Met oude dingen de winter in...

 

Zo zag het er ongeveer uit, maar dan minstens dertig stuks!

 

Inmiddels heeft de winter hier echt z'n intrede gedaan. De laatste dagen varieert de temperatuur overdag rond de -6 tot -8°C, in de koudste nacht was het -15°C. Ik vind het niet erg, want het betekent na een aantal zwaar bewolkte weken eindelijk zon en als ik nu 's avonds laat de honden nog een keer uitlaat zie ik tenminste de vertrouwde steelpan (Grote Beer) weer aan de heldere noordelijke hemel staan. Er ligt een dun laagje sneeuw, een centimeter of drie misschien, en dat maakt het lekker licht en vrolijk.

De vogels weten ons ook alweer te vinden en momenteel voer ik een liter zonnepitten per dag. Maar het wordt steeds drukker en het zal weldra meer moeten worden, want het is rond de middag al schoon op. Dit terwijl buurman Clas en de andere buren, ook voeren. De Vlaamse gaaien weten ook nog steeds waar we wonen, voor hen bak ik speciaal brood met zaden en pitten erin. Met zonnepitten (met schil) kunnen ze niet zoveel.

Gisteren pakte ik snel mijn fototoestel toen ik in een (inmiddels natuurlijk kale) vogelkers wel 30 pestvogels zag zitten. Waarschijnlijk was deze groep net aangekomen uit andere oorden. Helaas zagen ze me en de foto is dan ook nog eens niet geslaagd. Daarom zijn de twee foto's in dit bericht 'geleend' van internet.

 

Jullie zullen het wel herkennen, aandenkens aan bepaalde mensen.

Bijvoorbeeld aan oude liefdes of overleden familieleden.
Ik wil het hier hebben over aandenkens van mijn overleden ouders, in dit geval van mijn moeder.

Afgelopen week een deel van de 144 granny squares (zie vorige bericht) aan elkaar gezet, 54 om precies te zijn. Ook heb ik afgelopen week het kerstverhaal al geschreven, ging wonderbaarlijk snel en alleen de puntjes moeten nog op de i.
Ik wilde even iets anders dan de vierkantjes aan elkaar zetten en mede door het winterweer, vooral de sneeuw, voorzichtig beginnende reclames op tv, in krantjes en tijdschriften met betrekking tot kerst (ja, dat begint hier altijd erg vroeg!), dook ik eens in de 'kerstkast'.
Daar vond ik het schellekoord van mijn moeder dat speciaal voor kerst was.
Ik deed er nooit iets mee, omdat ik niet houd van een schellekoord. Er staan verschillende kleine borduursels op natuurlijk, een kerstboom, een kerstman, een kerstcadeau en zo meer.

Mijn moeder zou het niet erg gevonden hebben als ik het had weggedaan of er iets anders mee zou doen, dus hup, de schaar erin! Ik ben begonnen met de kerstboom en die is nu klaar. Wat mooi band er omheen, ook uit mijn moeders naaibox, en op rode stof gemaakt. Het is een piepklein kussentje geworden dat je zo overal neer kunt zetten. Ik vind het zelf erg leuk. Nu de andere figuren nog.
 

 

 

Ik moest gelijk denken aan de poederdoos die ze gebruikte toen ik nog een kind was. Ze had hem altijd nog bewaard. De poederdoos ligt met haar trouwhandschoenen bij haar foto die naast die van m'n vader staat. In het deksel zit ook een mooi klein echt borduurwerkje verwerkt.

Mooi hé?!!

 

 

 

 

 

 

En dan kocht ik ook nog dit boek waaruit ik op niet al te lange termijn dingen wil haken. Staan zulke juweeltjes in! En daar weet ik dan ook nog weer zat bestemmingen voor.

 

 

 

 

Helemaal niet erg zo'n lange winter

 

Gon

 

 

 



Daar komt ie dan...

