Het beloofde verhaal van Peter

In mijn bericht van 3 september beloofde ik dat Peter een verhaaltje zou schrijven over een deel van de terugreis. Het heeft langer geduurd dan toen beloofd door allerlei drukte, maar hier is het dan:

Het afsluitende verhaal van Captain Woodleg...

Tijdens de tweede reisdag die ons langs de Oostzee kust deed gaan, kreeg ik heimwee naar een paar havensteden; Kalmar en Sölvesborg.

Kalmar is een haven die we vroeger zo'n 5 keer per jaar aandeden om hout te laden, iets anders had men er toen niet. Nu, 15 jaar later, liggen er twee schepen met een vlag op het achterschip met een zon erin, de een lag hout te laden, de andere oud ijzer. Om en op de oude haven had men de gebouwen keurig in oude staat teruggebracht met een goed uitziende jachthaven met clubhuis en barretjes. Uiteraard heeft men nu ook een verkeerspost om het scheepvaartverkeer door de 'Kalmarsund' te begeleiden, wat natuurlijk nodig is met al de huidige elektronica aan boord. Destijds was er geen verkeerspost, wij deden het gewoon zonder. Al met al was het niet meer de haven van toen.

Daarna naar Sölvesborg. Dit was mijn eerste Zweedse haven in 1966, lichtmatroos 16 jaar, de wereld ligt nog voor je open en je hebt nog twee sterke zeebenen. Erna ben ik ook nooit meer in deze havenplaats geweest. Het zag er nu ook niet meer naar uit dat er nog een koopvaardijschip afmeert. Het was wel leuk dat er nu aan de kade parkeerplaatsen zijn voor gehandicapten (zeelieden?) en dat er een kraai rondscharrelt met anderhalve poot, zodat de lichtmatroos van toen deze kraai kon voeren met vis die gebakken werd op een oude vissersboot. In de haven lag wel een oude sleepboot. Als zij te koop komt, zal deze oude kapitein haar kopen en er mee naar Harnösand varen, wat dan zijn laatste zeereis zal zijn.

De foto's:

1. Kalmar
2. stationnetje van Sölvesborg
3. deel v.d. haven van Sölvesborg
4. de kraai met anderhalve poot
5. de oude sleepboot

De foto's kunnen worden vergroot door er op te klikken.