Slipsikån...

We waren het al even van plan Tineke en ik, eens een dag erop uit en wandelen. We gingen richting Borgafjäll en Storjola. Eerst even helemaal doorrijden tot het meer Sannaren, daar waar de weg ophoudt. Elk jaar wil ik er minstens een keer naartoe, ik vind het gewoon zo mooi. Zo sereen. Hier woont geen kip. Dit is alleen maar natuur.

Daarna een stukje teruggereden en begonnen aan onze wandeling ongeveer daar waar de rivier Slipsikån uitmondt in Borgasjön.

Het ging eerst nogal steil omhoog op het pad dat 's winters een pad is voor sneeuw- scooters. Deze omgeving is namelijk eigenlijk een wintersportgebied. 's Winters is het er veel drukker dan 's zomers. Het was nogal warm weer en het steile pad viel me wel een beetje tegen. Meer oefenen in het tegen een berg op lopen. Mogelijkheden genoeg om ons huis om te oefenen. Maar door het landschap en de dingen die we tegenkwamen had ik het beetje afzien er graag voor over! We zagen onderweg een bordje met de aanduiding van een waterval, het zou maar 100 meter van het pad zijn. We hoorden hem ook, zagen nog niets. De 100 meter hebben we niet helemaal afgelegd, want het laatste stuk was bijna loodrecht naar beneden. Er lag een echtpaar te zonnen bij de waterval, wat een grandioze plek!

Slipsikån stort zich weer een stukje naar beneden.
Het hoogteverschil valt niet zo op op de foto,
maar neem van mij aan dat het groot was!

En zo wandelden we nog heerlijk door en kwamen nog andere dingen tegen. Daarover schrijf ik in een volgend bericht. 

Toen we later terugliepen werden we weer op een adembenemend uitzicht getrakteerd.

Op het steilere deel is veel water op ons pad.

Uitzicht op Borgasjön.

Later aan de oever van Borgasjön.
Het meer is ongeveer 90 meter diep.

Volgende keer dus een bericht over iets dat we onderweg tegenkwamen. Over twee giechelende pubers met een draadloze telefoon!

Ook zal ik later meer foto's van deze dag op m'n fotoblog plaatsen.