...Koning Winter. De eerste trekjes kwamen afgelopen week toen ik het dunne laagje sneeuw zag vanuit het keukenraam. Het meer lag nog open. De sneeuw smolt.

 

En ja, wat staan mijn geraniums er nog mooi bij hè?! ​

Nu zijn we alweer een paar dagen verder en na een nacht met -6 graden ligt het meer nu wel dicht. Vandaag kwam het ook nauwelijks boven nul. En nu zou het dan zachtjes moeten gaan sneeuwen tot morgenmiddag, een paar centimeter maar. Ik hoop het en het mag (nee moet :-) blijven liggen. Dan wil ik nu ook weer niet zo'n sneeuwstorm als nu in Dalarna wordt verwacht, een provincie die een stuk zuidelijker ligt. Daar worden enkele decimeters verwacht. Tja, als we het voor het zeggen hadden...

 

Dus van mij mag het, de echt Zweedse winter. Ik weet dat velen in NL dat niet met me eens zijn, maar ik ken ook een groep die dat wel is. Gewoon een aantal maanden echt winter en geen gekwakkel. De aanloop en afloop zijn hier natuurlijk ook wel kwakkelend, maar ik durf toch wel te zeggen dat het zeker maanden niet kwakkelt en onder nul is, met vaak heerlijk weer. De sneeuw zorgt ook nog eens voor veel licht in huis en ook dat je buiten makkelijker je weg vindt in het donker.

 

Een lange koude winter. Zo anders als de zomer waarin je zoveel buiten bent. Nu tijd om binnen te zijn met leuke dingen te doen. Bijvoorbeeld de 144 granny's aan elkaar zetten die ik begin dit jaar haakte. Ook toen was het natuurlijk winter. Ik ben al een stukje op weg.

 

 

De voorste lijken flets maar dat komt door de felle inval van het daglicht.
Op de foto liggen ze allemaal nog los.

 

Vinden jullie het geen vrolijke bonte mix? Het moeten twee kussens worden en ik zie t.z.t. wel of ik er nog bij moet haken. De achterkant wordt van stof.

 

Dan wil ik nog een kastje opknappen of populair gezegd pimpen. Een gedurfde kleur en ik zal tegen die tijd wel voor en na laten zien. Dat zal wel na de jaarwisseling zijn.

 

Ik heb ook nog boeken ingeslagen voor de winter, waaronder een trilogie die zich afspeelt in Ierland, nog een land waar ik erg van houd! Zo'n zin om heerlijk weg te duiken met een goed boek.

Dus... winter erg?

Nee, heerlijk en dan heb ik het nog niet over de gezelligheid in huis, de kaarsjes, de heerlijke wandelingen door de sneeuw.

 

 

 

Vergeet bijna nog het vervolg op mijn Kerstverhaal 2015 dat ik beloofde te schrijven voor 2016. Help, ik moet er nog aan beginnen! Maar dat gaat lukken hoor, geen zorgen voor de velen die mij eind vorig jaar schreven zo benieuwd te zijn naar het vervolg.

 

Dus kom maar op Koning Winter, ik verveel me niet!

 

Gon



Binnenkomer...

Hier is dan eindelijk mijn 928e bericht!

Op 23 juni had ik niet kunnen vermoeden dat het zo lang zou duren eer ik hier weer zou schrijven na het 927e bericht. Het was niet mijn bedoeling om zo lang te wachten, het gebeurde gewoon.

Ik kan van alles verzinnen als drukke zomer, veel bezoek of wat dan ook, maar dat zijn nooit redenen geweest. Ik heb sinds ik begon met deze blog in 2008 nog nooit zo'n lange onderbreking gehad, zelfs een week overslaan was voor 23 juni volgens mij nog nooit voorgekomen.

Maar goed, de gang was er op een gegeven moment uit deze zomer en ik kwam er maar niet toe. Ik heb in die acht jaar al zoveel geschreven dat ik het ook moeilijk vond weer te beginnen, het gevoel alles al wel eens een keer (of misschien meerdere keren) verteld te hebben.

