering bij de trommel wilt lezen, klik dan HIER.

Het vijfde en laatste deel van het kerstverhaal heb ik ook alvast maar geplaatst.
Je kunt HIER klikken om er te komen.
Ik kijk uit naar jullie einde van het kerstverhaal. Schrijf jij een deel 6?!
Het mooiste deel 6 wordt dan tweede kerstdag geplaatst.