Zo, eindelijk, het begint wat te worden hier in Oosterwolde. Het zat niet helemaal mee om het zo maar te zeggen. Het appartement wel hoor, dat is prima. Maar Peter kreeg problemen met zijn beenprothese en dus met zijn “stomp”. Daar zat eind maart een giga blaar op. Echt zeer verontrustend, dat vonden ook de revalidatiearts en de prothesemaker. Maar goed, op Peter zijn verjaardag eind maart zaten we bij de huisarts in ’t Zand (nabij Oudesluis) om toch maar even de blaar en dus het probleem te laten zien, we vertrouwden het niet. Dat was maar goed, de huisarts belde gelijk de revalidatiearts in Heliomare te Wijk aan Zee. We kregen betadinezalf, zalfgaasjes en zeer huidvriendelijke grote pleisters mee om daar weer overheen te doen. Na 8 dagen zeer zorgvuldig de wond verzorgd te hebben, moest Peter gisteren in Heliomare komen. De wond ziet er mooi uit, maar is nog steeds niet helemaal dicht. En dit alles komt door verkeerde materialen. Ik ga hier maar niet over uitwijden en jullie daarmee vermoeien. Peter gaat nu nieuwe materialen krijgen, maar daar gaat wel een tijd overheen natuurlijk. We hopen dat alles op tijd klaar is, zodat we half mei naar Zweden kunnen zoals we van plan zijn. Voorlopig kan hij al 9 dagen zijn prothese niet dragen en alleen op 1 been en krukken lopen. Het gevolg hiervan was ook dat ik, na de overdracht van het appartement hier, alles alleen moest doen. Jeetje, en ik was al best wel moe. We gingen 1 april (de dag van de overdracht) met onze twee auto’s afgeladen naar Oosterwolde. Alles wat in die twee auto’s zat heb ik naar de 2e verdieping gebracht. Maar er staat ook nog veel in een garage in Veenhuizen, een kilometer of tien hier vandaan. Nou ja, we zien wel. Als we eerst maar kunnen slapen. Peter heeft Joke en Hendrik Jan gebeld, die wonen in Ansen, ruim een half uur rijden van Oosterwolde. Zij hebben geholpen het bed uit de garage te halen (die Tempur matrassen zijn alleen niet te tillen, echt niet, vooral niet omdat wij dikke hebben). Dat was 1 april ’s avonds, nog gezellig ook! Wat gaan drinken met z’n 4-en in het dorp. De dag erna, op Goede Vrijdag, kwam de antieke linnenkast van mijn vader. Die was opgeslagen bij de verhuizer die ons naar Zweden had verhuisd. Laten nu dezelfde twee jongens (mannen), Lammert en Rudolf, die in Hoting onze huisraad afleverden, ook de kast brengen hier!!! Wat leuk. Bij een kop koffie boden ze spontaan aan te helpen met de garage leeg te halen en de zware kast en andere dingen hierheen te verhuizen. Jeetje………..hulp uit onverwachte hoek! De volgende dag, op hun vrije zaterdag dus, kwamen ze met een gehuurde kleine vrachtauto en met z’n 3-en. Lammert had ook zijn broer nog gecharterd. Zo rond de middag stond alles hier, en de kast (soort wandmeubel) in elkaar en mooi op zijn plek. Echt geweldig. En dan nu afrekenen………………afrekenen???? Nee hoor, dat is helemaal de bedoeling niet. Alleen de dertig euro voor de huur van de kleine vrachtauto (die moesten zij ook huren) en verder wilden ze er niets voor hebben. Wat enorm aardig zeg. Ze waren misschien mijn hachee nog niet vergeten (in Zweden), ha, ha. Natuurlijk hebben we ze wel alle drie wat gegeven, we waren veel te blij. Inmiddels zijn we een week na de overdracht en begint het hier wel op orde te raken. Oh ja, we hadden vorig weekend ook nog een verstopping! Het water liep niet meer weg, het aanrecht, de wasbak in de badkamer en de wasmachine konden hun water niet kwijt. De vorige eigenaresse gebeld, zij had nog nooit last gehad. Nou ja, weet ik ook niet. De plaatsvervangende huismeester kon het probleem ook niet oplossen. Bedrijf gebeld, en na uren was de verstopping verholpen. De volgende dag belde de vorige eigenaresse om te vragen of ze langs mocht komen. Dat mocht en ze kwam met een heel mooie voorjaarsplantenbak. Voor de narigheid. Ze zei ook dat de rekening naar haar moest. Nou dat is dan ook weer leuk opgelost. Het was ook nog heel gezellig bij een (paar) kopje(s) koffie. Ik zit dit nu te schrijven met heerlijke muziek van Lucinda Williams op mijn hoofd (koptelefoon), wauw, ontspannend!!! Nog wel wat dingen in te ruimen en uit te zoeken, maar we wonen nu hier en het zijn dingen die geen haast hebben. Nu heerlijk een maandje uitrusten voor we naar Zweden (hopen te) gaan en genieten van de prachtige omgeving hier. Bossen, zandverstuivingen, het is hier echt een van de mooiste stukjes van Nederland! Peter nam me eergisteren nog mee voor een mooie rit om aansluitend heerlijk even te relaxen op een terrasje met uitzicht op de Drentse bossen en met het mooie weer. Ook heeft hij me iedere avond verwend met heerlijke etentjes hier in het dorp. Ik heb nooit hoeven te koken! Ook voor hem was het uiteraard, buiten de ellende met zijn been, niet leuk toe te moeten kijken en niets (of niet veel) te kunnen doen............
Verder wil ik jullie nog allemaal bedanken voor de leuke kaarten! En.....tot gauw.
