Kerstmis - ook een tijd voor herinneringen, daar horen ook materiële dingen bij.
Neem deze trommel...
De meesten van jullie weten dat mijn moeder Alzheimer heeft en al vier jaar in een wooneenheid voor demente bejaarden verblijft. Ook dat ze van niets meer weet. Het was natuurlijk niet van de ene op de andere dag toen ze eind 2007 naar de Gloxinia verhuisde. Daar waren een aantal intens trieste jaren aan vooraf gegaan. De jaren van de overgangsfase van gezond lijkend naar dement. De eerste aanwijzingen dat er iets mis was waren bijvoorbeeld het op 20 meter afstand van de woning niet meer weten hoe thuis te komen. Koffie én water in het waterreservoir van het koffiezetapparaat te doen, met als gevolg dat het hele apparaat verstopt raakte. Niet goed meer weten hoe te koken of de was te doen. Niet meer weten waar ze iets had gelaten. Mijn moeder hield erg van lezen. Boeken, tijdschriften. De tijdschriften waar ze op geabonneerd was en die in het plastic bleven zitten, stapelden zich op. Ze ging ook dingen op de vreemdste plaatsen opbergen. Zo waren mijn ouders een keer samen bij ons op bezoek toen ze haar handtas open deed. Wat daar allemaal niet in zat! Een zeemleren lap. Bijna alle theelepeltjes in een boterhamzakje (we snapten al niet waar alle theelepeltjes gebleven waren), kralenkettingen, een metalen doosje met knopen, de kaasschaaf en nog meer vreemde dingen. Dingen die je normaal gesproken niet in je tas doet. Zo kwam het ook dat er vaak dingen zoek waren en dat je vaak dingen tegen kwam op plaatsen waar ze niet hoorden. Toen mijn vader in 2009 overleden was en wij het huis moesten leeghalen, kwamen we ook weer van alles tegen.
 |
| klikklik op de foto en zie eens hoe mooi! |
Bijvoorbeeld deze oude trommel die van binnen bekleed is met vilt. Ze heeft er kerstballen in gedaan. Qua kleur passen ze ook mooi bij de trommel. Ik heb ook nog een trommel die overwegend groen is, met daarin allerlei ballen die meer zilver met groen zijn. Mijn moeder was gek op de kerst en helemaal op oude kerstballen, oude kerstversieringen. Ze moesten wel van glas zijn en ze liep er altijd naar te zoeken op markten. De trommel heb ik precies zo gelaten en hij staat hier nu in deze stemmige tijd te pronken, deze maand mag zijn deksel open! Vanmorgen sneeuwde het zachtjes, kleine vlokjes. Toen heb ik de trommel buiten open in de sneeuw gezet en deze foto's gemaakt. Binnen zou ik moeten flitsen, en dat zou niets geworden zijn. Heel bijzonder is deze trommel voor mij, dat zullen jullie begrijpen!
