Dat hakt erin

Deze foto maakte ik een week of twee geleden uit het keukenraam (toen er nog lang niet zoveel sneeuw lag) van de bonte specht die hier al jaren komt en 's winters ook een graantje meepikt. De allereerste keer dat we uit het raam keken omdat we een enorme herrie hoorden zagen we hem bezig. Man, wat maakt dat getimmer van hem een herrie. In dit huis, met ook driedubbel glas, hoor je namelijk weinig geluiden van buiten. 

Hij of zij heeft het al weken voorzien op dit oude vogelhuisje en op deze foto zie je aan de bovenkant al dat de vliegopening groter wordt. Het oude huisje is van watervast triplex, ik wist niet dat dat zo hard was, want wat vordert hij langzaam. Elke dag komt hij terug om weer even een stukje te doen en het gat is inmiddels al weer aardig wat groter. 

Wat zou hij ermee willen? Een slaapplaats? Lijkt me toch niet. 

Spechten zijn holenbroeders, ik hoorde eens een nest met jongen in de stam van een grote treurwilg in de tuin van m'n ouders. Doordat ik de jongen hoorde ontdekte ik het nest van een groene specht, anders had ik het nest nooit ontdekt.

Ik kan me haast niet voorstellen dat zo'n grote vogel in een huisje gaat broeden wat eigenlijk bedoeld is voor mezen en zo, die maat vogels. Nou ja, we wachten maar af.

En dan... januari, eerst de rust na de kerstdagen en jaarwisseling. Even niets. Buiten erg koud en voor mij hier in Zweden inmiddels toch ook een bijzondere maand geworden die nog uit kan lopen tot in februari. Nog steeds korte dagen, lange nachten. 

Even niets, even stil. 

Of toch? 

Deze maand is ideaal op zich. Vorig jaar ruimde ik enorm veel spullen op, deed ze weg. Ik nam me voor dat een jaar later weer te doen. We zijn heus niet meer zo piep en zullen in de toekomst wel een keer kleiner gaan wonen. Moet er niet aan denken dan nog eens te moeten beginnen met ruimen.

Dus begon ik weer...

Al jaren kijk ik tegen een kast aan met kerstspullen, veel kerstspullen. 

Veel kerstspullen met herinneringen, mooie warme herinneringen en daarom zo moeilijk om die kast eens onder handen te nemen. Ja mensen, die kast is echt een smalle linnenkast, een legkast die van onder tot boven vol zat. Mijn moeder gaf altijd graag spulletjes, te vaak, te veel, maar zo lief!

Daarbij kwamen veel spullen uit het huis van mijn ouders na hun overlijden. Maar nu was ik er dan wel aan toe om te gaan ruimen. Ik moest keuzes maken. Net als mijn moeder ben ik helemaal weg van antieke kerstversieringen voor in de boom. Voor mij (ons) geen boom op kleur, dit jaar een witte boom, volgend jaar een blauwe, wat zal nu de mode weer zijn? 

Nee, aan die onzin doen we niet mee, genieten juist van die mooie oude spullen!

Zowel bij onze eigen spullen als die van mijn ouders zaten heel veel antieke spulletjes. Ik besloot die eruit te zoeken en alles wat jonger is dan pakweg 30 jaar weg te doen. 

Dat is gelukt. Alle antieke versierselen zitten nu in een plastic krat met deksel. Nog een plastic krat met andere zaken als verlichting e.d. Met nog wat andere dierbare spullen is nu 1/3 van de kast nog gevuld. 

Ik heb dingen weggegooid en ik heb een doos staan waar een flinke boom mooi mee versierd kan worden. Eens kijken of ik er iemand en keer een plezier mee kan doen.

Eenmaal daarmee klaar ben ik de keuken weer door gegaan. En dat zijn veel kasten en laden. Heel veel. De keuken is klaar en mensen wat een ruimte, heerlijk. 

Nu zal ik de kleding gaan doen. Een jaar verder en, ondanks wel een paar kilo eraf, weer niet in die stapel broeken passen. Het wordt een leuke klus, wie weet kan ik daar iemand een plezier mee doen, heb al iemand in gedachten.

Denk niet dat ik het vervelend werk vind. Nee, ik vermaak me dan prima. Ben dan alleen, nou ja, Rushy houdt mij gezelschap, heel lief en prettig gezelschap. Peter gaat ook z'n dingen doen, heeft ook lief gezelschap van Sim die heel graag bij Peter is, en samen hebben ze ook veel geruimd. Bovendien vind ik het dan heerlijk er muziek bij op te zetten. Geen radio, nee gewoon cd's die hier nog liggen. 

Verder lees ik wat, brei of haak ik wat. Ik bak nog eens een keer de kerstbroden waar ik het recept van deelde hier, ze zijn ons zo goed bevallen. Ik bak eens een rabarbercake met de rabarber uit de tuin die ik ingevroren had (recept op Kokkerellen bovenaan). 

Die is toch zo lekker, vooral met een toefje slagroom! Maak lekkere stoofpotjes. Kortom, deze tijd mag zo nog even voortduren. Graag tot ik het hele huis weer heb gehad, alle kasten en kastjes. 

Het is mooi weer, nog heel, heel even dan komt de zon rond de middag weer in de keuken, dan komt hij weer boven de berg uit. Als het zonnig mag zijn komend weekend kunnen we daar dan van verzekerd zijn. Ja, daar kijken we naar uit! Dan kunnen we in februari ook al buiten zitten als de zon schijnt, want dan schijnt hij ook op het erf en heeft al veel kracht. 

Nog even geduld, met een paar weken is dit mogelijk...

Tot volgende week!

Gon