Arme Lewensteintje

Je zou mij netjes kunnen noemen in de zin van opruimen, onderhouden, dat soort zaken. Ik houd alles altijd goed bij. Ben goed voor 't huis, m'n auto, m'n apparaten, geen achterstallig onderhoud. 

Nou ja, gewoon prima dus. 

Ik werkte ooit bij een bedrijf dat een bordje in het magazijn had staan: 

Orde en netheid 

bevorderen bedrijfszekerheid. 

Het was een bordje uit de tijd van de oprichting van het bedrijf in 1945. Er zit een grote waarheid in dat gezegde al klinkt het nu wat oubollig.

Lewensteintje op mijn werkbank.

Van datzelfde bedrijf kreeg ik lang geleden deze naaimachine.

Het is een Lewenstein Amazone 540.

Hij stond op het verlanglijstje en daar had ik bij geschreven dat het een eenvoudige naaimachine zou moeten zijn, zonder veel toeters en bellen, geen borduurprogramma of zo. Ik zou het toch niet gebruiken wist ik. 

Als hij maar kon stikken, zigzaggen, stretchsteek, blind zomen, zulke basis zaken. 

Velen van jullie kennen misschien deze radioreclame nog wel: Lewenstein reclame (klik)

Lewensteintje zat niet in een koffer, had ook geen kap, maar een hoes van een soort dik stug plastic. Die was niet bepaald zo levensloopbestendig en daarom hang ik altijd een afgedankt sloop over de naaimachine. Enjoy your sleep staat er op dit sloop. 

Hoe toepasselijk want Lewensteintje had er geen zin meer in na zoveel jaren. Niet dat hij nu zo intensief gewerkt had. Ik maakte er gordijnen mee voor diverse huizen, maakte ook twee blousjes met korte mouwen, drie rokken voor mijn moeder en kortte er broeken mee in. Want waren broeken vroeger altijd te kort, de kledingindustrie is in de loop der tijd toch rekening gaan houden met die lange Nederlanders en nu zijn ze dus vaak te lang. En dan zijn wij nog niet eens klein met onze 1.76 m en 1.93 m (ja, ik ben die korte :-). 

Verder alleen voor kleine verstelwerkzaamheden.

Maar hij wilde niet meer, om de 10 cm brak de bovendraad, de spanning deugde nooit, de stof leek te blijven haken, of de draad... kortom, er viel echt niet meer mee te werken, wat ik ook probeerde.

"Koop toch een nieuwe!" zei Peter laatst, dan brengen we deze naar de stort. 

Best verheugd beaamde ik dit en besloot er toch nog een mail aan te wagen of deze machine ook nog maar enige inruilwaarde had. Ja, ik moest hem beslist meenemen dan, want hij had altijd nog een inruilwaarde. Nou ja, al was het een tientje, zou het toch zonde zijn hem weg te gooien.

Ik mail met grote regelmaat met Eva en vertelde over de naaimachine en dat we een nieuwe zouden kopen. Ik had er niet aan gedacht dat zij er heel veel verstand van heeft. Maar ja, Eva in Nederland, ik in Zweden. Ik bekende dat ik hem nog NOOIT open had gemaakt, nog nooit had schoongemaakt en nog nooit een druppel olie had gegeven. Schaamrood op de kaken!

Wel heb ik zo'n jaar of tien geleden in West-Friesland waar we toen woonden, een prijsopgaaf gevraagd voor een onderhoudsbeurt (zoiets als ik nu zelf heb gedaan). 

De prijs was zo enorm hoog dat ik me toen bedacht dat ik dan net zo goed een nieuwe kon kopen.

Maar goed, zelf had ik wel eens de stofzuiger voor de opening van het spoelhuis gehouden omdat er veel stof zat en dat was het. Handleiding... nog nooit in gekeken. 

Ik had hem zelfs diezelfde week weggedaan bij het oud papier en kon er niet meer bij (bak gemeente). De handleiding was nog te downloaden, maar bleek erg onduidelijk. 

Eva's handen jeukten, zou er zo graag mee aan de slag zijn gegaan, maar we zouden het moeten doen met haar aanwijzingen en dus schroefde ik e.e.a. los. Zoals op bovenstaande foto de bovenkant. Het was daar helemaal niet vies, ik vond de gaatjes die voor de olie bestemd zijn en deed er een druppel in. Bovenkant weer dicht.

Linker zijkant open geschroefd, ook niet echt vies, beetje schoongemaakt met het ooit meegeleverde kwastje. Beetje olie hier en daar en weer dicht.

Het plaatje waar de naald door op en neer gaat moest er ook af. Niet te geloven hoeveel stof er tussen de transporteur zat! Kreeg het niet eens weg met het kwastje en er moest een naald aan te pas komen. Alles daaromheen goed schoongemaakt en een drupje olie hier en daar.

Daar waar het spoeltje in het spoelhuis in moet heb ik ook wat olie achterin gedaan. 

Weer lekker schoon!

Als je het spoeltje zo voor je hebt en je trekt aan de draad moet het spoeltje met de klok meedraaien. 

Maar even een dromerige foto van Lewensteintje gemaakt nadat ik hem had uit- geprobeerd op een oude lap (i.v.m. evt. olie). Want hij naait weer als een tierelier!!! 

Lewensteintje is in de wolken! Het bleek na de aanwijzingen van Eva ook dat ik de draadspanning eigenlijk altijd te laag had staan, hij staat nu op 7. 

Ik had expres onder een witte en boven een zwarte draad gedaan (zelf bedacht, ja, hoe is het mogelijk) zodat ik goed kon zien of de spanning mooi was. 

Lieve Eva, nogmaals erg bedankt voor het aansporen en de hulp!

Nog een bijzonder leuk kort filmpje: Gouwe Ouwe: Naaimachine (Consumentenbond).
Had niet misstaan in Man bijt hond. Ik meen dat het programma gestopt is maar nu op internet verder gaat, klopt dat? Zonde!

Een ding is zeker, deze mevrouw in het filmpje heeft heel wat beter voor haar naaimachine gezorgd! Maar ik zal mijn leven beteren.

Zijn jullie altijd braaf met het onderhoud van je naaimachine en heb je hem al lang? Gebruik je hem veel of weinig?

't Is nog wel niet helemaal zo ver, maar alvast een fijn weekend!

Gon