 |
| De eerste nachtvorst alweer gehad... |
Ben ik dan eindelijk, we zijn alweer even terug in Zweden.
Eerst heeft Sim nog even een berichtje voor me waargenomen, maar nu ben ik er dan weer zelf.
't Is altijd wel een beetje lastig de draad weer op te pakken als je een poosje niet of weinig geschreven hebt.
Inmiddels heb ik gelukkig niet meer de drang dat ik schrijven móet. Dat legde ik me vroeger wel eens op omdat ik vond dat men erop rekende en ik niet wilde teleurstellen. Dat heb ik inmiddels losgelaten. Berichten die je dan schrijft zijn geen spontane berichten en je moet alleen schrijven als je er zin in hebt, niet omdat je denkt dat het van je verwacht wordt.
Inmiddels heb ik gelukkig niet meer de drang dat ik schrijven móet. Dat legde ik me vroeger wel eens op omdat ik vond dat men erop rekende en ik niet wilde teleurstellen. Dat heb ik inmiddels losgelaten. Berichten die je dan schrijft zijn geen spontane berichten en je moet alleen schrijven als je er zin in hebt, niet omdat je denkt dat het van je verwacht wordt.
We zijn dus in Nederland geweest. We vertrokken 11 september en wilden eigenlijk een week of drie blijven. We hadden de aanhanger mee, vol met spullen die bloglezers gekocht hadden op mijn tijdelijke 'loppis blog'. Dat is allemaal heel voorspoedig verlopen. Iedereen heeft de spullen opgehaald of we waren toch in de buurt voor iets anders en gaven het dan af. Er waren ook al spullen opgehaald in Zweden.
Veel ontmoetingen dus.
Veel ontmoetingen dus.
Verder pakte de vakantie veel minder leuk uit dan we gedacht en gehoopt hadden.
Het begon dus met het bezoek met de honden aan de dierenarts en de ontdekking van de melkkliertumor bij Sim (zie vorige bericht als je dit nog niet wist). Dat was erg schrikken en zielig voor haar. Gelukkig kregen we later toch een goede prognose mee en houden ons daar aan vast.
Het allerergste was wat daarna een goede vriendin overkwam. Ze was van onze leeftijd, kreeg een hartinfarct die ze overleefde. Helaas zijn de hersenen te lang zonder zuurstof geweest en is ze later overleden. We waren zeer geschokt en kunnen het haast nog niet bevatten.
Door dit alles waren we geen drie, maar vier weken in NL.
Toen gingen we weer op weg naar Zweden maar in Duitsland overkwam ons toen iets waardoor we weer terug moesten naar Nederland. Ik werd beroofd van m'n tas.
Dat verhaal wil ik ook wel kwijt, het is goed het van me af te schrijven, maar ook een waarschuwing naar iedereen die het lezen zal in een volgend bericht.
Dat verhaal wil ik ook wel kwijt, het is goed het van me af te schrijven, maar ook een waarschuwing naar iedereen die het lezen zal in een volgend bericht.
Ik ben ook weinig langs geweest bij andere Bloggers, zij zullen het nu begrijpen. Ik hoop eerdaags weer lekker bij te lezen bij jullie!
Gon
15 opmerkingen:
En ik baalde zo enorm dat ik geen vrij kon krijgen, maar gelukkig heeft Ben de honneurs waargenomen. Hij heeft het inbindapparaat al een paar keer gebruikt, en Niels moet over een paar weken zijn eerste dossier inleveren.
Als er een dierbare wegvalt, is dat een heel emotioneel iets, als iemand op leeftijd is, heb je daar veel eerder vrede mee. Maar als dan iemand van je eigen leeftijd zomaar wegvalt, dan doet dat pijn omdat het zo dichtbij komt. Sterkte in ieder geval. En sterkte met het verwerken van je beroving. Dat hakt er ook altijd zo lekker in.
Kram, Anna Marie.
Wat vervelend en naar allemaal, het blijft moeilijk als iemand die je dierbaar is wegvalt, er blijft een leegte, zo graag nog even dit vertelt of nog even dat laten zien en kan niet meer. Het missen van de kijk op dingen van die ander, het is vaak zo veel, zijn/haar input valt ook weg en het leven wordt een stukje "armer". Maar gelukkig blijven er ook mooie herinneringen bestaan die dan vaak een troost zijn, sterkte
groet
Mien
Joh ..., wat een narigheid allemaal! Dat hakt er flink in als het zich in een paar weken opstapelt. Geen wonder dat je je wat van slag voelt.
Je hebt gelijk dat je noooit moet schrijven omdat het zou moeten; echt niet doen dus ... Het komt vanzelf wel weer, en anders niet. Blijf dicht bij je eigen gevoel, dat is het beste voor je!
groetjes, Elizabeth
PS wat een prachtige foto bovenaan!
Dank jullie wel!
Enne Elizabeth, de foto is van het meer hier tegenover.
Vandaag voor 't eerst een heel etmaal onder nul en nu ligt het hele meer even dicht.
Groetjes, Gonny
O BAH BAH BAH!! Dat hakt er behoorlijk in. Het is heel schokkend om ineens in de leeftijd te komen dat de eersten van je vrienden weg beginnen te vallen. Een beroving ook altijd emorioneel heel onveilig, afgezien van de sores die het meebrangt. Kom maar lekker bij in rustig en prachtig Zweden en schrijf als je er zin in hebt, maar het is geen verplichting inderdaad. Liefs van ons
Wat sneu dat het allemaal zo liep, en wat erg van jullie vriendin. En dan ook nog beroofd worden van je tas, wat is er toch een een hoop gedoe in de wereld. Ik wens je veel sterkte met alles, kom maar eerst weer lekker bij, en doe rustig aan ook met bloggen (al miste ik je stukjes wel). Xx
Och, gecondoleerd en sterkte voor jullie Gon, met het overlijden van jullie vriendin.
Het kwam ook wel allemaal tegelijk hè? Dat het er inhakt allemaal is logisch.
Het zijn allemaal heel emotionele gebeurtenissen.
Knuffel van mij voor jullie.
Jeetje wat hebben jullie een heftige tijd achter de rug. Ik wens jullie rust en sterkte om alles te verwerken wat jullie is overkomen. XX Esther
Hoi Gonny, wat een nare tijd voor jullie, doe rustig aan, bloggen komt wel weer, daar moet je hoofd naar staan.
Oh, Gon en Peter wat een narigheid allemaal!
Wens jullie veel sterkte en hoop dat jullie inmiddels nieuwe paspoorten hebben!
Lieve groet, Richt
Zwat heb je een nare periode achter de rug, je bent gewoon nog in de rouw! Rustig aan doen, lekker thuis zijn en dat bloggen komt wel... Alleen maar doen, als je er zelf zin aan hebt, dat is het belangrijkste!
Schrijven wanneer je er zelf aan toe bent, dan kan ik mij voorstellen. Zeker nadat je tas was gestolen. Dat is een onzekere tijd. Het vertrouwen van de mens is dan 'even' weg... Hopelijk ben je binnenkort weer helemaal jezelf. En komen er weer b.v. weer mooie wandel/natuurfoto's/verhalen op je blog.
xxx
Beste Gon
Na hele lange tijd kijk ik op je Weblog en het is nog even mooi.
Frans Prins
@Frans
Lieve Frans,
Wat fijn om weer van je te horen, het was inderdaad stil, ook op je blog. Ik hoop dat het goed gaat met jullie.
Groetjes, Gonny
Lieve Gonny
Het is een groot genoegen voor mij om weer contact met je te hebben en je prachtige blog te bekijken.
Liefs Frans
Een reactie posten