Maar vandaag vond ik dan een mooie reden, een mooie binnenkomer dus!

Zoals wel vaker, ga ik weer een mooi filmpje over Zweden met jullie delen. Zweedse landschappen van zuid naar noord, gefilmd met een drone.

Klik op het filmpje vooral op 'volledig scherm'!

Zelf word ik gewoon emotioneel van het filmpje, zo mooi, wat is Zweden toch mooi!

Voor je van het filmpje, met ook nog eens prachtig gekozen bijpassende muziek, gaat genieten kan je eronder nog even verder lezen.

 

 

 

 

Met ons gaat het goed. We hadden een mooie droge heerlijke zomer. Ik kan me weinig dagen herinneren dat we niet buiten konden zijn. Met de honden gaat het ook weer goed. De oude 17-jarige Rushy scharrelt lekker door en is nog altijd vrolijk en blij.

Helaas moest Sim onlangs weer een operatie ondergaan, zoals ook een jaar geleden al.

Toen vond de dierenarts een melkkliertumor waarna drie melkklieren verwijderd werden, dus ook drie tepels armer.

Nu gingen we naar de dierenarts omdat ze allebei ingeënt moesten worden. Ik zei dat Sim loops was. De arts was extra alert (door vorig jaar) en keek onder haar staart.

Ze constateerde dat Sim een baarmoederontsteking had. Zowel melkkliertumoren als baarmoederontsteking komen vaak voor bij niet gesteriliseerde oudere teefjes. Toen wij Sim kregen toen ze acht was was ze niet gesteriliseerd en dat lieten we maar zo.

Geen ervaring mee. Altijd reuen gehad en Rushy was destijds al gesteriliseerd.

Nu weten we dus wel beter. Dus mensen met teefjes die niet (meer) willen fokken, laat je oudere hond steriliseren, daarmee kan je veel leed voorkomen.

Een baarmoederontsteking is levensbedreigend als je niets doet, het niet merkt.

Wij hadden het zelf nog niet gemerkt. De ontsteking neemt zulke vormen aan dat de baarmoeder helemaal vol komt met pus en op een gegeven moment openbarst en alle ellende in de buik terecht komt. Einde verhaal!

Sim werd eerst op een zware antibioticakuur gezet en we kregen een datum voor de operatie. Baarmoeder en eierstokken moesten eruit. Was wel een verhoogd risico omdat ze loops was en alles dan meer doorbloed is, maar de dierenarts was zelfverzekerd, ze ging haar best doen en wij vertrouwden op haar.

's Morgens om negen uur werd ze geopereerd op vier oktober en voor tienen konden we haar alweer ophalen. Wel snel, maar ze was zo van streek. Beter dan maar in eigen omgeving. Sim is n.l. zeer eenkennig.

Maar ja, ik vind het ook niet echt gek. Je vrouwtje brengt je en terwijl je daar samen binnen bent krijg je een prik in je poot met een infuus en val je zo in vaste slaap.

Dan word je weer wakker in een hok met dikke tralies, op een vreemd dekentje en pijn in je buik. Ook ben je niet jezelf door een morfine injectie.

Die dag heeft ze nagenoeg de hele dag gestaan, ze durfde niet te gaan liggen, zo zielig! Maar 's avonds lukte het dan en heeft ze zelfs de nacht doorgeslapen (wel pijnstillers mee). De volgende dag was ze alweer aardig tierig en ze knapte de volgende dagen snel op. Na vijf dagen merkte je helemaal niets meer aan haar en het gaat nu dus hartstikke goed! Dus geen leuke dierendag voor Sim, maar het was de moeite waard.

 

 

Lieve Sim, lekker op schoot bij de baas (Peter)

 

Ik ben ook heel erg achter met het lezen van andere blogs die ik altijd volgde. Ik was gewoon veel minder achter de pc.

