Mmmmmmmelk

En toen ontmoetten wij Pär-Erik, hij en zijn vrouw hebben een boerderij. Een prachtig gelegen, frisse mooie boerderij. Ze hebben ook een hond, Shelley heet ze. Leuke hond die constant lijkt te glimlachen. Toen Pär-Erik bij een heel oude schuur stond, een eindje van de boerderij, maar wel zijn eigendom, zag ik iets moois hangen. Iets waar hij waarschijnlijk totaal geen waarde aan hechtte. Ik vroeg of ik het mocht kopen. Nee joh, niet kopen, ik mocht het hebben. 

Koffie gingen we ook bij ze drinken en de vrolijke Pär-Erik pakte een melkbusje uit de koelkast en vroeg of we melk in de koffie wilden. Ik drink meestal zwart, maar zo'n scheut van die volle melk zo van de koe, ja, dat wilde ik wel in m'n koffie! Oeps, ik kreeg zoveel melk in mijn koffie, dat het meer melk dan koffie was! 

Ik was blij met hetgeen ik gekregen had bij de oude schuur en Peter en ik bedachten ons dat we dan bij gelegenheid een keer iets lekkers langs zouden brengen. Later bedacht Peter zich ook nog dat wij precies zo'n klein melkbusje hebben staan... ergens...
Ja hoor, gevonden, weer goed schoongemaakt en mee tijdens ons bezoek met het presentje.
Het melkbusje heeft een maat van vier liter en we vroegen of er drie liter melk in kon. Niet vol, want dan klotst het er misschien overheen. Daar ging hij met het busje naar de melktank die dagelijks geleegd wordt door een melkwagen van Norrmejerier uit Umeå en later gingen wij er mee naar huis. Het heeft zich niet lang laten plagen, de melk was zo op! Ook voor de melk mochten we niet betalen, maar we zeiden het alleen te accepteren als we er een volgende keer gewoon voor mogen betalen. Dat is dus afgesproken :-).

Volgende keer zal ik laten zien wat ik kreeg bij de oude schuur.