Er zullen ook wel wat lezers afgevallen zijn bij mij na zo'n lange afwezigheid hier, ik kan het ze niet kwalijk nemen.

 

 

Ik wens jullie een mooie week!

 

Gon



 

 

Vaderdag

Voor mijn allerliefste Vader die ik op zo'n dag als vandaag dubbel mis.

 

Gon

Een roze 'prinsesstårta' met 17 kaarsjes! Hierperdepiep hoera!

 

 

En die is voor onze lieve prinses.

Rushy is vandaag 17 jaar geworden!

 

 

 

 

 

 

Ja, wat een wit koppie heeft ze gekregen, maar mag het ook...

 

 

Rushy met sneeuwsnoet, klikklik

 

Dit is Rush vijf jaar geleden, toen was haar 'masker' nog mooi bruin.

Ze is trouwens een foxterriër mix.

 

Alweer zeven jaar bij ons en toen we haar op 9-jarige leeftijd uit het asiel haalden

niet durven dromen dat we zo lang plezier van haar mochten hebben.

 

Wat ons betreft gaat ze nog een poosje lekker zo door.

Ze heeft er nog veel plezier in, dus wij ook!

 

Zij heeft waarschijnlijk liever iets anders dan Zweedse prinsessentaart,

maar dat komt helemaal goed! En met de taart komt het ook wel goed.

En natuurlijk vergeten we Sim ook niet, die deelt ook in de feestvreugde 

 

Gon

 

 

Rabarber en zo

Ja, ja, dit onderwerp komt zo...



Wat is het lang geleden dat ik hier schreef! Voor je het weet zijn we alweer weken verder. Als de sneeuw hier eenmaal weg is na een lange winter (er ligt minimaal vijf maanden sneeuw en in april moet de laatste rest van wel een meter nog smelten) en het is goed weer, dan is het heerlijk om buiten te zijn, je wilt dan van alles doen! Hoefde je je de hele winter geen zorgen te maken om je ramen, nu wordt het toch wel eens tijd voor een lapbeurt. Als het aldoor vriest en er ligt een meter of meer sneeuw om je huis kan het natuurlijk niet. Gedurende die tijd worden ze ook niet viezer, van sneeuw, die trouwens meestal niet tegen de ramen komt, worden ze niet vies. Maar na een voorjaarsstormpje met regen en stof op de ramen wil het wel.

De tuin vraagt ook wel tijd. Alle dode stelen afknippen. Ik laat ze altijd met opzet zitten, ten eerste vriezen de planten dan minder in en het staat vaak heel mooi met rijp of sneeuw erop.

Maar ik zal jullie hier niet langer mee vervelen, nu komt er van alles uit de grond.

Het gras kon alweer gemaaid worden, de poppy's (klaproosjes) en wilde viooltjes bloeien dat het een lieve lust is en de rabarber is omhoog geschoten.

Wist ik vroeger met rabarber niet veel meer te doen dan het  te koken met suiker en eventueel rozijnen, nu weet ik wel beter. Op Kokkerellen (klik) plaatste ik al eens twee recepten. Daar komt nu een derde bij. Afgelopen week zag ik het recept in een gratis huis-aan-huisblad, dus Nederlanders in Zweden herkennen het wellicht.

Ik plaats het recept hier, maar ook op Kokkerellen zodat je het later gemakkelijk terug kunt vinden.

Daar gaat ie, het recept zoals op de foto hier bovenaan.

Rabarber- och hallonpaj med vit choklad 

Rabarber- en frambozentaart met witte chocolade

Nodig:

voor het deeg:

2 dl tarwemeel (zie over maten en gewichten op Kokkerellen in de rechterkolom)

1 dl amandelsnippers

2 eetl suiker

100 gram boter

voor de vulling:

5 dl rabarber in stukjes

5 dl frambozen

75 gr gehakte witte chocolade

2 eetl suiker

evt. 1½ eetl aardappelmeel

topping:

25 gr gehakte witte chocolade

Zo doe je het:

1. Verwarm de oven voor op 225 graden.

Meng het meel en de suiker in een kom. Snijd de boter in stukjes en meng er doorheen zodat het een korrelig geheel wordt. Roer de amandelsnippers erdoor.

2. Meng alle ingrediënten voor de vulling en leg ze in een taartvorm. Strooi er aardappelmeel overheen in het geval dat je bevroren frambozen gebruikt. Verkruimel het deeg over de vulling. Bak in het midden van de oven gedurende 15-20 minuten.

3. Strooi de 25 gram gehakte chocolade over de taart als hij nog warm is. Serveer met vanillecrème of met vanille-ijs.

Mums mums oftewel Mmmmmmmm.

Het is nog een beetje vroeg, maar ik wens jullie alvast een fijn weekend,

met of zonder rabarbertaart!

Gon

Kapper en Moederdag 1962

 

Ik was bij de kapper afgelopen week en kort dat het is! En leuk dat 't staat!

Man wat was het hard nodig dat ik ging. Het was echt niet zo lang hoor, maar de keer hiervoor slecht geknipt, het was vol en pluizig en bah! Voelde me er gewoon onzeker door. Als je haar maar goed zit is een waar gezegde.

De kapster had er ook lol in en toen ze klaar was zei ze: 'Tien jaar jonger mevrouw!'

Wat een zegen dat ze dat zei, vind me het laatste jaar knap oud geworden. Maar door de nieuwe look valt het weer minder op lijkt wel, alhoewel het rimpels natuurlijk niet verdoezeld.

Mijn moeder sprak altijd erg veel in/met spreekwoorden en gezegden.

Als er iemand klaagde dat diegene vond dat hij/zij er oud uit begon te zien zei mijn moeder met een 'gekke bek': Als je niet oud wilt worden, moet je jezelf vroeg opknopen'.

Toen mijn moeder in het tehuis woonde vanwege Alzheimer en werkelijk alles kwijt leek te zijn, ons niet meer herkende, wel vage herkenning, maar niet meer echt weten wat de relatie was, deden vrijwilligers vaak spelletjes met de groep van 6 patiënten die op die gesloten afdeling woonden. Ze woonden daar als een soort gezin zeg maar. Met 'n zessen een eigen keuken, ieder een eigen kamer met badkamer.

Afijn, het gaat om de spelletjes.

Vaak werd het spelletje spreekwoorden en gezegden raden gespeeld. Mijn moeder won altijd! Ongelooflijk dat ze die allemaal nog wist.

 

Nu ben ik waar ik zijn wil, bij mijn moeder die er niet meer is, bij Moederdag.

Bij mijn moeder die ik nog altijd erg mis.



 

klikklik

Het was Moederdag 1962 en mijn moeder kreeg bovenstaand 'boekje' van mij.

Het was gemaakt op school onder leiding van onze juf 'Hulsbos'.

Ik zat in de tweede klas van de lagere school.

We moesten nog schrijven met kroontjespen en met streepjes tussen de lettergrepen.

Het was vlak voor de ballpoint bij ons op school z'n intrede deed.

Blokletters leerden we, ik kan niet aan elkaar schrijven.

Het is geen gedicht, nee, het is een liedje!

Nog altijd kan ik het zingen en dat deed ik ook op Moederdag 1962.

Mijn vader had het voor me op een veilige plaats bewaard tot dé dag.

Klik maar op het plaatje om het goed te kunnen zien en lezen.

 

Het grappige was dat mijn vijf jaar jongere broer, die vijf jaar later ook

bij juf Hulsbos in de klas zat, ook met dit liedje thuiskwam.

Alleen was het boekje niet vierkant maar in de vorm van een hart.



 Geniet van je moeder zolang je haar nog hebt.

Geniet morgen van Moederdag!

 

Gon